زندگی با یک پرستار؛ آمیخته و آموخته مکتب عاشقی
پشت اتاق‌هایی که اسرای عراقی بستری بودند، سربازان مراقب‌شان بودند. آنها عرب بودند و فارسی را نمی‌دانستند. بسیاری از اطرافیانم می‌گفتند که مداوای‌شان نکنید آنها عراقی هستند اما پاسخ‌شان را می‌دادم که قانون پرستاری این است وقتی مریضی رجوع کند، برایش فرقی نکند. خوب یا بد بودن آدم‌ها را خدا بهتر می‌داند؛ به هرحال آنها هم سربازان عراقی بودند و فکر می‌کردند شاید حق دارند و شاید هم راضی به آمدن در جنگ نبودند و به زور آنها را به جنگ فرستاده بودند. به هرحال ما وظیفه‌مان مداوای بیمار است. نسرین ستاری، متولد ۲۵ بهمن سال ۱۳۴۴ است. او سال ۶۵ وارد دانشکده پرستاری دانشگاه تهران شد و پرستاری را به صورت دانشجویی از اسفند ۶۶، همزمان با تحصیل در ترم سه دانشگاه، آغاز کرد. میلاد زینب کبری(س) و بزرگداشت مقام پرستار بهانه خوبی است برای مرور زندگی او که عاشقانه خدمت می کند.
۱۳۹۶/۱۱/۰۳ - طاهره بابایی
