به گزارش ایکنا؛ طاهره باقری که متولد سال 59 است و برای حفظ قرآن، در طرح شش ساله شعبه یک بانوان مؤسسه امیرالمؤمنین(ع) واقع در خیابان اباذر حضور یافته است، ضمن این که از همسر و خواهرش به عنوان مشوقهای خود برای شروع حفظ یاد کرد، گفت: مشوق اصلیام برای حفظ، همسایهام بود که خودش هم به کلاس حفظ قرآن میرفت.
وی که متولد نصرآباد کاشان است، درباره علت علاقهمندی به حفظ قرآن کریم گفت: همیشه به این فکر میکردم که قرآن یکی از شفیعان ما در روز قیامت است و اگر مهجور بماند از ما شکایت خواهد کرد و به شفاعتش نخواهیم رسید.
این حافظ کل قرآن که دارای مدرک دیپلم است، ضمن اشاره به جایگاه حفظ و قرائت قرآن در میان خانواده بیان کرد: دو تا از خواهرهایم نیز حفظ قرآن را شروع کردهاند و مادرم هم که به رحمت خدا رفته خیلی به قرائت قرآن علاقه داشت.
باقری با بیان اشاره به آشنایی با سایرعلوم قرآنی در طول این دوره نظیر ترجمه و تفسیر، تجوید و صوت و لحن افزود: در طول این شش سال هر وقت موفق به حفظ صفحات جدید در هفته نمیشدم احساس میکردم هیچ چیز به یاد ندارم و ناراحت بودم و این احساس با من بود تا زمانی که صفحاتم را حفظ کنم.
وی تاثیر یک مربی را در مسیر حفظ بسیار زیاد دانست و اظهار کرد: یک مربی باید مهربان و دلسوز باشد و با رفتار خود در قرآن آموز ایجاد انگیزه کند که این ویژگیها به طور کامل در مربی من وجود داشت.
این حافظ کل قرآن کریم ضمن اشاره به این که اگر به گذشته برگردد باز هم طرح شش ساله را انتخاب میکند، گفت: این طرح برای من که دارای همسر و دو فرزند هستم به خاطر مشغله ای که داشتم و نمی توانستم در طرحهای دیگر شرکت کنم بسیار سودمند بود.
وی در بیان احساساتش بعد از تمام کردن دوره حفظ گفت: احساس میکنم مسئولیتم بیش از پیش سنگین شده و اینجا تازه اول راه است و با عمل کردن به قرآن و مواظبت بر رفتار، باید از ضایع شدن حق قرآن جلوگیری کنم.
این حافظ کل قرآن در پایان خاطر نشان کرد: بعد از اتمام حفظ به شرکت در کلاس تفسیر قرآن پرداختم و بسیار علاقهمندم که در این کلاسها نقشی داشته باشم و بتوانم دیگران را هم جذب کنم.
طاهره باقری تمام سورههای قرآن را دلنشین دانست و در بیان آیه ای از قرآن که با آن انس بیشتری دارد به آیه 3 سوره طلاق اشاره کرد که میفرماید:«وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبْ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَیی اللهِ فَهوَ حَسْبُهُ اِنَّ اللهَ بالِغُ اَمْرِه قَدْ جَعَلَ اللهُ لِکُلِّ شَیءٍ قَدراً» که معنای آن چنین است:« وبه او از جایی که گمان نبرد؛ روزی عطا کند و هر که بر خدا توکل کند ؛خدا او را کفایت خواهد کرد که خدا امرش را روان و نافذ می سازد و برهر چیزقدر و اندازه ای مقرر داشته است».
انتهای پیام