حضرت ابوالفضل(ع)؛ مصداق بارز عبدالصالح

حجت‌الاسلام محمد‌علی فیض‌آبادی، استاد حوزه و دانشگاه مشهد، در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، گفت: بعضی از افراد در دنیا به حدی وابسته به دنیا، هوی وهوس و پست ومقام هستند که حاضرند برای این موضوعات جان خود را فدا کنند، اما حضرت ابوالفضل(ع) به وابسته بندگی محض خدا کردن به جایگاه باب‌الحوائجی دست یافتند.

سقوط انسان به پست‌ترین موقعیت‌ها به واسطه بندگی نکردن رخ می‌دهد

وی با بیان اینکه بنده نبودن اولین گامی است که باعث می شود انسان به پست‌ترین موقعیت‌ها سقوط کند، ابراز کرد: بندگی حضرت عباس(ع) به حدی بود که وقتی برایشان امان‌نامه از سوی شمر آوردند، شهادت در راه خدا را بر زندگی با ذلت در کنار حاکم ستمگر وفاسد ترجیح دادند.
فیض آبادی با اشاره به اینکه عبدالصالح یعنی بنده‌ای که در مسیر بندگی خدا به حدی رشد پیدا کرده که صلاحیت پیدا می‌کند در کنار امام حسین(ع) جان خود را فدا کند، اظهار کرد: علمداری حضرت عباس(ع) به حدی بود که وقتی غنایم جنگی را پیش یزید بردند، با دیدن عَلَم پرسید، علمدار چه کسی بوده، اطرافیانش گفتند:«ابوالفضل عباس(ع)» یزید در پاسخ گفت از جای انگشتان دستش مشخص است تا آخرین لحظه عَلَم کاروان امام حسین(ع) را حفظ کرده است.
وی با بیان اینکه انسان‌ها در راه ولایتمداری و بندگی کردن مختلف هستند، ابراز کرد: بعضی اول راه و با اندکی سختی برمی‌گردند، بعضی نیز تا پایان راه استقامت می‌کنند، حضرت ابوالفضل(ع) کسی بود که در روز عاشورا تا آخر با امام ماند و جان خود را فدای اسلام کرد، در دوران امروز نیز که امام زمان(عج) در غیبت به سر می‌برند، حمایت و پشتیبانی از ولایت فقیه همین حکم را دارد.

حضرت عباس(ع) مصداق بارز وفاداری

این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه حضرت عباس(ع) مصداق بارز وفاداری نیز بودند، عنوان کرد: به حدی که وقتی به آب رسیدند با اینکه نوشیدن آب به اهل بیت امام حسین(ع) ضربه‌ای وارد نمی‌کرد و می‌توانستند بعد از نوشیدن آب، آب را به خیمه زنان و کودکان برسانند، اما به اندازه‌ای وفادار بودند که ترجیح دادند اول کودکان و زنان از تشنگی نجات یابند وبعد کام ایشان از آب تر شود.
وی ادامه داد: درخصوص جایگاه مادر بزرگوار ایشان نیز می‌توان گفت حضرت ام البنین(س) زنی پاکدامن و مؤمن بود، زیرا امیر‌المومنین(ع) بعد از شهادت حضرت زهرا(س) به برادرش عقیل فرمودند: «برای من همسری از قومی ریشه‌دار، مومن و شجاع انتخاب کنید» و در نهایت فاطمه بنی کلاله به همسری ایشان درآمد که بعد از ازدواج، به خاطر داشتن فرزندان پسر به ام‌البنین معروف شدند.

ادب مادر به فرزند منتقل شد

فیض‌آبادی گفت: فاطمه بنی کلاله هنگام ورود به منزل حضرت علی(ع) به فرزندان حضرت زهرا(س) گفتند که من برای کنیزی شما آمدم و هرگز جای مادر شما را نمی‌گیرم، این ادب و فروتنی، فاطمه بنی کلاله به فرزندشان حضرت عباس(ع) نیز منتقل شد تا جایی که در رکاب امام حسین(ع) جان خود را فدا کردند.
این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه مادر حضرت عباس(س) از امیرالمومنین(ع) خواستند که هرگز وی را به نام فاطمه خطاب نکنند تا خدای نکرده دل فرزندان حضرت زهرا(س) با شنیدن این نام به درد نیاید، اظهار کرد: انگیزه ازدواج حضرت علی(ع) با ام البنین(س)، بخاطر تربیت فردی بود که در قیام عاشورا همراه و هم قدم امام حسین(ع) باشد، زیرا امیرالمومنین(ع) بعد از تولد حضرت عباس(ع) گاهی قنداقه ایشان را به بغل می‌گرفتند و دستان فرزندشان را می‌بوسیدند و می‌گریستند، تا جایی که ام‌البنین(س) دلیل این کار را جویا شدند و امیرالمومنین(ع) فرمودند: «این دستان در راه اسلام بریده خواهد شد».
فیض آبادی گفت: ما باید از اهل بیت(ع) الگو بگیریم، نه اینکه اگر از خداوند خواسته‌ای داشتیم و به آن نرسیدیم، با خدا و اهل بیت(ع) قهر کنیم، باید از حضرت عباس(ع) الگو بگیریم که چگونه مصداق بارز عبدالصالح شدند، به شکلی که در ابتدای زیارت نامه ایشان آمده السلام علیک یا عبدالصالح.

انتهای پیام