مراقب چهارشنبه سوزی آخر سال باشیم

به گزارش ایکنا از زنجان، جشن چهارشنبه آخر سال ریشه در رسوم کهن ایران باستان دارد که عده‌ای آن را جشن پیروزی سیاوش بر مکر نامادری می‌دانند، آن زمان که از او خواسته نامعقول داشت و سیاوش پاکدامنی خود را به اثبات رساند و برخی نیز این رسم را جشن پایان خانه تکانی استقبال از نوروز می‌دانستند که زباله‌ها و خاکسترها را به آتش زده و با برپایی جشن و سرور همراه با سوختن زباله‌های سالی که گذشت، سوختن درد و غم و رنج‌ها را آرزو می‌کردند که در گذر سالها در هر منطقه رسوم خوشایندی به آن اضافه شد از جمله اشعار محلی و اهدای کادو به نوعروسان و گردهم آمدن اعضای فامیل.
با آمدن اسلام و تاکید این دین متعالی بر انجام صله رحم و هر رسمی که این آیین را زنده نگه می‌داشت، رسوم قدیمی همچنان به راه خود ادامه دادند و چه بسا رنگ و بوی دینی هم به خود گرفتند که از آن جمله نوروز باستانی را می‌توان نام برد که شناسنامه‌ای بر هویت ایرانی و سندی بر اجرای آیین صله رحم است.
آنچه نباید دور از ذهن داشت و عقل نیز بر آن تاکید دارد، دوری از هرگونه رفتاری است که تبعات منفی در حوزه‌های مختلف اعم از روحی، جسمی و حتی اجتماعی دارد زیرا هدف از رفتارها رسیدن به آرامش فردی و اجتماعی است و به عنوان مثال از نگاه جامعه‌شناسانه، رفتارها زمانی خوشایند است که به‌هنجار باشد.
رفتار به‌هنجار رفتاری است که از سوی اکثریت افراد جامعه پذیرفته شده و مشکل‌زا نیست و بر اساس قانون، عرف و اخلاقیات تایید می‌شود و در مقابل رفتار نابه‎‌هنجار رفتاری است که نظم عمومی را به هم ریخته و امنیت اجتماعی را به خطر انداخته و موجب ایجاد آشوب و بحران و عدم کارکرد صحیح اجزا می‌شود.
با این توضیح کوتاه و در نظر گرفتن اینکه آیا رسوم کهن ما در هر یک از شهرهای کشور در شب چهارشنبه آخر سال احیا می‌شود و شادی پاکدامنی را جشن می‌گیریم و خستگی خانه‌تکانی را از تن به در می‌کنیم و صله رحم به جا می‌آوریم، یا با خرید انواع لوازم محترقه که بسیاری از آنها وارداتی بوده و تعریفی در اقتصاد مقاومتی ندارند، یا لوازم دست‎سازی که قبل از رسیدن به مقصد منفجر شده و عمری ندامت را بر جای می‌گذارند که با نگاهی به آمار اعلامی از سوی اورژانس و آتش‌نشانی می‌توان عمق فاجعه را به خوبی درک کرد. بهتر نیست مراقب چهارشنبه سوزی آخر سال باشیم و با شادی به استقبال سال نو برویم؟