ایرج اسکندری، مدرس قرآن در رشته تجوید و قرائت، در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از استان مرکزی، با تأکید بر اینکه فقدان روشهای علمی هماهنگ در تدریس علوم قرآنی به مدرس و قرآن آموز به ویژه در مدارس آسیب میزند گفت: گاهی مدرس قرآن واقعاً مدرس قرآن نیست و صرفاً برای پر کردن ساعات کاری خودش این مسئولیت را پذیرفته است و به دلیل نداشتن مهارت لازم با مشکل مواجه میشود.
این مدرس قرآن افزود: انگیزهای که اوایل انقلاب اسلامی در مدارس نسبت به موضوع قرآن بود، امروز وجود ندارد، شوق و اشتیاقی که باید دانشآموز به دروس قرآنی پیدا کند و نگاه خانواده به این دروس کمرنگ شده است و آموزش قرآن به فرزندان اولویت خانوادهها نیست.
اسکندری تأکید کرد: همین نگاه خانواده در آینده به فرزندان هم منتقل میشود و آسیبهای فراوانی به همراه خواهد داشت. در جامعه اسلامی الگوی قرائت قرآن، صحت قرائت و لحن عربی است، با فارسی خوانی قرآن بسیاری از ویژگیهای قرائت که جزئی از زبان عربی است حذف میشود و اثر بخشی و زیباشناختی خود را نزد مخاطب از دست میدهد.
این مدرس قرآن با اشاره به قاعدهگویی و سخنرانی در کلاس قرآن به جای تمرین مستمر گفت: اگر آموزش قرآن به شیوه متکلم وحده و سخنرانی باشد اثر کمی خواهد داشت، باید مخاطب را با انگیزههای درست به تمرین وادار کنیم. در اعراب گذاریهای رسم الخط آموزشی و کتب تخصصی تفاوتهایی وجود دارد و برخی علائم تجویدی در رسم الخط آموزشی مدارس وجود ندارد و این مساله موجب دوگانگی برای مدرس میشود.