تلفات سنگین رژیم بعث در عملیات کربلای 7
کد خبر: 3696710
تاریخ انتشار : ۱۳ اسفند ۱۳۹۶ - ۱۴:۲۱
گاه‌شمار دفاع مقدس/ سالروز عملیات کربلای 7

تلفات سنگین رژیم بعث در عملیات کربلای 7

گروه جهاد و حماسه ــ موفقیت عملیات کربلای 7 را می‌توان مدیون استقرار قرارگاه‌های راه‌كنشی به ترتيب گردان، تيپ و لشكر و حضور فرماندهان در ميان نيروها و هدايت خوب عمليات دانست.

رد نشود//////بازخوانی عمليات‌ كربلای 7

به گزارش خبرگزاری ایکنا، در حالی كه ایران اسلامی خود را آماده می‏‌كرد تا با اجرای عملیات كربلای 7، ضربه‏‌ای دیگر به دشمن وارد آورد، بر اثر شرارت‏‌های رژیم بعث عراق، جبهه جنوب بار دیگر به شدت فعال شد و رزمندگان مستقر در منطقه عملیاتی كربلای 5، منطقه شلمچه را به قتلگاه بعثیان تبدیل كردند. در چنین شرایطی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران، عملیات كربلای 7 را در 12 اسفند 65 با رمز مبارك یا مولای متقیان در عمق خاك عراق واقع در منطقه حاج عمران با اهداف آزاد سازی ارتفاعات مهم منطقه، انهدام ماشین جنگی دشمن، تسلط بر منطقه حاج عمران و ایجاد تسهیلات لازم برای ادامه نبرد در منطقه آغاز کرد. در این عملیات علاوه بر آزادسازی چند ارتفاع و انهدام چندین تیپ و گردان دشمن، مقدار زیادی ادوات، سلاح‌‏های سبك، نیمه سنگین و انواع خودرو منهدم و مقداری نیز به غنیمت گرفته شد. تعداد كشته و زخمی دشمن نیز بیش از 2300 نفر و 185 اسیر بود.

ضربه‌ای از شمالي‌ترين‌ منطقه‌ جنگی به‌ دشمن
عملیات کربلای ۷ درمنطقه عملیاتی حاج عمران آغاز شد. نیمی از منطقه عملیاتی والفجر ۲ که در دوره حملات موسوم به استراتژی دفاع متحرک عراق از دست رفته بود در عملیات کربلای ۲ و بقیه درعملیات کربلای 7 آزاد شد. از عملیات بدر تا پایان جنگ که فرماندهی سپاه و ارتش در جنگ از یکدیگر تفکیک شد درخشان‌ترین بخش از کارنامه ارتش در عملیات کربلای 7 رقم خورد. در این عملیات لشکر ۶۴ ارومیه جانفشانی‌های بسیاری از خود نشان داد. در عملیات یادشده که از نوع تک نیمه‌گسترده بود، نیروهای عراقی بیش از سه هزار کشته و زخمی و بیش از دویست و هفتاد اسیر دادند. در پایان این عملیات چند منطقه از حاج عمران و ارتفاعات مهمی در منطقه عملیاتی از وجود دشمن بعثی پاک شد.

