به بهانه 27 دی‌ماه، سالروز شهادت 22 دانشجوی دانشگاه تبریز

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از آذربایجانشرقی، با پیروزی انقلاب اسلامی و در پی آن شروع جنگ تحمیلی ملت ایران به فرامین پیر مرادشان با جان و دل گوش داده و وارد عرصه نبرد حق علیه باطل شدند.
دشمنان انقلاب که ایستادگی ملت ایران در برابر ارتش بعثی را مشاهده کردند، دست به محاصره اقتصادی زدند که این امر کمبود مهمات جنگی را نیز در پی داشت.
ملت غیور ایران نیز برای رفع کمبود مهمات جنگی وارد کارزار شدند به طوری که تمام کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی و صنعتی شهر تبریز تبدیل به کارخانه مهمات سازی شد.
شهدا جان خویش را فدا کردند، تا اینکه ارزش‎های ناب اسلامی زنده بماند و به تعبیر قرآن شهدا در راه مقدس که همان «فی سبیل الله» است، كشته شدند، تا اینکه اسلام، قرآن و حدیث حفظ گردد. و به دیگر سخن، اینکه یكی ازویژگی‌هایی كه قرآن کریم برای شهیدان ذكر كرده است، مساله حیات و زنده بودن آنها است و دراین راستا، درسوره بقره، آیه ۱۵۴ براهمیت این امر تاکید شده است که «وَ لا تَقُولُوا لِمَنْ يُقْتَلُ في‏ سَبيلِ اللَّهِ أَمْواتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَ لکِنْ لا تَشْعُرُونَ؛ و به کسانی که در راه خدا کشته می‎شوند مرده نگویید، بلکه زنده‎اند و لکن شما درنمی‎یابید».
به همین اعتبار، دانشجویان شهید دانشکده فنی دانشگاه تبریز نیز بانثار جان خود و با الگوگیری ازمکتب عاشورا و قیام امام حسین(ع)، موجب حفظ و احیای فرهنگ اسلام ناب محمدی(ص) شدند، به طوری‎که عزت و اقتدار امروز ملت ایران در عرصه‎های مختلف به خاطر ثمره خون شهدا است.
ازسوی دیگر، ازمنظراسلام، جهاد و دفاع از جايگاه ارزشي بسيار بالايي برخوردار بوده و درزمره مهمترين امور مقدس دينی به شمار می‎آيند؛ امام علی(ع) درنهج‌البلاغه دراهميت جهاد می‎فرمايد: «ان الجهاد باب من ابواب الجنه فتحه الله لخاصه اوليائه؛ همانا جهاد دری ازدرهای بهشت است كه فقط به روی دوستان خاص خويش گشوده است».
از زاويه ديگر، جهاد درراه خدا، ترازويى براى سنجش ايمان ذكر شده است، بى‌شک كسانيكه خواب را بر خود حرام كرده درراه خدا دل ازخانه و آشيانه شسته‌اند و راهى جبهه‌ها گشته‌اند بركسانیکه از علائق دنيوى نبريده درخانه‌هاى خويش راحت آرميده‌اند، برترى بسيار دارند، قرآن مجيد نیز در آیات 95 و 96 سوره نساء براین امر صحه گذاشته است.
بدینسان، شهدای دانشجوی دانشگاه تبریز و در راس آنها شهدای انقلاب و هشت سال دفاع مقدس به عنوان نماد ایثار، شهامت، شجاعت، آزادی، استقلال، صداقت، معنویت، افتخار و پایمردی ملت ایران، باید همیشه و درهمه حال درفضاى جامعه ما زنده باشند و ازاینرو، زنده نگهداشتن یاد و نام این شهدا، گام نهادن درمسیر حرکت و راه آنهاست و با برگزاری آیین‎ها و یادآوره‌‎های مختلف ازجمله برپایی هرچه باشکوه‎تر مراسم‌‎های هفته دفاع مقدس، قدمی هرچند کوچک برای معرفی و شناساندن راه و آرمان‎های شهدا برای آشنایی نسل جوان برداشت.
به بیان روشن‎تر، هشت سال دفاع مقدس به ملت ایران و به ویژه برای جهانیان درس‎های زیادی آموخت كه درهيچ دانشگاه و مدرسه‌ای تدريس نمی‌شود.
اعتقاد به آموزه‌های اسلامی و وحیانی که در شان و مقام والای شهدا بیان شده است، و اينكه روح آنها از ميدان نبرد به جوار قرب پروردگار عروج می‌كند و برترين مواهب الهی شامل حالشان می شود، همواره اسلام را بيمه كرده است.
