فلسفه حکومت در عصر غیبت از منظر حکمت متعالیه

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) شبستان نوشت: مقاله «فلسفه حکومت در عصر غیبت از منظر حکمت متعالیه» نوشته مرتضی واعظ جوادی است که در سال ۱۳۸۸ در فصلنامه حکمت اسراء منتشر شد.

در چکیده این مقاله آمده است:

سیاست زیرمجموعهٴ حکمت عملی و عمق و وسعت حکمت عملی مرهون رشد و عمق حکمت نظری است و حکمت متعالیه به عنوان وسیع ترین و عمیق.ترین جریان حِکمی، سیاست متعالی را ارائه می دهد.

شناخت فلسفهٴ هر حکومتی وابسته به معرفتِ اهداف و اغراضی است که در سیاست های هر حکومت دنبال می.شود.

در حکمت متعالیه سیاست، مبتنی بر نبوت است و هدف نبوت رساندن انسان ناقص به کمال لایق او است و در این منظر متعالی، فلسفه نبوت، با عمقی افزون از نظریه مدنی بالطبع و قاعدهٴ لطف، دربارهٴ یک نفر نیز تحلیل و تبیین می شود، زیرا حتی یک انسان ناقص و غیرمکتفی نیز نیازمند کامل مکمل است. با تحلیل لمّی این منظر، نبوت نه بر اساس تقاضای بشر بلکه به اقتضای خالقیت و هدایت و ربوبیت الهی نسبت به ماسوی است و بر اساس همین اقتضا، انبیا مظهر و خلیفهٴ کامل خداوند در این اموراند و پس از انبیا و ختم نبوت ظاهری، چهرهٴ باطنی نبوت با ائمه معصومین به عنوان جانشینان تام خاتم انبیا و جامع اوصاف او و سپس با اولیای الهی و مجتهدین و فقها در عصر غیبت ائمه که برخوردار از الهامات الهی و حوزه نبوت.اند، ادامه می.یابد.

پس حاکمیت و سیاست جامعه اسلامی در عصر غیبت، حاکمیت و سیاستی الهی و دارای خاستگاه نبوتی است و با این منظر سیاست متعالیه شکل می گیرد. در پایان این نوشتار فرایند فکری و مدل علمی این بینش فلسفی در پانزده مرحله ارائه می گردد.