‌طرح‌ دفاع‌ متحرك‌ عراق‌ همزمان‌ در چند منطقه‌ اجرا شد و علی‌رغم‌ تلاش‌ رزمندگان‌ و فرماندهان‌ جنگ، هنوز مناطقی در اشغال‌ قواي‌ عراقي‌ باقی مانده‌ بود. رژيم‌ بعث‌ كه‌ منتظر عكس‌العمل‌ جمهوری اسلامی در جبهه‌های نبرد بود، با وجود عمليات‌ كربلای ‌2 در منطقه‌ عمومي‌ حاج‌ عمران، توانست‌ ارتفاعات‌ گردمند و قله‌ 2519 را در اختيار گرفته‌ و همچنان‌ در اشغال‌ خود نگاه‌ دارد.
اين‌ ارتفاع‌ كه‌ پيشتر در عمليات‌ والفجر 2 آزاد شده‌ بود، پس‌ از سقوط‌ در دوره‌ دفاع‌ متحرك، در عمليات‌ كربلای‌2 نيز تأمين‌ نشد، تا اينكه‌ ‌13 اسفند‌ماه سال ‌1365 طی عمليات‌ كربلای ‌7 و با رمز يا مولای متقيان7 به‌ دست‌ رزمندگان‌ ارتش‌ جمهوری اسلامی (لشكر64 اروميه) آزادشد. علاوه‌ بر ارتفاع‌ ياد شده‌ كه‌ در زمان‌ عمليات‌ پوشيده‌ از برف‌ بود، تپه‌ سرخی و يال‌ كله‌ اسبی از دشمن‌ پاكسازی شد.
طی عمليات‌ كربلای7 ده‌ها قبضه‌ سلاح‌ از انواع‌ سنگين‌ و نيمه‌‌سنگين‌ و شماری زاغه‌ مهمات‌ منهدم‌ شد. تعداد2485 نفر از نيروهای دشمن‌ كشته‌ و زخمی و اسير شدند. همچنين‌ چندين‌ قبضه‌ سلاح‌ سبك‌ و سنگين‌ و چندين‌ خودرو به‌ غنيمت‌ نيروهای خودی درآمد.

نبرد در كوهستان - تحليلی بر عمليات كربلاي 7 سرتيپ 2 علی عبدی بسطامی

عمليات كربلای 7 در 13 اسفند 1365 در غرب پيرانشهر و در عمق 20 كيلومتری خاك عراق، توسط لشكر 64 اروميه در منطقه‌ای كوهستانی و پوشيده از برف با ارتفاع چندين متر به اجرا درآمد كه در نتيجه آن، ارتفاعات 2519 و گردمند كه بر محور پيرانشهر، حاج عمران، دربند، چومان مصطفي به رواندوز تسلط و اشراف دارند، به تصرف رزمندگان ارتش جمهوری اسلامي درآمد و تا پايان جنگ در دست نيروهاي خودی باقي ماند.

ارتفاع حساس 2519 پيش از اين، دو بار طي عمليات‌های والفجر2 و كربلای 2 به تصرف رزمندگان ايران درآمده بود، ليكن ارتش عراق هر بار با اجرای آتش سنگين و پاتك‌های متوالي تلفات سنگينی بر رزمندگان ايراني وارد آورده و اين عارضه مهم را باز پس گرفته و بر عمق منطقه عمليات مسلط شده و ديد و تير كافي بر روی نيروهای ايراني را به دست آورده بود. لشكر 64 اروميه در جريان عمليات كربلای 7 توانست با تلفات نسبتاً كم و در شرايطي كه عمليات در جبهه‌های غرب و جنوب تقريباً به بن‌بست رسيده بود و در يك وضعيت آب و هوايي نامساعد، بار ديگر ارتفاع 2519 را تصرف و تا پايان جنگ تحميلي آن را در مهار خود نگه دارد.

زمين منطقه عمليات

محدوده عمليات شامل مناطق حاج عمران، تنگه دربند، ارتفاعات گردمند، تپه سرخی، يال كله اسبی و دامنه جنوبی ارتفاعات گرديكو معروف به تپه شهداست. منطقه حاج عمران عراق در غرب پيرانشهر واقع شده و ناحيه‌ای كوهستانی و صعب‌العبور است. اين بخش كوهستاني در امتداد رشته كوه آرارات قرار دارد و دارای قله‌های متعددی است كه در محدوده عمليات كربلای 7 می‌توان ارتفاعات بز مرگ سير، تمرچين، قمطره، سكانيان، كفارستان، واراس، گردمند،2519 (شاه كوه يا سلطان‌الجبال)، گرده كوه، كدو و شهدا را نام برد. دره‌های عميق، شكاف‌ها، پستی‌ها و بلندی‌ها‌ی فراوان از ويژگي‌های‌ اين ناحيه است. به طور كلي زمين در منطقه عملياتی كربلای 7 كوهستاني و دارای بريدگي‌های زياد و صعب‌العبور بوده و فقط نيروهای پياده با تجهيزات سبك قادر به حركت در آن است. ارتفاع 2519 از نظر ملاحظات راهكنشی و داشتن تسلط كامل به تمامی مناطق چومان مصطفي، ممی خلان، ناوپر دان، تپه شهدا، ارتفاعات نصر و صدر و كاهش تلفات و ضايعات خودی عارضه حياتي منطقه محسوب می‌شود.

