به گزارش ایکنا؛ حجت الاسلام و المسلمین عبدالحسین خسروپناه رئیس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه در کانال تلگرامی خود با مطرح کردن نقش اصلی دولت در فعالیتهای قرآنی نوشت:
دولت در فعالیتهای قرآنی باید نقش راهبردی داشته باشد نه نقش برنامهریزی، قرآن مخاطب خود را همه انسانها قرار داده است. ابتدا سه اصل قرآنی را مورد توجه قرار میدهیم، اصل اول این است که همه انسان ها مخاطب قرآن هستند «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ»، یا «وَ أُوحِيَ إِلَيَّ هذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَ مَنْ بَلَغَ»، اصل دوم: قرآن برای تعقل و تدبر است، چنان که میفرماید: «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَّعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ»، «افَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا». اصل سوم: جامعیت قرآن است، که میفرماید «وَ نَزَّلْنا عَلَيْکَ الْکِتابَ تِبْياناً لِکُلِّ شَيْ ءٍ وَ هُديً وَ رَحْمَةً وَ بُشْري لِلْمُسْلِمينَ».
با توجه به این سه اصل، چند راهبرد را محضر عزیزان عرض میکنم؛
نکته اول: دولت در فعالیتهای قرآنی باید نقش راهبردی داشته باشد نه نقش برنامهریزی، چرا که برنامه در فعالیت قرآنی نامحدود است. لذا باید تلاش شود که راهبردها و حمایتها از سوی دولت انجام شود در نتیجه دولت در توسعه فرهنگ قرآنی موفقتر خواهد بود. اما هر قدر بخواهد برنامه دهد و دخالت کند به نظر من موفقیت کمتری خواهد داشت. این تئوری در اقتصاد و سیاست جواب داده، در فرهنگ نیز جواب میدهد. دولت باید نظارت راهبردی ارائه دهد و حمایت کند، تا اینکه بخواهد مستقیماً دخالت کند.
نکته دوم در خصوص تدوین راهبرد و سندنویسی است. باید توجه شود که این فرایند تدوین سند از جامعیت برخوردار باشد.
نکته سوم در تدوین راهبرد این است که باید تمام کشور را دید اگر پذیرفتیم قرآن کتاب جامعی است، پس برنامه راهبردی باید همه عرصهها و نهادهای کشور را شامل شود. به این توجه شود که قرائت، حفظ، تواشیح و امثالهم، همه بخشی از فعالیتهای قرآنی است. مجموعه اینها محافظان قرآن نیستند. نباید گمان کنیم هر شخصی که حافظ قرآن است پس حتما محافظ قرآن نیز هست.
من نمیخواهم بگویم که به صوت، قرائت، تجوید و... نباید توجه داشته باشیم، اینها همه لازم است. میخواهم اثبات کنم مقوله قرآن و علم امروزه از مباحث خیلی جدی است.
انتهای پیام/