چرا امام حسن(ع) تن به پذیرش صلح دادند

به گزارش ایکنا از سیستان‌وبلوچستان، آیت‌الله عباسعلی سلیمانی، نماینده ولی فقیه در استان، امروز در جمع مدیران دستگاه‌های اجرایی استان، گفت: اگر زندگی ائمه اطهار(ع) را مورد بررسی قرار دهیم، خواهیم دید که هر یک از این بزرگواران شیوه متفاوتی را برای برپایی حق و مقابله با ظلم به‌کار بردند، امام مجتبی(ع) صلح می‌کنند و اباعبدالله(ع) قیام را انتخاب می‌کنند، در حالی‌که هر دو در یک راستا و جهت است.
نماینده ولی فقیه در استان ادامه داد: فرهنگ حسنی و حسینی با هم تفاوت ندارد، هر دو در یک جهت است، اما شرایط زمانی متفاوت بوده، بنابراین گاهی باید صلح کرد و گاهی می‌توان قیام کرد.
وی اظهار کرد: یکی از عواملی که امام حسن(ع) را وادار به پذیرش صلح کرد، قصور سپاهیان بود. طرفداران آقا چه از لحاظ عدد و چه از نظر قدرت ایمانی، به اندازه یاران امام حسین(ع) نبود، بنابراین نیروهای مسلح زمان امام حسن(ع) برای مقابله با دشمن ضعف داشتند.
آیت‌الله سلیمانی افزود: از سوی دیگر، شامات سپاهی قوی، منظم و منسجم داشت. اهل شام بویی از فرهنگ علوی نبرده بود. بطوری که در تاریخ آمده است در جنگ صفین وقتی امام حسن(ع) برای مبارزه رفته بودند، شامی‌ها گفتند ما با سبط پیامبر نمی‌جنگیم، اما با پدرش می‌جنگیم چون معلوم نیست مسلمان باشد.
وی بیان کرد: بعد از شهادت امیرالمؤمنین(ع) امت مسلمان چهار دسته شدند. دسته‌ای به شام پیوستند، زیرا سفره رنگین‌تر بود؛ گروهی سپاه را رها کرده و دنبال کسب‌وکار خودشان رفتند؛ عده‌ای از سپاه آقا جدا شده و بر غارت و ناامنی اجتماعی روی آوردند و از میان تنها گروهی نیز که در سپاه امام حسن(ع) مانده بودند عده‌ای عناصر نفوذی دشمن شدند.
امام جمعه زاهدان اظهار کرد: مسأله دیگری که در موضع‌گیری امام حسن(ع) و پذیرش صلح نقش داشت، احساس خستگی عامه مردم از جنگ بود، یعنی علاوه بر آن‌که نیروهای مسلح منسجم نبودند، جامعه هم دیگر آمادگی تحمل یک جنگ دیگر را نداشت.
وی افزود: نگاه امام حسن(ع) به بنی‌امیه این‌گونه بود که می‌فرمودند اگر از بنی امیه چیزی نماند و فقط یک پیرزن فرتوت باقی مانده باشد، اسلام را کج و از مسیرش منحرف خواهد کرد، بنابراین هیچ‌گاه حاضر نمی‌شدند اسلام را به بنی‌امیه واگذار کنند، اما شرایط آن‌قدر تلخ بود که راهی جز صلح نمانده بود.
نماینده مردم در مجلس خبرگان رهبری اظهار کرد: در چنین شرایطی، امام(ع) دیدند که اگر مبارزه‌ای صورت گیرد، ضرر و زیان آن برای امت اسلامی بسیار بیشتر خواهد بود، بنابراین تن به پذیرش صلح دادند، اما شرایطی برای آن گذاشتند که طبق نظر همه علما، نقش آن در حفظ اسلام کمتر از قیام عاشورا نبود.

انتهای پیام