از امامت در 8 سالگی تا تربیت 185 فقیه در زمان حاکمان ظالم عباسی

فاطمه کیانی، بسیجی فعال در گفت‌و‌گو با ایکنا از همدان اظهار کرد: امام علی النقی(ع) ملقب به هادی، نقی و ابوالحسن ثالث، امام دهم ما شعیان در روز پانزدهم ماه ذی‌الحجه سال212 هجری قمری درمحلی بنام صرایا در نزدیک شهر مدینه در خانه امام جواد (ع) متولد شد.

وی افزود: پدر بزرگوار ایشان، امام محمد تقی(ع) ملقب به جواد‌الائمه امام نهم شیعیان و مادر گرامیشان کنیزی با تقوا به نام سمانه نوبیه بود، امام هادی(ع) در اواخر ذی‌القعده سال 220 هجری قمری با شهادت امام جواد(ع)، درسن 8 سالگی به مقام امامت رسید که این دوران حدود 34 سال به طول انجامید.

کیانی اضافه کرد: دوران حیات امام هادی(ع) هم زمان با خلافت هفت تن ازحاکمان جبار بنی العباس بود هر چند خلفای عباسی به اسم دفاع از بنی هاشم و اهل بیت به قدرت رسیدند اما جنایت آنها کمتر از بنی امیه نبود، حاکمان و خلفای دوران حیات امام هادی(ع) به شرح ذیل است.

این بسیجی فعال ادامه داد: مأمون عباسی به عنوان یکی از خلفای بسیار زیرک عباسی بود که مدت شش سال که در زمان امامت امام رضا(ع) به قدرت رسید، مأمون برای کنترل قیام علویان، به اجبار امام رضا(ع) را از مدینه به خراسان تبعید و او را ولیعهد خود کرد و سرانجام در اواخر ماه صفر سال 203 هجری قمری آن حضرت را به شهادت رساند.

وی عنوان کرد: مأمون سپس دختر خود ام‌الفضل را به همسری امام جواد(ع) درآورد که او نیز به دست همسرش به دستور معتصم به شهادت رسید، معتصم عباسی یکی دیگر از خلفای دوران حیات امام هادی(ع) است که حکومت ظالمانه او 9 سال به طول انجامید.

کیانی افزود: حکومت واثق بالله فرزند معتصم به مدت 5 سال و متوکل عباسی فرزند معتصم با حکومت 16 ساله از خلفای دیگر عباسی است، متوكل يكى از جنايتكارترين خلفاى عباسى بود، او در دشمنی با امير مؤمنان(ع) و اهل بیت(ع) و پیروان آنان كينه توزی بسیار داشت و دوران حكومت او برای شيعيان و علويان يكى از سياه ترين دوران‌ها بشمار مى‌رود.

این بسیجی فعال گفت: از جنایات و ستم‌های متوکل عباسی می‌توان به زندانی، شهادت و یا تحت تعقیب بودن گروهى از شیعیان و علويان اشاره کرد که در این بین، ابن سکیت یکی از شیعیانی بود که به طرز فجیعی در زمان حکومت او به شهادت رسید. 

دستور تخریب قبر مطهر امام حسين(ع) از سوی متوکل عباسی

وی بیان کرد: متوکل در سال 236 قمری به یکی از یهودیان بنام ابراهیم دیزج دستور تخریب قبر مطهر امام حسين(ع) و زندانی و شکنجه زائران آن حضرت را داد، متوكل در آخرين روزهاى عمرش به پيشكار خود، «سعيد بن حاجب»، دستور داد امام هادی (ع) را به قتل برساند، اما حضرت فرمود: بيش از دو روز نمى‌گذرد كه متوكل كشته مى‌شود، و همان گونه نیز شد و به دست فرزندش منتصر به قتل رسید.

کیانی اظهار کرد: منتصر عباسی با 6 ماه حکومت، مستعین عباسی با 4 سال و معتز بالله با 3 سال حکومت از دیگر حاکمان زمان امام هادی(ع) است، وضعیت اجتماعی عصر امام علی النقی(ع) بسیار نامطلوب بود،خوشگذرانی و میگساری دستگاه حاکمیت رواج ظلم و بی عدالتی، غارت بیت‌المال حبس و زندانی مخالفین به ویژه علویان بخش کوچکی از وضعیت اجتماعی آن عصر بود.

وی افرود: از ویژگی‌های سیاسی دوران امام هادی(ع) بحران مشروعیت در حکومت عباسیان بود، ورود ترکان و بردگان به دستگاه حاکمیت و عدم سنخیت فرهنگی آنها با حاکمان، رواج چاپلوسی، گسترش فرهنگ سخن چینی و سعایت در دستگاه خلافت، ظلم و ستم به مردم به ویژه علویان، شیعیان و پیروان اهل بیت(ع) از عوامل کاهش مقبولیت مردمی و دوری از معارف دین، برخورد بد با امامان معصوم و حبس و شهادت آنها، رواج بی عدالتی، ایجاد خفقان و ضعف پایگاه مردمی موجب بحران مشروعیت و مقبولیت دستگاه خلافت عباسی بود.

