رضا آشتیانی بازیگر سینما و تلویزیون در گفتوگو با خبرنگار ایکنا درباره برنامههای مناسبتی سیما اظهار کرد: سالهاست که سریالهای ماه رمضان بهترین وسیله برای سرگرمی مردم کشورمان هستند. این سرگرمسازی از زمان افطار شروع شده و تا پاسی از شب ادامه پیدا میکند. تماشای برنامههای مورد نظر نیز تنها به مردم عادی اختصاص ندارد، بلکه معتقدم همه اقشار بیننده چنین کارهایی هستند.
وی افزود: دلیل تماشای سریالهای ماه رمضان را در یک امر میتوان جستجو کرد. آن هم اینکه بهترین وسیله برای وقت گذرانی در این ایام برنامههای مناسبتی سیما است. حال اگر این برنامهها کیفیت لازم را داشته باشد تاثیرگذاری آن بیشتر خواهد شد، البته تجربه نشان داده در سالهای اخیر بیشتر کارها صرفاً با انگیزههای سرگرم کننده تولید شدهاند و کمتر به تاثیرگذاری آنها فکر شده است.
این بازیگر ادامه داد: رواج برنامههای سرگرم کننده در شرایطی است که میتوان در ایام ماه مبارک فضا را به گونهای رقم زد که جامعه تحت تاثیر کارهای مورد نظر قرار گیرد، چراکه مردم روزهدار مسلماً بهتر پذیرای مفاهیم ارزشی هستند. برای مثال اگر قرار باشد احسان کنید در ماه رمضان فرصت معنوی بهتری برای این امر فراهم آمده است.
آشتیانی درباره ساختار برنامههای نمایشی اظهار کرد: برخیها معتقدند برنامههای طنز میتواند در ایام ماه مبارک وسیلهای برای شادابی مردم باشد. عدهای دیگر نیز میگویند کارهای ملودرام و جدی این ظرفیت را دارد، اما باید گفت این سبک کار در جای خود مورد نیاز است. برای همین چرا باید خود را از داشتن هر دو سبک محروم کنیم، اما متاسفانه این اتفاق در سالهای اخیر رخ نمیدهد و دیگر شاهد پخش کارهای طنز در ایام ماه مبارک نیستیم.
بازیگر فیلم سینمایی «تلفن» تصریح کرد: من در میان کارهای مناسبتی سیما آثار بسیاری را دیدهام که آنها را دوست داشتم، به نحوی که پس از چند سال هنوز هم دوست دارم آنها را تماشا کنم، اما نکتهای که آن را به درستی درک نمیکنم، این است که چرا دیگر سریالهای ماورایی از تلویزیون پخش نمیشود، درصورتیکه این قبیل کارها توانسته بود علاقمندان بسیاری را به سمت خود جذب کند.
آشتیانی متذکر شد: برای برنامههای مناسبتی نباید کم کاری کرد، چون مخاطبان آن قابل مقایسه با دیگر ایام سال نیستند. رسیدن به این خواسته نیز تنها برعهده مسئولان سیماست، چون آنها هستند که با قرار دادن سرمایه به رشد کیفی تولیدات کمک میکند. این موضوع در شرایطی است که بعد از سالها هنوز هم بسیاری از فیلمسازان از تعجیل در ساخت بهعنوان اصلیترین آسیب برنامههای مناسبتی نام میبرند.
وی در پاسخ به این پرسش که آیا سریالهای مناسبتی باید به صورت مستقیم به مناسک بپردازد؟ گفت: جواب به این سوال با بله یا خیر داده نمیشود، بلکه کیفیت فیلمنامه و قصه است که میتواند پاسخگوی این مطلب باشد. منظور اینکه یک کار میتواند هم از کیفیت بسیاری خوبی سود برده باشد هم اینکه به مناسک به شکلی مطلوبی پرداخته باشد. بهترین نمونه در این عرصه سریال «صاحبدلان» است که به شکلی زیبایی هم به مناسک پرداخت بود هم اینکه در آن قصهای زیبا روایت شده بود.
این بازیگر در بخش دیگری از سخنان خود درباره رویدادنگاری سینما و تلویزیون نیز چنین توضیح داد: این موضوع سالهاست که مورد بحث است، اما هنوز هم چرایی این کم کاری به درستی به آن جواب داده نشده است. برای مثال سوم خرداد سالروز آزادسازی یکی از این اتفاقات است که ظرفیت بالایی برای تبدیل شدن به یک کار سینمایی یا تلویزیونی قائل است، اما چرا ما حتی یک کار نداریم که در آن به این فتح عظیم پرداخته شده باشد، البته فیلمهایی بودهاند که در آن به اشغال خرمشهر آن هم به صورت محدود توجه شده است، اما آزادسازی خیر!
وی تاکید کرد: وقتی ما درباره رویدادهای مهم و معاصر خود حرف نمیزنیم با دو آسیب بسیار مهم مواجه میشویم. ابتدا اینکه نسل جوان خود را از داشتن اطلاعات لازم در این حوزه محروم کردهایم. مطلب دیگر اینکه، ناآگاه بودن نسل جوان این موقعیت را برای کشورهایی که با ایران اسلامی دشمن هستند فراهم میکند که با ساخت فیلمها و سریالها ذهنیت جوانان ما را از مسیر واقعی گمراه کنند. بهترین مثال در این زمینه فیلم «آرگو» است که توانست در جهان سر و صدای زیادی به پا کند.
این بازیگر متذکر شد: همیشه سینما از نشان دادن غرور و افتخار یک ملت سود برده است. این مسئله هم در بحث سینمایی مفید است هم به لحاظ اقتصادی دستاوردهای فراوانی برای هنر هفتم دارد. بنابراین اگر به موضوع آزادسازی خرمشهر آنگونه که باید پرداخته شود مطمئن باشید سود مادی و معنوی بسیاری به دست خواهد آمد.
آشتیانی در بخش پایانی سخنان خود گفت: متأسفانه فضا و موقعیت آنگونه که باید در سینما مساعد نیست، چون امکان تولید بهشدت پایین آمده است، برای همین عدهای بسیاری از خانواده سینما کمکار شدهاند. در این فضا شاید عدهای کمی بتوانند کار کنند، اما بخش عظیمی از اهالی سینما در محدودیت به سر میبرند.
گفتوگو از داود کنشلو
انتهای پیام