اهميت منطقه عمليات

عمليات زميني نيروهای مسلح عراق در جريان جنگ تحميلي متكي به يگان‌های زرهي و مكانيزه بوده و اغلب در طول روز به اجرا در مي‌آمد. از طرفي نيروهای ايرانی در طول جنگ تجربيات ارزنده‌ای از عمليات شبانه و به صورت پياده كسب كرده بودند. اجرای عمليات‌های تهاجمی در مناطق كوهستاني و صعب‌العبور برای  يگان‌های خودی ممكن‌تر و آسان‌تر از جبهه جنوب غرب می‌کرد. از طرفی تسلط بر اين ارتفاعات تنها محور ارتباطي بين دو كشور در اين ناحيه، يعني جاده پيرانشهر – رواندوز را تهديد می‌كرد و با استقرار بر روي قله 2519، شهدا و ديگر قله‌های مجاور اين ارتفاع، در عمق حدود 20 كيلومتری خاك عراق شهرك‌ها و روستاهای شيورش، حاج عمران، زينو، ميوتان، رايات، دربند، نو پوردان، گلاله، چومان مصطفی و پادگان حاج عمران و بخش عمده فعاليت‌های دشمن زير ديد و تير مستقيم نيروهای خودی قرار می‌گرفت و ضمناً نا امن كردن منطقه برای دشمن تلفات و ضايعاتي بر او وارد می‌شد؛ علاوه برآن، ادامه پيشروی به عمق خاك عراق در اين ناحيه نيز تسهيل می‌کند.

 منظور از اجرای عمليات

مردم كردستان عراق كه از رژيم بعثي جبار و جنايتكار حاكم بر عراق ناراضي بوده و با آن مبارزه می‌كردند، در اين رابطه با نيروهای ايراني همكاري كرده و تسهيلاتی را برای نفوذ به عمق خاك عراق در اين ناحيه فراهم مي‌كردند. همچنين عناصری از شيعيان عراقي رانده شده از آن كشور هم تحت عنوان تيپ 9 بدر در كنار رزمندگان ايران عليه رژيم بعثي عراق می‌جنگيدند. به‌طور كلی تشكيل قرارگاه عملياتي حمزه سيدالشهدا در شمال‌غرب و هدايت عمليات به عمق خاك عراق در شمال شرق اين كشور و تصرف برخي شهرك‌ها و پايگاه‌های نظامي سبب می‌شد تا ارتش عراق به اين ناحيه لشكركشی و بخشی از نيروهايش را از مقابل جبهه‌های جنوب و غرب به شمال‌غرب ايران جابه‌جا كند.

اجراي عمليات
در ساعت 24 روز 12 اسفند 1365، عمليات كربلای 7 با رمز مقدس «يا مولای متقيان علي(ع)» آغاز و در همين ساعت يكان جنگاوران از خط عزيمت عبور و به سوی مواضع دشمن پيشروی كرد. اين يكان پس از حدود يك ساعت و 40 دقيقه اعلام كرد كه كليه نيروها با آرايش جنگي در نزديكي موانع دشمن مستقر و عناصر متخصص دسته شناسايی و تيم مهندسي مشغول ايجاد معبر و خنثي‌سازی مين‌ها و بريدن سيم‌های خاردار دشمن هستند. بلافاصله گردان تكاور و پس از آن گردان 103 پياده از خط عزيمت عبور كردند. سرانجام پس از حدود دو روز نبرد سنگين و در مواردی تن به تن كه با آتش مداوم و مؤثر يگان‌های توپخانه و بالگردهای هوانيروز پشتيبانی مي‌شد، يگان‌های تكاور موفق شدند اهداف از پيش تعيين شده را تصرف، تمامي پاتك‌های دشمن را سركوب و مواضع خود را بر روی اهداف تصرف شده تثبيت كنند.

