به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) آیتالله مهدی هادوی تهرانی امروز 18 آذر ماه در ادامه تفسیر سوره زمر با اشاره به آیه 11 این سوره گفت: در این آیه خداوند فرموده که به مردم بگو من پیش و بیشتر از همه مردم مامور هستم آن چه را میگویم به آن عمل کنم و من هم که پیامبرم از عذاب روز قیامت ترسان هستم.
وی افزود: این تعبیر نشان میدهد که امکان عصیان برای معصومین(ع) هم وجود دارد؛ همچنین در آیه 14 این سوره نیز این مضمون تکرار شده است که نشان از اهمیت این مسئله است.
هادوی تهرانی بیان کرد: در این سوره چندین بار بر روی این مسئله تاکید شده که دین فقط مخصوص خداوند و خالص است که در اینجا میان شرک و توسل به اهلبیت(ع) توضیحاتی ارایه شد و گفتیم که اهلبیت مانند ما موجودات بشری هستند و به تکالیف اسلامی، مامور هستند و بدون اذن خدا از خود قدرتی ندارند.
این استاد حوزه عنوان کرد: علم برای بسیاری از ما حجاب اکبر است به همین دلیل باری بر دوش ما میشود و جلوی پرواز ما را میگیرد ولی علمی که حجاب نباشد میتواند موجب پرواز انسان شود لذا برخی عوام از برخی علما به همین دلیل جلوتر هستند.
وی تاکید کرد: انجام کار برای شهرت و ثروت و قدرت و ... دست ما را برای رشد روحی بسته است و مانع است در صورتی که اگر کار برای خدا باشد این مسایل هم به دنبال آن خواهد آمد.
وی همچنین در ادامه تفسیر سوره «ص» با اشاره به داستان حضرت سلیمان در این سوره به فوت شدن نماز سلیمان بر اثر مشغول شدن به اسبها اشاره کرد و گفت: در آیات 30 تا 33 این سوره به این مسئله پرداخته و بیان شده است که او خورشید را به معجزهای برگرداند.
وی افزود: علامه طباطبایی میگوید ضمیر در «ردوها» به «صافنات الجیاد» باز میگردد و احتمال سومی نیز از ابی بن کعب بیان شده که سلیمان اسبها را به دلیل قضاشدن نمازش کشته است که علامه طباطبایی آن را درست نمیداند؛ به نظر ماهم «ردوا» به صافنات باز میگردد و در مجموع اینکه یک عبادت دیگری سلیمان را از امر مهمتری بازداشت ولی آن هم عبادت بود.
هادوی تهرانی بیان کرد: نقل این داستان مثالی برای «اواب» بودن سلیمان است زیرا وقتی غفلتی برای او ایجاد شد در اثر مشغولیت با اسبها، همه آنها را در راه خدا وقف کرد و ابراز پشیمانی داشت.
وی تاکید کرد: نکته مهمی که باید از این ماجرا به عنوان درس داشته باشیم این است که آنان از مسیری بشری به مقامات عالی رسیدند و نه از راه غیربشری و غیرمتعارف؛ این توهم است که راه انبیاء بر ما بسته است چون همین سبب شده که ما عملا از انبیاء و ائمه(ع) تبعیت نکنیم.
هادوی تهرانی بیان کرد: همین مسئله سبب شده تا ما آنان را به عنوان انسانهای مقدسی بشناسیم که فقط باید به آنان علاقه داشته باشیم تا به بهشت برویم و با همین توهم، ما همه زحمات انبیاء و ائمه را تباه کردهایم در حالی که آنان هم در کشاکش همین گرفتاریهای دنیوی به آن مقامات رسیدهاند.