به گزارش ایکنا؛ نخستین بزرگداشت علمی و معرفتی حجتالاسلام والمسلمین احمد احمدی، رئیس فقید سازمان سمت و عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی امروز ۲۸ خرداد در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی برگزار شد. در بخشی از این همایش حجتالاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه، رئیس موسسه حکمت و فلسفه ایران و آیتالله رشاد، رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی سخنرانی کردند.
خسروپناه به شرح پنج ویژگی برجسته استاد احمدی پرداخت و گفت: ویژگی نخست ایشان داشتن مبانی فلسفی استدلالی بود. ایشان در فلسفه غرب نسبت به کانت و دکارت تسلط ویژهای داشت و حتی مبانی ایشان را نقد کرده و دیدگاه انتقادی داشت. ایشان آرای اختصاصی برای خود داشت و در کتاب بنمایههای شناخت، او اصل «هوهویت» را به عنوان امالقضایا معرفی کرد.
رئیس موسسه حکمت و فلسفه ایران ادامه داد: ویژگی دوم ایشان داشتن اندیشه دینی اجتماعی بود. ایشان به سکولاریسم اعتقاد نداشت و این مسئله را از مکتب فقهی امام خمینی (ره) اخذ کرده بود.
وی تصریح کرد: ویژگی سوم ایشان ولایتمداری آن مرحوم بود. ایشان به معنای دقیق کلمه ولایتمدار بود و بر اساس منافع این خصوصیت را نداشت. بارها شاهد بودم که وقتی نام اهل بیت(ع) برده میشد، حالشان منقلب میشد. همچنین ایشان نسبت به، ولی فقیه زمان ملتزم بودند.
خسروپناه با بیان اینکه ویژگی چهارم ایشان صدق اعتقادی و عملی بود، گفت: ایشان به آنچه باور داشتند عمل میکردند و اعمالشان بر اساس اعتقادشان بود. بنده یکبار هم ندیدم که چیزی را که باور ندارند بیان کنند. ویژگی پنجم ایشان این بود که در اندیشههای فلسفی، دینی و دفاعشان از نظام دینی ثابت قدم بودند. ما میبینیم که برخی هستند که گرفتار تزلزل اندیشه غربی و سیاسی هستند و هر روز گرایششان را تغییر میدهند. عالم فرزانه ما ثابت قدم بود، اما این به معنای عدم تکامل اندیشههای ایشان نبود. ایشان مرتب فکر کرده و به آرائی میرسیدند، اما با مبانی که داشتند اندیشههای خود را تکامل میدادند.
وی با بیان اینکه ایشان مصداق آیه ۳۹ سوره احزاب بود، گفت: ایشان پیامهای الهی را تبلیغ میکردند، تنها به خداوند خشیت داشته و تنها خدا را ناظر اعمالشان میدانستند.
در ادامه این نشست، آیتالله رشاد در آغاز سخنانش گفت: ایشان برای گزارش کار فعالیتی انجام ندادهاند، اما دستگاههای فکری و اجرایی میراث ایشان را برگرفتهاند. ایشان در حوزه و دانشگاه و تأسیس موسسات مختلف علمی آثار زیادی بهجا گذاشتهاند.
رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ادامه داد: استاد احمدی احمدی یک روحانی به تمام معنا روحانی بود. عالم دینی تعبیر مصطلحی است، اما روحانی بودن واژه گویایی است. یک روحانی حقیقی از ویژگیهایی برخوردار است که در شخص ایشان متبلور شده بود. ایشان عالم، فاضل، زحمت کشیده و دارای قدرت اجتهاد بود.
وی تصریح کرد: در اولین جلسه کرسیهای آزاداندیشی ایشان گفتند که من اول نفری هستم که نظریه خود را در معرض نقد میگذارم و تعبیر کردند که من پیشمرگ این حرکت هستم.
رشاد ادامه داد: ایشان در حوزه معرفتشناسی نظریه خود را با زاویهای جدید مطرح کردند. جلسات متعددی طول کشید و شاید از جمله نشستهایی بود که در حد سه سال جلسات طول کشید که با حوصله تمام ایشان همراه بود که در طی این جلسات استاد همه نقدها را شنیده و مورد بررسی قرار دادند.
رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان اینکه ایشان در عین اینکه عالم بود عامل بود، گفت: در مقام مشاهدات سیسالهای که به ساحت ایشان داشتهام، در وجود این مرد علم تبلور پیدا کرده و ایشان علم بالاعیان بودند و هیبت و جسم ایشان بدل به علم شده بود.
رشاد تصریح کرد: ایشان روحانی بود به این معنا که از تعلقات مجرد بود. ما دو تعبیر آزاد و آزاده را داریم. او از هر چه رنگ تعلق بگیرد، آزاد بود و به این معنا او آزاده بود. ایشان در همه حوزهها آزاد و آزاده بود. ایشان چهل سال پس از انقلاب در مقامات بزرگی زندگی کرد، اما سطح زندگی او هیچ تغییری نکرده بود. ایشان سالها بود که یک خودروی پیکان داشتند و همواره خودشان رانندگی میکردند و بارها در هنگام ورود به ریاست جمهوری برای شرکت در جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی به خاطر همین سادگی جلوی ایشان را گرفته بودند. بارها دیده بودم که در بازگشت از جلسات انقلاب فرهنگی از تاکسی استفاده میکرد.
وی تصریح کرد: ایشان واقعا ولایتپذیر بودند و در دورهای که ریاست وقت شورای عالی انقلاب فرهنگی را به هیچ وجه قبول نداشته و واجد شرایط نمیدانستند، به خاطر حکم مقام ولایت در جلسات حاضر میشدند.
رشاد در پایان گفت: بدون هیچ تشریفاتی و با تمام تواضع زندگی میکرد و من گواهی میدهم در وجود این مرد ذرهای ریا، غل و غش، حسد، کبر و هوا نبود. ایشان به معنا دقیق کلمه مصداق این شعر حافظ بودند که «غلام همت آنم که زیر چرخ کبود/ ز هر چه رنگ تعلق بگیرد آزاد است».
انتهای پیام