به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) از اصفهان، آیتالله سید یوسف طباطبایینژاد، نماینده ولیفقیه در استان و امام جمعه اصفهان، در مراسم بزرگداشت آیتالله سید محمدعلی صادقی(ره)، زعیم سابق حوزه علمیه اصفهان که امروز چهارشنبه چهارم بهمنماه در سالن اهلبیت(ع) اصفهان برگزار شد، با اشاره به سخن امام علی(ع) مبنی بر اینکه «هرکس عالمی را بزرگ بدارد، بداند که خدا را به بزرگی یاد کرده است»، اظهار کرد: علم از نظر ائمه(ع) همان علم خداشناسی، احکام و سنن الهی است. روزی پیامبر(ص) افرادی را دیدند که دور کسی جمع شده بودند، ماجرا را جویا شدند، گفتند: علامه ما آمده. پرسیدند علامه یعنی چه؟ گفتند یعنی به انساب عرب کاملا آگاهی دارد و قبایل عرب و تاریخ زندگی آنان را کاملا میشناسد. پیامبر(ص) فرمودند: اینها چیزی نیست که اگر کسی نداند، ضرر کند یا برای کسی نفع زیادی داشته باشد. اینها فضل نام دارد، نه علم و این فرد هم فاضل است، نه علامه.
وی افزود: علم واقعی، علم دینی است؛ البته بسیاری از علوم از نظر اسلام واجب کفایی به حساب میآید و انسان باید آنها را بیاموزد، اما آن علمی برای جامعه اسلامی مفید است که مورد پسند اسلام باشد. معمولا آنجا که در روایات از علما تعریف شده، علمای دینی مد نظر بودهاند و در واقع بالاترین حسب و نسب، علم است.
آیتالله طباطبایینژاد بیان کرد: امام صادق علیه السلام میفرمایند:«علمای شیعیان ما مرزبانان ما هستند؛ مرزی را که در یک طرفش شیطان و عفریتههای شیطانی قرار دارند و این علما از حمله شیاطین به ضعفای شیعه جلوگیری میکنند. آنها شیعیان را حفظ و نگهداری و هشیار کرده و به آنها بصیرتی را آموزش میدهند تا فریب شیطان را نخورند.»
وی ادامه داد: امام علی(ع) نیز میفرمایند: «هرکس از شیعیان ما عالم به راه و شریعت ما باشد و شیعیان ما را از ظلمت جهل بیرون آورده و به نور علمی که ما به آنها دادیم منور کند، در روز قیامت و در صحرای محشر با تاجی از نور بر سرش حضور مییابد؛ تاجی که همه محشر را نورانی میکند».
امام جمعه اصفهان اضافه کرد: به نظر من یکی از بهترین مصادیق عالمان شیعه در کلام معصوم، مرحوم آیتالله صادقی رضوان الله تعالی علیه بود. از سال 43 تا 48 که در نجف حضور داشتم، زیاد خدمت ایشان میرفتم، ولی هرچه ایشان را میدیدم، یا در راه درس بود یا در راه حرم. ایشان حتی در جلسات ختم یا روضههای معمولی نیز حضور نداشت و بیشتر اوقات با استاد مرحومشان آیتالله العظمی فانی همنشین بود. ایشان تصمیم گرفته بود تا احکام اسلامی را فرا گیرد و میدانست که با تنبلی نمیتواند به هدفش برسد.
وی افزود: زمانی که صدام علمای ایرانی را از نجف اخراج کرد، ایشان به کشور بازگشت. البته حوزه نجف از این اتفاق آسیب زیادی متحمل شد، چرا که علمای ایرانی در واقع گردانندگان اصلی آنجا بودند؛ حتی شاگردان برجسته در دروس عربی، مانند آیتالله العظمی خویی و آیتالله سیستانی نیز ایرانی بودند. صدام با این کار به حوزه نجف آسیب زد، اما از طرفی موجب پخش شدن این علما در مناطق مختلف شد.
آیتالله طباطبایینژاد تصریح کرد: صدام با این عمل خود باعث شد تا سخن پیامبر مبنی بر اینکه «اختلاف امت من رحمت است»، به صورت واقعی معنا شود؛ اختلاف در اینجا نه به معنای درگیری، که به معنای متفرق شدن آنها از نظر جغرافیایی است. علما هر جا بروند، مانند نوری هستند که آن منطقه را روشن میکنند.
وی خاطرنشان کرد: از جمله این انوار مرحوم آیتالله صادقی بود که پس از آمدن به اصفهان شاگردان بسیار خوبی را تربیت کرد. ایشان حتی با ویلچر در کلاس درس حضور مییافت. در آیه 286 سوره بقره آمده است:«لا یکلف الله نفسا الا وسعها: خداوند هیچکس را جز به اندازه توانش تکلیف نمیکند». در تفسیر این آیه باید دقت کنیم که وسع هر انسان چقدر است؟ تا میتوان، باید کار کرد؛ نه اینکه اگر سختگیری وجود نداشت، کار و درس رها شود.
نماینده ولیفقیه در استان و امام جمعه اصفهان گفت: اگر کسی عشق داشته باشد، علم را برای ترویج علم میفهمد. انسان تا زنده است، باید آموزش دهد و بیاموزد و تا حد وسعش برای اسلام، کار و عبادت و تبلیغ دین انجام دهد. اگر کسی به اندازه وسعش برای خدا کار کند، مورد لطف خدا قرار گرفته و بالطبع مورد لطف مردم نیز قرار میگیرد و خداوند عزت دنیا و آخرت را به او عطا میکند.
کد خبرنگار 1304