روز نیکوکاری؛ روز تقسم شادی‌ها

به گزارش ایکنا از البرز به نقل از روابط عمومی شهرداری کرج، علی نصیری در یادداشتی به مناسبت ۱۴ اسفند آورده است:
دستی به مهر بگشا
احسان و نيكوكاری موضوعی نيست كه تنها بشود يك روز، يك هفته، يك ماه و يا يكسال را برای آن در نظر گرفت و به ديگران يادآور شد بلكه نيكوكاری در جوهره همه آدمیان تا زمانی كه دستشان از دنيا كوتاه نشده ذخيره شده است.
انسان‌ها فارغ از اينكه به چه نقطه‌ای از كره زمين تعلق داشته باشند، از چه دين و آئینی پيروی كنند و چه رنگ و نژاد و نشانه‌ای بر خود داشته باشند به نيكوكاری اعتقاد و باور دارند و از آن به عنوان يك كار خوب ترويج و تبليغ می‌كنند.
آنچه موجب تفاوت در نگرش نيكی و احسان به ديگران ديده می‌شود مصداق‌های آن است و گرنه در ماهيت كمك به سايرين كسی ترديدي ندارد. انفاق و دستگيری از نيازمندان در فرهنگ دينی ما تجارتی پرسود است به اين معنا كه كمك‌كننده در تعاليم دينی با اعتقاد به اينكه به هر ميزان كمك كند نتيجه كمك، چندين برابر به او باز می‌گردد، در مددرسانی به ديگران هيچ گاه دچار ترديد نمی‌شود.
شايد باور اين نكته برای برخی از ما سخت و غیرقابل پذيرش باشد كه احسان و نيكوكاری تنها غذا دادن به يك گرسنه و بی‌خانمان نيست، چه بسياری از افراد مشهور جهان و ايران نيز ثروت خود را برای كارهای بزرگی چون ساخت دانشگاه، ساخت بيمارستان، ساخت مدرسه و ساخت فضاهايی كه امكان استفاده همگاني برای آن مهيا باشد هزينه كرده‌اند، بسياري از موسسات آموزش عالی نام‌آور و سرشناس جهان توسط افراد خير ساخته شده و در اختيار مصرف‌كنندگان قرار گرفته است، شمار قابل توجهی از كتابخانه‌های عمومي توسط نيكو كاران ساخته و آماده شده است و اغلب پارک‌های ملي دنيا را نيكوكاران وقف استفاده عمومی كرده‌اند.
از طرفی شاید این گونه تصور شود که احسان ویژه کسانی است که مال فراوان در اختیار دارند و دیگران را به سبب تنگدستی نيازی نيست كه در احسان و نیکی، کمک و مشاركت كنند. در حالی كه این اندیشه مطرود است، به ويژه زمانی كه بدانيم نيكوكاری به هر ميزان كه باشد مفيد و اثربخش است.
اگر چه امروز 14 اسفند روز نیکوکاری نام گرفته است، اما چنين روزی می‌تواند بهانه‌ای باشد تا رگ‌هایمان از خون انسانیت لبریز شود، نبضمان با یاد دیگران بزند، هوای دل‌هایمان لبریز از مهربانی و عطوفت شود و در هر تپش قلبمان، ياد نيازمندی را زنده كنيم و برايش نيکی هديه دهيم.
روز نیکوکاری فرصت خوبی فرا روی همه ما گشوده است تا نيكي كنيم، چرا كه فردا دستمان از جهان کوتاه است و چه بسا حسرت روزگارانی را بخوریم که می‌توانستیم شادی‌هايمان را هدیه کنیم اما تعلل كرديم، می‌توانستيم دستی به مهر بگشاييم اما غفلت كرديم.
نتيجه اينكه اگر بپذيريم دستی که کمک می‌کند، از دستی که تنها به دعا بلند می‌شود تاثير اجتماعی بيشتري دارد، اگر باور كنيم كه انسان خوشبخت نمی‌شود، مادامی كه برای خوشبختی دیگران نکوشد، اگر قبول كنيم كه بخشنده بودن بیش از آنکه توانایی مالی بخواهد قلب بزرگ می‌خواهد، آنگاه به اين واقعيت دست خواهيم يافت كه احسان به عنوان فضیلت انسانی و عبادتی بزرگ، نياز امروز همه ما است و اگر تعلل كنيم قافيه مهر و دوستي را باخته‌ايم.
سخن پايانی
ما انسان‌ها در ضمير ناخودآگاه به دنبال بهانه‌ای هستيم تا كاری كنيم اثربخش، نقش‌آفرين و ماندگار. روز احسان و نيكوكاری اگر چه يك روز همانند ساير روزها است، اما به ما نهيب می‌زند، هشدار می‌دهد و يادآور می‌شود كه فرصت زيادی برای محبت كردن به ديگران نداريم.
روز احسان و نيكوكاری می‌تواند بهانه‌ای شود تا روزهای پاياني اسفند را به بهار و نوروز پيوند زنيم و به خود يادآور شويم كه روزهای سرد زمستاني در حال گذرند و روزهای سرسبز بهاری خواهند آمد.
آن زمان كه نيكی و نيكوكاری را سرلوحه خويش كنيم و از رهگذر عطوفت و محبتی كه به ديگران می‌كنيم، نهال دوستی بكاريم كه ثمره‌اش ساختن و آباد كردن باشد.
روز نيكوكاري دستان همه انسان‌های پاك نهاد به مهر گشوده می‌شود و بستری فراهم می‌كند تا دل‌ها به همديگر نزديك‌تر شوند و غم و اندوه را از اردوگاه نيازمندان پاك كنند. ما نيز ابتدا به خودمان و سپس به نيازمندان قول می‌دهيم، بر مسير مهربانی و نيكوكاری حركت كنيم و غم و اندوه را از اردوگاه آن‌ها كه نياز دارند بزداييم.
انتهای پیام./