به گزارش ایکنا از استان مرکزی، به نقل از روابط عمومي اداره كل ميراث فرهنگي، صنايع دستي وگردشگري استان مركزي سیدمحمد حسینی، مديركل امروز دوشنبه 28خردادماه 97 با اعلام اين خبر گفت: در راستای حفاظت از میراث ناملموس که ریشه در فرهنگ و رسوم برجا مانده از نیاکانمان دارد عناصر فرهنگی، آیینی و رسومی استوار هستند که بیش از هر چیز از درون، نیت وعمق فرهنگ یک قوم و ملیت خبر میدهند و آشنایی با آنها میتواند شناخت بسیار خوب و مطلوبی از غنای تاریخ و زادبوم استان به همگان دهد. ثبت ملی میراث ناملموس می تواند موجب آشنایی بیشتر، ماندگاری و معرفی هرچه بهتر فرهنگ استان شود.
سيد محمد حسيني افزود: از این رو در اداره کل تلاش داریم تا حد توان این آثار را حفظ کنیم. به همین جهت پروندههای 9 اثر مذکور جمعآوری و به سازمان مرکزی ارسال شد. خوشبختانه پس از انجام مراحل فنی و کارشناسی، طی نامهای از سمت ریاست سازمان به استاندار مرکزی، مراتب ثبت 9 اثر با عنوان «مراسم علمبندان نیمور» بهشماره 1491، «مهارت سنتی تهیه و پخت کاچی سنتی نیمور» بهشماره 1492، «مهارت سنتی تهیه و پخت بستق(باسلق)» بهشماره 1493 و «مهارت پخت آش اسفندی و فرهنگ آن»به شماره 1494 ، «مراسم منجوق سالماق در منطقه بزچلو» به شماره 1495، «داستان گورجو و بالا ممد در ساز عاشیقهای منطقه بزچلو» به شماره 1496، «مهارت سنتی بافت قالی بند ریحان خمین» به شماره 1497، «سبک سینهزنی روستای گیلی اراک» به شماره 1498 و «مراسم علمگردانی انجدان» به شماره 1024 به وی ابلاغ شد.
وی در ادامه گفت: داستان گورجو و بالا ممد یکی از داستانهای فولکلوریک منطقه فرهنگی بزچلو است که قرنها سینه به سینه به نسلهای بعد انتقال یافته است. این داستان همچنین در قالب نظم و نثر توسط خوانندگان فولک ترک زبان منطقه یا عاشیقها روایت میشود.
حسینی با اشاره به اینکه مراسم علمگردانی انجدان که ریشه در فرهنگ آن منطقه دارد افزود: روز سوم محرم با مراسم علم شوران و علم کشان درسه محله پایین، دیلم آباد و محله بالا شروع میشود پس از اینکه علمها را تزیین کردند، هرکدام در محلههای خود عزاداری میکنند که قدیمیترین آن مربوط به دوره زندیه است و توسط کاشانیها ساخته شده و به حسینیه بالا انجدان هدیه داده شده است. در این مراسم در روزهای 9 و10 محرم، علمهای محلهها براساس قراردادهای قبلی بین محلهها جابجا میشود.
این مقام مسئول اظهار داشت: قالی بند ریحان در روستای بند ریحان بالا و پایین شهرستان خمین بافته میشود. این قالی با گره فارسی بافته واز ویژگیهای آن میتوان به عدم استفاده از نقشه و ذهنیبودن بافت و استفاده از نقوش خاص که برگرفته از طبیعت است اشاره کرد.
حسینی افزود: در دلیجان روز سوم و چهارم اسفند قبل از فرا رسیدن فصل بهار، اهالی آشی به نام آش اسفندی که منسوب به آش دارمذ و آیینهای پیش از اسلام است طبخ میکنند. مواد غذایی استفاده شده در این آش 24 عنوان است.
او با تاکید به اینکه این آثار باید حفظ شوند گفت: «روستای گیلی شهرستان خمین در سینه زنی و عزاداری سبکی متفاوت از استان مرکزی دارد که شامل حرکت دست و پاست که به صورت دایرهای شکل جمع میشوند و با حرکت و نوحههای سه ضرب و حرکت پاها به صورت مورب جابه جا میشوند.
مدیر کل میراث فرهنگی، صنایعدستی و گردشگری استان مرکزی در پایان گفت: منجوق سالماق مراسمی است عمدتا زنانه که در واقع نوعی فالگیری با شعر محسوب میشود. این مراسم با تفاوتهای جزئی در تمامی روستاها و شهرهای شهرستان کمیجان برگزار میشود. روش اجرای این مراسم به ین شکل است که در شب عید قربان، زنان در خانه یک داوطلب که با غذای گرم تهیه شده با گوشت قربانی از آنها پذیرایی میکند، جمع میشوند و هر فرد یک منجوق یا جسمی در اندازههای منجوق(یا دکمه) انتخاب میکند و این منجوقها به داخل ظرفی سفالی که محتوی آب است انداخته میشوند و روی آن را با پارچهای میپوشانند و تا روز آینده همه به خانههای خود رفته و برای نیات خود دعا میکنند. در روز بعد، فردی با تجربه که تعداد زیادی دوبیتی فولکلوریک ترکی موسوم به ابیاتی میداند شروع به خواندن یک دو بیتی میکند و دختری خردسال دست در داخل ظرف سفالی نموده و یک منجوق را خارج میکند و به دلیل مشخص بودن شکل هر مونجوق تنها برای صاحب آن، بدون اینکه دیگران بدانند منظور کیست هر ابیاتی که خوانده میشود به مصابه فال شخص در نظر گرفته میشود و فرد با توجه به نیتی که در دل داشته، تفسیر شعر خوانده شده را با آرزوی خود مطابقت میدهد.
انتهای پیام