این بار نیز این فرهنگ اصیل در وجود دانشجویانی نمود پیدا می‌کند که در کنار همه علایق دنیوی، همچون خانواده، تحصیل و ... دل در گرو دین و ناموس و اعتقادشان نهادند و با خون پاک خویش درخت تناور اسلام را آبیاری کردند.
سال 1365 جمعی از دانشجويان دانشگاه تبريز كه آماده اعزام به جبهه‌ها بودند، خواسته شد که به جای اعزام به جبهه، به عنوان نيروهای بسيجی در ساخت مهمات در دانشكده فنی اين دانشگاه كه در ساعات غير درسی در اختيار دانشجويان بسيجی به جهت تامين مهمات جبهه قرار گرفته بود، از تخصص‌شان استفاده شود.
دانشجویان با شور و انگیزه خالص و نابی، از هر رشته و شهری ثبت نام کردند، قرار بر این شد که اين دانشجويان با استفاده از امكانات و دستگاه‌های موجود در كارگاه، قطعات نظامی مورد نياز در جبهه را توليد کنند، اين اقدام از اوايل دی‌ماه سال 1365 شروع شد، دانشجویان با سن کم اما درک و شعوری بسیار، عمق این رسالت عظیم را با جان و دل درک کرده بودند و عاشقانه، بعد از اتمام ساعات درسی و امتحانات دانشگاه، به سمت کارگاه فنی پر می کشیدند و تا پاسی از شب بیاد رزمندگان جبهه‌های جنگ علیه باطل، هرچند با تجهیزات مختصر و ناقص، اما با چاشنی عشق و ایمان می‌ساختند مهماتی را که سپر شود در مقابل تیرهایی که اسلام را نشانه رفته است.
اما نهايتا در روز 27 دی‌ماه همان سال ساعت 10:30 شب 27 دي ماه سال 65، جنگنده متجاوز رژيم بعث عراق با گرا گرفتن از منافقان کوردل و وطن فروش با چهار بمب دانشکده فني دانشگاه تبريز و مناطق اطراف آن را هدف قرارداد که يکي از اين بمب‌ها برخلاف سه بمب ديگر که در محوطه باز فرود آمد، به ساختمان کارگاه ساخت قطعات موردنياز جبهه‌ها اصابت کرد؛
کارگاهی که توسط سازمان جهاددانشگاهي استان آذربايجانشرقي با هدف پيوند دانشگاه و صنعت دفاعي کشور در دوران فشار تحريمهاي اقتصادي و تسلیحاتی راه اندازي شده بود.
در اين حمله ناجوانمردانه تعداد 22 تن از جهادگران جهاددانشگاهي که ميانگين سني آنها 22 سال بود به درجه رفيع شهادت نائل آمدند.
اين عاشقان پاكباز شامل برادران: مهندس حاج سجاد (ايرج) خلوتی، محسن محمدی غريبانی، رحمان قفل‌گری، مرتضی زمان‌پور، علی فصيح كجاآبادی، حميدرضا ملكوتی خواه، علی‌رضا رضوان جو، عباس ارشدی‌پور، صديار صفری، بياضعلی اسدی‌فرد، سيد محسن جواهری، سعيد اميرخانی، مهدی اميركاظمی، عليرضا كريمی وفايی، حسين شيرين سرندی، مرتضی جابری، فواد الدين محمودی، يعقوب اسماعيل‌زاده، شيرزاد شريفی، هاشم اخترشمار، عادل جعفری نويمی‌پور و حسين رضاپور بودند.
هم‌چنين برادران جمال شكوری، يحيی خليلی، مجيد خيراللهی، مجيد اسم حسينی، عليرضا دل‌فكار باغبان در اين حادثه مجروح شده و به عنوان اسناد زنده این جنایت فجیع، رسالتی دیگر را بر دوش گرفتند تا زبان گویای آن شهدا و افکار و اندیشه های نابشان باشند.
آري ۲۷ دیماه هرسال سالگرد عروج عارفانه ۲۲عاشق پاكباز كه به نداي دلنواز «ارجعي الي ربك راضيه مرضيه »حضرت سبحان لبيك گفته و با خون خود جبهه مقدس تعليم و تربيت را رنگين نمودند می‌باشد. اينك در آستانه سالگرد شهادت اين عزيزان ياد و خاطره آنها را در دلها گرامي مي‌داريم.