اذان به وقت رشته‌های نخ سیاه و سفید در زنجان قدیم
گروه جامعه ــ زنجانی‌ها در سال‌های دور که وسایل ارتباطی چون رادیو و تلویزیون به‌ندرت و تنها در منازل تعدادی از متمولین شهر یافت می‌شد، زمان افطار را با استفاده از رشته‌های نخ سیاه و سفید تعیین می‌کردند. به‌همین منظور دو رشته نخ سیاه و سفید را در مقابل چشم قرار داده و زمانی که چشم قادر به تشخیص این دو رنگ از هم نمی‌شد، افطار می‌کردند.
به گزارش ایکنا؛ در بررسی آداب و رسوم ایرانیان در ماه مبارک رمضان باید از زنجان نام برد که عادات حسنه‌ای دارند از جمله کنار گذاشتن کدورت ها. زنجانی‌ها عادت دارند در ایام ماه مبارک رمضان، کدورت و اختلاف‌های فی مابین را برطرف و نسبت به‌هم محبت بیشتری ابراز کنند چرا که معتقدند لطف خدا بیشتر شامل حال کسانی می‌شود که دل مومن روزه‌داری را شاد می‌کند.
تهیه و توزیع مایحتاج عمومی از قبیل برنج ، روغن، گوشت و آرد بین افراد و خانواده‌های نیازمند در آستانه ماه مبارک رمضان و همزمان با شب‌های قدر نیز از دیگر آدابی است که‌از سالیان دور بین زنجانی‌های رایج است.
آحاد مختلف مردم این استان از قدیم‌الایام اعتقاد دارند، ماه رمضان با خود خیر و برکت می‌آورد و اعضای خانواده‌ای که در آن روزه‌خوار بدون عذر موجه وجود داشته باشد از نعمات و برکات بیکران ضیافت خداوندی محروم می‌شوند.
برپایی جشن و شادی در شب 27 رمضان که مصادف با شب قتل ابن ملجم مرادی است تا هنگام سحر و خوردن کله‌پاچه‌ای که همراه با سیر پخته شده است برای افطار و سحری در این شب نیز جزئی از رسوم مردم زنجان را تشکیل می‌دهد.
دوختن کیسه برات «برات کیسه‌سی» در آخر ماه رمضان به تعداد اعضای خانواده نیز از آداب و رسوم مردم این منطقه است، به نحوی که مادر خانواده این کیسه را در مسجد و بین دو نماز ظهر و عصر و دعاهای تعقیبات نماز، با پارچه سفید چلواری و نخ و سوزن کار نکرده می‌دوزد. برای بریدن نخ و پارچه این کیسه به‌جای چاقو و قیچی از دندان‌ها استفاده و یک سکه پول نیز در قسمت پایین آن قرار داده شود.
به‌اعتقاد زنجانی‌ها اگر این کیسه‌ها توسط پنج زن سیده که اسامی آنها فاطمه یا یکی‌از القاب حضرت زهرا(س) باشد لمس شود، برکت و نعمت خدا به‌همراه این کیسه‌ها به خانه‌های آنان وارد می‌شود و اعضای خانواده به آرزوی خود می‌رسند.
خواندن نماز مغرب و عشا پس از قرائت دعا و آیاتی از قرآن کریم چون سوره مبارکه قدر به تعداد سه یا هفت بار قبل از خوردن اولین لقمه افطاری از دیگر آداب و رسوم زنجانی‌ها به‌شمار می‌رود و روزه‌داران این دیار معمولا افطار خود را با خرما و یا نمک باز می‌کنند.
زنجانی‌ها در سال‌های دور که وسایل ارتباطی چون رادیو و تلویزیون به‌ندرت و تنها در منازل تعدادی از متمولین شهر یافت می‌شد، زمان افطار را با استفاده از رشته‌های نخ سیاه و سفید تعیین می‌کردند. به‌همین منظور دو رشته نخ سیاه و سفید را در مقابل چشم قرار داده و زمانی که چشم قادر به تشخیص این دو رنگ از هم نمی‌شد، افطار می‌کردند.
آش کشک، آش ترش، شیربرنج، آش بلغور، تاس کباب، فرنی، کله پاچه، حلوا، آبگوشت کوفته، کالاجوش، پیاز آب، سوپ، رنگینک و انواع خورشت‌ها از جمله غذاهایی است که برای افطاری و سحری خانواده‌ها طبخ می‌شود.
نان‌چایی، بربری، فتیر، شیرمال روغنی و شیرین، زولبیا و بامیه و پشمک نیز از جمله نان‌ها و شیرینی‌های سنتی است که بیشتر در ماه مبارک رمضان در این استان زنجان پخت و عرضه می‌شود.
انتهای پیام
