توشه ای برای تنگناها و تاریکی های قلب

به گزارش ایکنا از خوزستان، همان طور که قرآن کریم و آیه های آن شفای قلب های مؤمنان و رحمتی از جانب خدواند برای آنهاست، سخنان ائمه علیهم السلام برای قلب های مؤمنان شفا و روشنی بخش دیدگان آنها است. 

به گفته برخی علما حتی مرور سخنان ائمه علیهم السلام برای قلب انسان نورانیت می آورد. این توشه ای است که شایسته است در روزهایی که به یاد و نام ائمه علیهم السلام پیوند خورده است، برای تنگناهای زندگی و تاریکی های قلب خود برداریم. 

امام صادق علیه السلام در سخنی فرمودند: «پدرم [امام باقر] علیه السلام بارها می‌فرمود: هیچ چیز برای قلب زیان بارتر از گناه نیست؛ چه آن که قلب با گناه می‌آمیزد و بر گناه اصرار می‌ورزد تا آن که گناه بر قلب چیره می‌شود و سرانجام آن را وارونه می‌کند». (اصول کافی: ج ۲ / ص ۲۶۸).

سخنی به این دقت، زیبایی و روح بخشی را تنها می توان از زبان اهل بیت علیهم السلام شنید؛ کسانی که بهترین نگهبانان و به بیان بهتر طبیبان قلب انسان هستند و بهترین پیام ها را برای حفظ و حراست از آن به ما یاد داده اند. 

این سخن را کسی می گوید که قلب انسان و دگرگونی های آن را خوب می شناسد و زنگ این هشدار را در گوش ما به صدا در می آورد که عاقبت گناه و احاطه آن بر وجود انسان، اتفاقی به بزرگی و ناگواری وارونه شدن قلب است. این معنا شاید همان کور شدن قلب و محروم شدن آن از پیدا کردن راه و عدم امکان بازگشت از بیراهه ها است.

در کتاب اخلاق عملی آیت الله مهدوی کنی حدیث زیبای دیگری در باب پرهیز از معصیت، از امام صادق علیه السلام نقل شده است: مفضّل بن عمر می‌گوید: در خدمت امام صادق علیه السلام سخن از اعمال به میان آمد، عرض کردم من در مقام عمل بسیار ضعیف و سستم. حضرت فرمود: «آرام باش و از خدا آمرزش بخواه». 

یعنی این اندازه ناامید مباش. سپس فرمود: «... بی گمان عمل اندکی که همراه با تقوا باشد بهتر است از عمل فراوانی که خالی از تقوا باشد... ». مفضّل می‌گوید عرض کردم: چگونه ممکن است کسی دارای این همه عمل خوب باشد ولی تقوا نداشته باشد؟ فرمود: آری می‌شود، همانند افرادی که اطعام می‌کنند و با همسایگان مهربانند و در خانه آن‌ها به روی مردم باز است، امّا در اولین برخورد با گناه عنان از دست می‌دهند و به نافرمانی و عصیان می‌پردازند. ولی کسانی هم هستند که توفیق انجام این گونه خدمات و نیکوکاری را ندارند، امّا در برخورد با گناه خویشتن دارند و خود را از آلودگی حفظ می‌کنند.

امام بزرگوار ما در این سخن بلند، در پاسخ یکی از یاران خود که می گوید در مقام عمل سست و ضعیف هستم، می فرمایند، آرام باش و از خدا آمرزش بخواه و چه بسا این آمرزش خواهی و استغفار خود مقدمه ای برای جبران کاستی ها و تقویت انسان در مسیر اطاعت از پروردگار باشد. 

و در ادامه جایگاه و سنگینی تقوی را در ترازوی عمل انسان نشان می دهد، سؤالی که شاید در ذهن همه ما باشد و پاسخ آن به روشنی در کلام امام آمده است و مرتبه تقوی را بالاتر از عمل فراوان بدون تقوی دانسته اند. 

 انتهای پیام