سهل‌انگاری در آموزش مهارت‌های زندگی/ همه مسئولیم
کانون خبرنگاران نبأ ــ پسران و دختران هم در محیط خانواده و هم در حوزه آموزش‌های عمومی توسط ارکان مسئول، باید هدف‌های زندگی را بیاموزند، اشتراکات یک زندگی را درک کنند و از همه مهم‌تر برای مقابله با بحران‌های زندگی توانایی حل مسئله و عبور از آنها را داشته باشند.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، اصلی‌ترین ویژگی دختران جوان «بودن و دیده شدن» است. متانت، وقار، صبوری انتظاری است که جامعه از دختران دارند تا آنها بار نسل فردا را در قالب عشق به فرزندان با تولد و تربیت آنها به دوش بکشند؛ وقتی چنین مسئولیت سنگینی بر دوش این عزیزان است، لازم است تا دامنه توجه و امتیاز بخشی البته بعد از تربیت و آماده‌سازی برای‌شان بیشتر و بی‌منت باشد.
امروزه یکی از آفت‌های تشکیل خانواده عدم اعتماد پسران و دختران جوان به یکدیگر است؛ به نظر می‌رسد که قدرت سازگاری و میزان متانت دختران را کم می‌بینند و ازدواج‌های صورت گرفته به جدایی منجر می‌شود که شاید دلایل اقتصادی و مالی بخش عمده آن باشد، اما اشکال اصلی نیست.
نکته مهم عدم مهارت‌های لازم برای احیا و ابقاء یک زندگی برای دختران و پسران جوان است. آموزش‌های محیطی بیشتر جنبه سلطه‌گری و اول شدن را به آنها می‌آموزد و انگار آنها در کارزاری وارد می‌شوند که یکی باید مسلط و برنده باشد.
پسران و دختران هم در محیط خانواده و هم در حوزه آموزش‌های عمومی توسط ارکان مسئول، باید هدف‌های زندگی را بیاموزند، اشتراکات یک زندگی را درک کنند و از همه مهم‌تر برای مقابله با بحران‌های زندگی مانند بیماری، بیکاری، کاهش درآمد، فرزندآوری و سایر موضوعات آن توانایی حل مسئله و ماندن و عبور از آن بحران‌ها را داشته باشند.
دختران و پسران جوان باید در میدان زندگی پخته و کارآزموده شوند تا وابستگی‌های‌شان به یکدیگر به‌عنوان یک زوج جوان بیشتر و از والدین خود کمتر شود.
وابستگی دختران جوان به پدر و مادر، آنها را از حضور و ماندن پای زندگی مشترک باز می‌دارد و اراده و مقاومت‌شان را می‌شکند؛ البته این به معنای آن نیست که دختران سنگ زیرین آسیاب زندگی باشند بلکه داشتن یک ادراک درست به انتخاب درست و تسلط بر حاشیه‌های عادی زندگی‌شان کمک می‌کند.
زندگی زوج‌های جوان به اعتقاد و نگاه‌شان به زندگی استوار است؛ اگر نگاه‌شان متفاوت و فاصله‌دار باشد زندگی‌شان نمی‌تواند دوام داشته باشد که این اشتراکات ذهنی و مفهومی آنها در پیشینه تربیتی‌شان نهفته است.
وظیفه خانواده این است که پسران و دختران خود را برای مسئولیت‌پذیری زندگی مشترک فردا آماده کند.
دختری که به مسائل زنانه و به نگهداری خواهر و برادر کوچکش اهتمام دارد، در زندگی مشترک با این موضوعات غریبه نیست و در اجرای آن ناتوان نخواهد بود.
پسری که در حوزه کارهای مردانه تا پایان مراحل انجام کار سعه صدر دارد، همین تجارب را با خودش به زندگی مشترک خواهد برد و بخش عمده مسئولیت‌های خود را بلد است.
دختران و پسران هر دو سرمایه‌های زندگی و هدیه و امانت خدا هستند، برای تربیت آنها و آموزش مهارت‌های زندگی همه مسئول هستیم تا شاهد پدیده ناگوار اجتماعی طلاق و گسست خانواده در فرداها نشویم.
زینب عبدی حسنعلی ده
انتهای پیام
