بالاخره انقلابی باشیم یا نه؟

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، حجت‌الاسلام محمد زائری، مدیر مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی و کارشناس مذهبی با انتشار تصویری در صفحه اینستاگرام خود نوشت: شاید به اطمینان بتوان گفت حضرت آیت الله خامنه‌ای در طول دوران رهبری بر هیچ موضوعی به اندازه هویت انقلابی تاکید و اصرار نداشته‌اند.

 

متن کامل این پیا به شرح زیر است.

 

‌انقلابی‌گری با تعارف و شعار و مداهنه و ملاحظه جور در نمی‌آید و اساسا جوش و خروش و جنبش و فریاد در ذات رویکرد انقلابی است.
آیا می‌توان پذیرفت که رهبر بزرگوار انقلاب به لازمه و نتیجه و طبیعت و اقتضای نظر خود واقف نبوده‌اند و مقصود و منظورشان نوعی رفتار تبلیغاتی و فرمایشی در چارچوب دستور ابلاغی مقامات مافوق است و نهایتا شعار مرگ بر آمریکا در راهپیمایی‌ها؟ اگر کسی چنین برداشتی داشته باشد نه تنها به رهبر انقلاب اهانت کرده، بلکه نشان می‌دهد اساس و بنیان مفاهیم و مبانی انقلاب را هم درک نکرده است.

 

طبیعتا رهبر انقلاب هم این موضوع را درک می‌کردند که با ناامیدی از مسؤولان عافیت طلب و ناکارامد یا فاسد و خائن، مخاطبان جوان و مؤمن خود را فرمان آتش به اختیار دادند و البته تردیدی نیست‌؛ چنانکه خود تصریح کردند؛ رویکرد پرشور انقلابی و اعتراضات قاطع و جدی باید در قالب ضوابط قانونی و از راهکار‌های معقول حقوقی و به شکل مسالمت‌آمیز و مدنی دنبال شود، اما سکوت و عافیت طلبی، دقیقا نقطه مقابل روحیه انقلابی است و شیوع آن بی‌تردید به معنی نابودی انقلاب اسلامی ایران خواهد بود.

 

لازمه انقلابی بودن و انقلابی ماندن فریاد زدن در مقابل ظلم و عدم تحمل بی عدالتی است، حتى نسبت به یک مجرم! حتى در باره یک شهروند بهایی! چه رسد به یک عضو عادی جامعه که در زیر سقف ضوابط قانونی مثلا عضو شورای شهر شده یا به کارآفرینی مشغول است یا برای دریافت حقوق قانونی معدنکاران شعار داده یا برای حل مشکل یک روستا چیزی نوشته باشد.

آنچه ما به جانبداری اش افتخار می‌کنیم نظام و حکومتی است که مظلوم بدون اندکی لرزش صدا و نگرانی بتواند حق خود را بگیرد و قاضی دادگاهش نتواند خلیفه مسلمین را که در جایگاه متهم نشانده به احترامی بیش از طرف دعوا صدا بزند! دین و نظامی که ما سنگش را به سینه می‌زنیم نه کره شمالی است و نه سودان جنوبی، بلکه هویتی شفاف و مستند است که اگر مجری قانون در تعزیر بیش از اندازه بر متهم شلاق زد باید متهم بیاید و اضافه شلاق‌ها را بر تن او بنوازد و اگر پای چوبه دار هم یک سیلی به شخص محکوم بزنند باید قصاص شوند و اگر به جای خالی کردن شیشه مشروبات الکلی آن را بشکنند مدیون هستند!

زندانی مجرم و حتى محکوم به اعدام، جاسوس اجنبی و خائن به کشور، فاسد و مفسد و مروج فحشا، هر کسی با بدترین جرم و جنایت قابل تصور هم نباید بیش از حکم الهی و مجازات قانونی مورد اهانت و ظلم و عقاب و تنبیه قرار بگیرد.

ممکن است کسی بگوید که فلان شخص با دشمن رابطه داشته و به مردم خیانت کرده! خوب، آیا در رژیم طاغوت نیز همین را نمی‌گفتند؟ آیا در زمان شاه یکی از مهمترین موضوعات و جدی‌ترین محور‌های مورد استفاده ما روحانیون بر علیه دستگاه پهلوی همین نبود که جوانان مردم را به بند می‌کشند و در زندان آزارشان می‌دهند!

در سال‌های اخیر موارد متعدد از تخلفات قانونی نسبت به روند دادرسی و مراحل اجرای احکام نسبت به زندانیان مطرح شده است. وقتی کسی از مرز‌های زندان می‌گذرد و وارد آن محدوده می‌شود احتمال دارد هر اتفاقی برایش رخ دهد و -چه حادثه‌ای اتفاقی باشد و چه عمدی که مقصرش یک شخص خاطی است- همه این رویداد‌ها به پای رهبر انقلاب نوشته می‌شود؛ و در مظلومیت رهبری نیز همین بس که حتى دوستان نادان ایشان هم اصرار دارند برای تبرئه و تطهیر خود بگویند که رهبری از همه چیز خبر دارد و چنان که مدتی پیش در احضار من صراحتا می‌خواستند بنویسم که به صورت هفتگی گزارش دقیق پرونده‌ها به رهبری داده می‌شود!

 

من که به عنوان زندانی واقعیت‌هایی را به چشم دیده و از نزدیک لمس کرده ام به خوبی می‌دانم به آن خلوت زندان که یک قاضی یا بازپرس و زندانبان و بازجو احساس خدایی می‌کند، یا -چنان که یکی از مسؤولان قضایی گفته بود- خود را فقط یک وجب پایین‌تر از خدا می‌داند! پای هیچکس حتى رهبری هم نمی‌رسد!

 

هر چه فکر می‌کنم نمی‌فهمم چرا رهبر انقلاب این قدر راحت اجازه می‌دهند از حیثیت و آبروی ایشان، نه حتى برای آبروی دستگاه قضایی بلکه برای ماله کشی بر تخلف و سیاهکاری یک مأمور و مدیر میانی هزینه شود؟ در بهترین حالت و خوش بینانه‌ترین شکل، اگر بگوییم این‌ها همه شبهه‌ها و جوسازی بیگانگان است و همه این‌ها شایعاتی است که پاسخ دارد، باز هم این حجم از تردید و بی اعتمادی عمومی نسبت به دستگاه قضا که ستون فقرات نظام و اساس جمهوری اسلامی است تا چندی دیگر چیزی باقی نخواهد گذاشت! کاش تا دیرتر نشده مسؤولان صالح و دلسوز در قوه قضاییه برای پاسخ به افکار عمومی فکری کنند و بیش از این اجازه ندهند اعتماد همین وفاداران به نظام -که نمی‌دانند بالاخره باید انقلابی باشند یا نه- بر باد رود!