به گزارش ایکنا؛ بعضی اعتراض میکنند، خدا چرا ما را آفریده است. بعضی اعتراضها هم نسبت به دینداری مطرح میشود که چرا این دینداری را خداوند برای ما قرار داده است. اینکه انسان اعتراض کند به اینکه به او بگوید از جایی بلند شو و به جای دیگری برو این حق است و نامربوط نیست.
ما بدون میل و اجازه خود آفریده شدهایم و میتوانیم اعتراض کنیم. بعضی این اعتراض را عنوان کرده و بعضی پنهان میکنند. این اعتراض بدی نیست. دین هم برای خیلیها اینطور تلقی میشود که یعنی از اینجا بلند شو و آنجا بنشین و یا در این مسیر حرکت کن و به آنجا برس.
دو نوع اعتراض پدید میآید. یک اعتراض به دین که به من میگوید این کارها را انجام بده و بعد در قبال اینکار کردن به من جایزه میدهد. یک اعتراض هم نسبت به اصل خلقت وجود دارد، انسان تا به سختی برخورد میکند، میگوید خدا چرا من را آفرید؟
جواب دهی به این سوال اینگونه است که باید اعتراضش را از بین برد تا سوالش از بین برود. جواب هر دو سوال در مفهوم زیبایی است که در فارسی به آن «عشق» و در عربی به آن «اخلاص» میگویند.
اخلاص به انسان میگوید، هرآنچه میخواهی درون خودت است. عامل بالاترین لذتها درون خودت است. خالص که شدی بزرگترین قدرتها در دست تو قرار میگیرد و دعایت مستجاب میشود.
«سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان- بهار 97»