درون‌مایه اندیشه سعدی برگرفته از سیره بزرگان دین است/ حقیقت زمان را برای دستیابی به رستگاری دریابیم

به گزارش ایکنا از فارس، کوروش کمالی سروستانی، مدیر مرکز سعدی‌شناسی و دبیر همایش بزرگداشت یادروز سعدی شامگاه جمعه، 31 فروردین‌ماه در مراسم یادروز سعدی که در آرامگاه شیخ اجل برگزار شد، ضمن گرامیداشت  تقارن این مراسم با میلاد امام حسین(ع) و حضرت اباالفضل(ع) گفت: سعدی در درون مایه اندیشه خود سیره والای بزرگان دین را سرلوحه خویش داشت.
وی، سعدی را شاعری دانست که او را به واسطه هنر بی بدیلش ملک‌المتکلمین و رب‌النوع ادب فارسی خواندند و افزود: اعجازش را در کلام می‌ستایند و آفرینشش را در خلق معانی به ثنا می‌نشینند؛ حض نفس و لذت متن را در مصاحبه با کلامش به غایت می‌یابند و سلطان یگانه ملک سخنش می‌خوانند، قولی که جملگی بر آنند.
کمالی سروستانی با بیان اینکه سعدی شاعر بلند آوازه‌ای است که با زبان و ذهنش در ساحت جهانی زیستن‌گاه ما تصرف کرده است، گفت: کلامش و بیانش با آرمان‌ها و مطلوب‌های ما نسبتی دارد و اگر جز این می‌بود ما را چگونه یارای آن بود که در عصر غربت و بی‌همیاری در این کره خاکی سکنی گزینیم و در خلوت و جلوت خود به شاعرانگی زندگی کنیم که بی شک اگر چون اویی نبود ماهیت ذات زیستن ما از نوع دیگری بود و جز در مقام خوشه چینی‌اش ما را یارای آن است که بخردانه و همدلانه بیاموزیم که توانگری نه به مال است، پیش اهل کمال، مال تا لب گور است و بعد از آن اعمال.
رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی استان فارس در ادامه ابیاتی از سعدی را یادآور شد و گفت: مگر جز این است که در این روزگار استیلای بی همدلی و گم گشتگی خویش را در دستاویزی می‌جوییم تا فارغ از غوغای زمانه در ساحت افق امن حقیقت دمی  بیاساییم و چه دلپسند است که همچنان هراس از تاریکی فضیلت زمانه ماست؛ فضیلتی که در پرتو آن خواهان نور و روشنایی و بخردانگی هستیم؛ آنچه که در سایه‌سار اندیشه خردمندانی چون سعدی می‌توانیم فراچنگ آوریم تا به گونه‌ای بایسته از چنگال جهل و نادانی رهایی یابیم.
وی با بیان اینکه اگر انسان امروز در پی رستگاری خویش است، باید حقیقت زمان را دریابد، گفت: نسبت بعد ما به حقیقت نسبت نزدیکی و همجواری به غایت اندوه دلتنگی و سرگشتگی است و اگر زمانه ما زمانه دریافت این امر ناگزیر است، هنگامه بازگشت به اصل خویشتن پیوند و انس با حکیمانی چون سعدی سترگ فرا می‌رسد و نباید فراموش کنیم که راهی به سوی عاقبت خیر می‌رود و راهی به سوء عاقبت  و اکنون مخیری.
انتهای پیام