دستاوردهای عمليات كربلاي 7

رزمندگان لشكر 64 اروميه در جريان عمليات كربلای 7 ارتفاعات راهبردی منطقه از جمله ارتفاع بسيار مهم 2519، گردمند، تپه سرخی، يال كله اسبی و حدود 50 كيلومتر مربع از خاك عراق را به تصرف خود در آورده، محور عمومي پيرانشهر و رواندوز عراق را آسيب‌پذير ساختند و بر شهرها و آبادي‌های عراق در اين منطقه از جمله چومان مصطفي مسلط شدند و پادگان حاج عمران را نيز از دست دشمن خارج كردند. به اين ترتيب تداركات و حركات ضدانقلاب به داخل كشور جمهوري اسلامي ايران نيز در اين منطقه تحت واپايش (كنترل) قرار گرفت.

در اين عمليات حدود سه هزار نفر از نيروهاي دشمن كشته و زخمي شدند و 289 نفر از آنان نيز به اسارت رزمندگان پرتوان لشكر 64 پياده درآمدند و 9 پاتك سنگين عراق به منظور بازپس‌گيری مواضع از دست رفته‌اش با تلاش و مجاهدت رزمندگان لشكر سركوب و با شكست مواجه شد.

12 گردان پياده دشمن از تيپ‌هاي 1، 2 و 3 لشكر 23 كماندويي سپاه پنجم عراق، تيپ‌هاي 93 و 96 احتياط مستقر در منطقه، تيپ‌هاي 108 و 606 پياده و 5 گردان توپخانه آسيب كلي ديد و چندين دستگاه تانك و نفربر و خودرو دشمن منهدم و مقادير زيادی از انواع جنگ‌افزارهای سبك و سنگين دشمن با مهمات مربوط سالم به غنيمت رزمندگان خودی درآمد.

علل پيروزی رزمندگان لشكر 64 پياده در عمليات كربلای 7

1- فرماندهي قوی و مدبرانه سرهنگ آذرفر بر لشكر؛
2- وجود روحيه و ميل جنگجويی و اعتماد به نفس در رزمندگان لشكر 64 كه به سبب وجود فضای معنوی، ايمان و اعتقاد راسخ به جوهره دفاع از ارزش‌های دينی و ملي كه در اثر آموزه‌ها و عملكرد مسئولان اثر گذار لشكر ايجاد شده بود؛
3- آموزش و مهارت رزم در كوهستان و شرايط نامساعد جوی؛
4- تأكيد شديد بر رزم شبانه؛
5- رعايت اصل غافلگيری؛
6- حفظ اسرار عمليات و بهره‌برداری موفقيت‌آميز از پوشش و فريب تاكتيكي؛
7- سرعت عمل؛
8- طرح‌ريزی، هدايت و نظارت ستادی درست؛
9- هماهنگی بسيار نزديك بين عناصر رزمايشی و عناصر آتش؛
10- شناسايی نسبتاً خوب از مواضع و موانع دشمن؛
11- داشتن آتش پشتيبانی دقيق و پرحجم.

تجزيه و تحليل عمليات
امير سرتيپ غضنفر آذرفر در دوران 8 سال دفاع مقدس و به‌ويژه در سمت فرماندهی لشكر 64 اروميه در بين كاركنان از محبوبيت و مقبوليت بسياری برخوردار و دارای جايگاه والايی بوده است، به طوری كه در ميان افراد نقش رهبری را داشته و اين امتياز ناشی از جاذبه شخصي وی بوده كه به علت شجاعت، فعاليت، توان جسمانی بالا، روحيه رزمی عالی، حضور مداوم در ميان رزمندگان خط مقدم، احساسات وطن دوستانه و پای بندی به ارزش‌ها و باورهای ملی و دينی، آراستگی لباس و ظاهر و قدرت بيان او بوده است.

انتهای پیام

captcha