دبیرخانه گفتمان قرآنی با هدف گفتمانسازی فرهنگ قرآنی در فروردین ماه سال 1395 و با همت جمعی از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف شروع به کار کرد. این دبیرخانه به دنبال گفتمانسازی نوع نگاه خاصی نسبت به قرآن است؛ نگاهی که زمینه بازگشت ما به قرآن را فراهم کرده و به مهجوریت قرآن در جامعه ما خاتمه میدهد. دیبرخانه پس از دو سال پژوهش و بررسی در زمینه علل مهجوریت قرآن در بین مردم و طراحی و اجرای طرحهای مختلف قرآنی به این نتیجه رسید که اولین و مهمترین گام در قرآنی شدن جامعه ارتباط مستمر مردم با قرآن و قرائت روزانه قرآن توسط همه مردم است؛ امری که تاکنون محقق نشده و دلیل اصلی بر عدم استقبال از کلاسها، کارگاهها و محافل مختلف در زمینههای قرائت، تلاوت، حفظ، انس، تدبر و … است. پویش مردمی «من قرآنیام» در تلاش است با محوریت خادمان قرآنی و تقویم قرآنی مردم را به قرائت روزانه قرآن دعوت کند.
سعید حسنزاده، دبیر دبیرخانه گفتمان قرآنی و مسئول پویش «من قرآنیام» در گفتوگو با کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، درباره فعالیتهای این پویش گفت: پویش مردمی «من قرآنیام» با وجود کمبودها و خلأها شروع به فعالیت کرده است. عناصر اصلی این پویش عمدتا از دانشجویان دانشگاههای شریف، تهران و...است. این مجموعه با شعار «گامبهگامِ قرآنیشدن من و جامعه» نقشه راهی برای دستیابی به اهداف قرآنی ترسیم کرده که حرکت بسیار بزرگی است و نظام آموزشی ما نیز باید بیشتر به آن ورود پیدا کند.
وی با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری(مدظلهالعالی) پیرامون فضای فرهنگی که این محیط را مناسب نمیبینند و ترجیح میدهند که افراد، خودجوش به این عرصه وارد شوند، تصریح کرد: ما نیز در ورود به این عرصه احساس مسئولیت کردیم؛ چراکه اگر این وظیفه به شکل دستوری باشد، حرکت ارزشی به ضدارزش تبدیل میشود.
حسنزاده با بیان اینکه سیستم آموزشی جایگاه مناسب و کافی برای آموزش قرآن در نظر نگرفته است، گفت: پویش «من قرآنیام» که در سطح ملی به اشاعه فرهنگ و آموزش قرآن تلاش میکند؛ در این راه دستاوردهایی داشته است، ولی در مقایسه با دیگر کشورهای اسلامی خلأ بزرگی را مشاهده میکنیم؛ یکی از این خلأها سیستم آموزشی کشور است؛ چون این سیستم به ارث رسیده از دوره پهلوی و با اندک ویرایش جزئی در حال استفاده است؛ در این سیستم، فضای آموزش قرآن یک فضای حاشیهای است و فقط به این نکته اشاره میشود که قرآن هم سهم ناچیزی در این عرصه داشته باشد اما مسئولین جرئت آن را پیدا نکردهاند که قرآن را محور تربیت و تعلیم قرار دهند، لاجرم باید با توان مردم و در فضای غیر رسمی فعالیت کرد.
مسئول پویش ملی «من قرآنیام» در پاسخ به این سؤال که چه عواملی مانع ترویج فرهنگ قرآنی میشود، گفت: بخشی از این موضوع به فرهنگ مانعیت یا فرهنگ عمومی مردم مربوط میشود. به این صورت که قرآن در انظار عمومی، موجه و مثبت است اما ویترینی و حاشیهای به آن نگریسته میشود. به عنوان مثال در خانوادهها آموزش ریاضی، علوم، فیزیک و... به عنوان آموزش اصلی در اولویت قرار دارد؛ ولی آموزش و خواندن قرآن در این بین وجود ندارد. دلیل این امر به نبود جایگاه ویژه برای آموزش قرآن در نظام تعلیم و تربیت مرتبط میشود، حتی رسانه ملی نیز برای این موضوع اهمیتی قائل نیست و قرآن را فقط در یک شبکه(شبکه قرآن و معارف سیما) متمرکز کرده است.
سعید حسنزاده درخصوص نحوه ارتباط با مردم، دانشگاهیان و طلاب گفت: پویش من قرآنیام طی پنج مرحله به عموم مردم معرفی میشود؛ تنها راه برای جذب مثلا 5 میلیون نفر به این پویش، با توجه به کمبود امکانات این است که بهصورت شبکهای و ارتباط با کانونهایی که مبلغ هستند؛ مانند فضای حوزوی، دانشگاهی و...وارد عمل شویم؛ نخست تبلیغ پویش و جذب مردم از طریق فضای مجازی، مرحله دوم همراه کردن مردم در پویش در محلهای تجمع و اماکن عمومی، مرحله سوم همراه کردن چهرهها و نخبگان در پویش توسط مردم، مرحله چهارم همراه کردن مسئولین و سازمانها و مرحله پنجم جا افتادن تقویم قرآنی در بین مردم است.
میئول دبیرخانه گفتمان قرآنی توضیح داد: پویش در راستای اشاعه فرهنگ قرآنی طرح تقویم قرآنی را وضع کرده است؛ بدین صورت که هر روز یک صفحه از قرآن در تقویم روزانه درج شود و مطابق با آن تقویم که به تقویم قرآنی مشهور است، قرائت روزانه قرآن انجام شود؛ در پایان تقویم که مصادف است با ایام ایام نوروز، نیز جشن ختم قرآن برگزار میشود.
وی در خصوص انتظارات پویش قرآنی از سازمانها و نهادهای قرآنی گفت: پویش مردمی «من قرآنیام» از تمامی سازمانها و نهادهای مربوط اعم از مرکز امور رسیدگی به مساجد، سازمان اوقاف و صداوسیما تقاضای همکاری، هماهنگی و هماندیشی بیشتری در راستای نیل به جامعهای قرآنی دارد؛ اگر فرهنگ و جامعه قرآنی اشاعه یابد، بعد از سال 1400 ایران میتواند به کانون هماهنگی امور قرآنی در جهان اسلام تبدیل شود و جمهوری اسلامی از اتهام غیر قرآنی بودن نیز خارج میشود.
مسعود باریکان
انتهای پیام