این بسیحی فعال ادامه داد: همچنانکه شاهدیم در این دوره مدت حکومت خلفاء به کمتر از چهار، پنج سال تقلیل یافته و پس از مأمون اقتدار حاکمیت به شدت کاهش یافت و برای رسیدن به قدرت، فرزند پدر خود را می‌کشد.

کیانی بیان کرد: قیام های علویان در شهر‌های مختلف از جمله مکه، مدینه، بصره، کوفه، ری، خراسان، مازندران، گیلان و...موجب تزلزل در دستگاه خلافت شد البته قیام‌ها و شورش‌های قبیله ای همچون طرفداران بنی امیه و قیام‌های فرقه ایی مانندخوارج در کاهش اقتدار عباسیان بی تاثیر نبود.

 شبکه وکالت در زمان امام هادی(ع) شکل منسجم تری پیدا کرد

وی عنوان کرد: ظلم وستم عباسیان بر امامان شیعه و ایجاد محدودیت برای ائمه آن عصر به ویژه امام هادی(ع) در ارتباط بامردم توسط خلفای عباسی، امام هادی (ع) را بر آن داشت تا جهت برقراری ارتباط با مردم نمایندگانی از فقها و بزرگان شیعه به عنوان وکیل خود انتخاب تا از این طریق مشکلات فقهی، کلامی، اعتقادی و اجتماعی آنها را برطرف نمایند. 

کیانی ابراز کرد: البته شبکه وکالت به علت گسترش قلمرو اسلامی و فشار حاکمان بر ائمه(ع) از زمان امام کاظم(ع) آغاز و در دوران امام جواد(ع) و امام هادی(ع) به بعد شکل منسجم‌تری به خود گرفت، امام هادی(ع)، وکلایی همچون علی‌ابن‌جعفر، ابراهیم‌بن محمد همدانی، ابوعلی‌ابن‌راشد و... در مناطقی همچون بغداد، قم، همدان،حجاز بصره، اهواز و...منصوب و ارتباط خود را با مردم خصوصا شعیان گسترش داد.

این بسیجی فعال اظهار کرد: هرچند عصر امام هادی(ع) عصر اختناق و خفقان بود و متوکل عباسی امام را از مدینه به سامرا انتقال داد و ابتداء او را زندانی و سپس در شهر سامرا که یک پادگان نظامی بود نگه داشت تا مردم به راحتی به امام دسترسی نداشته باشند اما امام در آن وضعیت نا مطلوب دست از فعالیت‌های فرهنگی و انسان ساز خود نکشید.

وی ابراز کرد: امام هادی(ع) در زمان خفقان، شاگردان، محدثان و فقهای بزرگی را تربیت کرد که درکتاب رجال شیخ طوسی از 185 نفر آنها یاد شده است، از شاخص‌ترین آنها می‌توان فضل ابن شاذان، عبدالعظیم حسنی، عثمان ابن سعید اهوازی، ایوب ابن نوح،حسین ابن سعید اهوازی و.. اشاره کرد.

کیانی یادآور شد: امام هادی(ع) در دوران حضور در سامرا به حل مشکلات فقهی خلفاء می‌پرداخت، از مهمترین مشکلات فرهنگی عصر امام هادی(ع) وجود مکاتب عقیدتی و کلامی همچون معتزله(عقل گرایان افراطی) و اشاعره(اهل حدیث و به مباحث عقلی کمتر توجه داشتند) بود و آزادی ابراز عقیده موجب شده بود مباحثی از قبیل خلق قرآن، جسم بودن خدا، جبر، تفویض، امکان روئیت خدا به طور جد شکل بگیرد.

وی گفت: امام (ع) در بحث جبر و تفویض هر دو را مردود و یک راه بینابین انتخاب و عقیده شیعه را بر همین اصل بنا نهاد، مبارزه با غلات از دیگر اقدامات امام(ع) بود، غلات خود را شیعه دانسته و بر اساس افکار پوچ و غلط درباره ائمه غلو و بزرگنمایی می‌کردند تا جایی که مقام امام را تا حد خدا بالا می‌بردند، امام آنها را گروهی منحرف می‌دانست و از آنها تبری می‌جست.

این بسیجی فعال افزود: امام هادی (ع) پس از سال‌ها رنج و مشقت در سامرا هیچ گونه سازش را با خلفای ظالم عباسی نداشت و سرانجام با دستور معتز عباسی مسموم و در سوم رجب سال 254 هجری به شهادت رسید و در شهر سامرا در خانه خودش به خاک سپرده شد.

 انتهای پیام