قدردانی از اصول سیره پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) بود

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا یوسفی، عضو هیئت علمی دانشگاه مفید در گفت و گو با ایکنا؛ به مسئله قدردانی از زحمات دیگران از منظر اسلام اشاره کرد و گفت: یکی از ویژگی‌های بارز پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) قدردانی در برابر خدماتی بود که از سوی دیگران به ایشان می‌شد.

وی با بیان اینکه اگر کسی خدمتی به پیامبر می‌کرد همواره در ذهنشان باقی بود و از آن تجلیل می‌کردند افزود: ما در خیلی از موارد خدمات دیگران را فراموش می‌کنیم و این فراموشی از خدمات والدین گرفته تا ذوی الحقوق دیگر رخ می‌دهد حتی گاهی تصور می‌کنیم که وظیفه آنان بوده است چه رسد که خدمات دیگران را بزرگواری ایشان نمی‌دانیم و حمل بر زرنگی خودمان می‌کنیم.

یوسفی بیان کرد: کمتر مواردی پیدا می‌شود که انسان‌هایی که وقتی کسی در زندگی به آنان خدمت کرد قدردان باشند و آن را به شایستگی پاسخ دهند.

یوسفی بیان کرد: یکی از خصلت‌های دائمی آن حضرت(پیامبر(ص) همین مسئله بوده است؛ حضرت خدیجه(س) وقتی با پیامبر ازدواج کرد از زمان ازدواج تا لحظه وفات تماما حامی رسول الله بود و همه زندگی خود را در راه و اهداف پیامبر هزینه کرد و بارها مورد هتک حرمت قرار گرفت ولی دست از حمایت از پیامبر بر نداشت و وقتی  هم در حال وفات بود از پیامبر تقاضای دعای خیر فرمود و گفت که عبایی را که در نزول وحی بر دوش شما بود روی کفن من بینداز. این خواسته ها هیچکدام رنگ و بوی مادی ندارد لذا پیامبر هر وقت به یاد آن حضرت می‌افتاد متاثر می شد‌ و در همه عمر قدردان زحمات آن بانوی با کرامت و شریف بود.

استاد دانشگاه مفید اظهار کرد: گاهی پیش می‌آمد که وقتی سخنی از خدیجه(س) به میان می‌آمد برخی زنان به درستی نامی از آن حضرت نمی‌بردند ولی آن حضرت از این مسئله بسیار ناراحت می شدند و می‌فرمودند زمانی که دیگران مرا تکذیب کردند او تصدیق کرد و نه تنها با دل و قلب بلکه در عمل به من ایمان آورد و زمانی که همه از من رویگردان شدند ایشان همه مال و دارایی خود را در راه اسلام هزینه کرد.

یوسفی عنوان کرد: در روایتی در صحیحه مسلم است که وقتی پیامبر مبعوث شدند و مورد آزار مشرکین و رفتارهای ناپسند آنان قرار می‌گرفتند رفتار خدیجه(س) باعث آرامش ایشان می‌شد.

استاد دانشگاه مفید عنوان کرد: در روایت وارد شده است که حضرت هر بار که ذبح گوسفند می‌کرد قستمی از گوسفند را برای دوستان خدیجه(س) می‌فرستاد و می‌فرمود من نه تنها خدیجه(س) بلکه هر کسی را که با خدیجه هم دوستی داشت احترام می‌کنم.

وی با اشاره به ماجرای مطعم که خدمتی به پیامبر(ص) کرده بود و وفات شده بود افزود: حسان بن ثابت که شاعر پیامبر بود به دستور ایشان، شعری در احترام به مطعم بیان کرد و مورد تشویق پیامبر(ص) واقع شد همچنین در جنگ بدر هم وقتی کفار اسیر و یا کشته شدند حضرت یادی از مطعم کرد و گفت که اگر مطعم، زنده بود و از من می‌خواست که همه این اسرا را آزاد کنم این کار را می‌کردم.

وی با اشاره به  زندگی پیامبر در نزد حلیمه در دوره کودکی عنوان کرد:  حلیمه که مدتی عهده‌دار زندگی ایشان بود، وقتی به دیدار فرزند خود می‌آمد، رسول اکرم (ص) ردای خود را زیر پای او پهن می‌کرد. وقتی که حلیمه از فشار گرسنگی سال سخت به ایشان پناه می‌برد، پیامبر (ص)  از دیدن او بسیار خوشحال مي شدند و به سخنانش گوش می‌دادند و موقع رفتن چندان به او کمک می‌کردند که بی‌نیاز می‌شد و از رنج قحط و تنگدستی نجات می‌یافت. وفا و حق‌شناسی پیامبر (ص)  محدود به دایه نمی‌گشت، بلکه قوم و قبیلۀ او را نیز فرا می‌گرفت.

وی ادامه داد: حضرت تا سن 50 سالگی هم در فکر حلیمه بود که چند وقتی به ایشان شیر داده بود؛ حضرت حتی وقتی در مدینه هم بود قدردان کسانی بود که در مکه به او کمک کرده بودند.

یوسفی اظهار کر: در فتح خیبر نیز وقتی جنگ با موفقیت تمام شد گفتند که یکی از زنانی که در دوره کودکی به پیامبر(ص) شیر داده است از دنیا رفته و سؤال کردند که آیا فرزندی از او باقی مانده است که گفتند فرزندش هم قبل از مادر از دنیا رفته و پیامبر خیلی متاثر شد.

یوسفی بیان کرد: در یکی از جنگ‌ها هم اسیری گرفته بودند که دختر کسانی بود که مادرش خدمتی به پیامبر کرده بود و پیامبر وقتی متوجه این اسیر شد نزد او رفت و او را احترام کرد.

یوسفی تصریح کرد: ما به عنوان کسانی که پیرو رسول‌الله و اهل‌بیت(ع) هستیم باید مراقب این مسئله باشیم و یادمان نرود که پدر و مادر و معلم در حق ما چه کرده‌اند؛ هیچگاه آن را فراموش نکنیم  و تلاش کنیم تا پیرو ایشان باشیم.

انتهای پیام