به گزارش ایکنا؛ در کانال تلگرامی علامه محمدرضا حکیمی مطلبی با عنوان «فهم وارونه اسلام» اسلام منتشر شده که در ادامه میخوانید؛
فقر همسایه دیوار به دیوار کفر است ـ به نص احادیث معتبر ـ پس چگونه میتوان درباره آن خاموش نشست و به مبارزه با آن برنخاست و عوامل عمده آن، تکاثر(سرمایه داری) و اتراف (تنعم گرایی) را محکوم نکرد، و در صدد طرد و حذف این دو عامل ضد انسانی و ضد قرآنی بر نیامد؟ و حساسیتها را به مسائلی از قبیل بد حجابی و خوش حجابی منحصر ساخت؟
من نمیخواهم بگویم حجاب زن اهمیت چندانی ندارد، یا در قرآن کریم حکم نداریم، نه! زیرا زن منهای حجاب یعنی تن و این در معیار انسانی نهایت مرتبه سقوط است، زیرا این حیواناتند که ارزش آنها – به طور نوعی- به تن آنها است. ملاک انسانی و انسانیت چیز دیگری است.
لیکن آیا ترتیب مسائل چگونه است؟ و روشهای فرهنگی و تربیتی چیست؟ و اهم و مهم کدام است؟ آیا در قرآن کریم و در منطق پیامبران، در کنار «ان اعبدواالله» «وَ أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ الْمِيزانَ بِالْقِسْطِ» است، یعنی عدالت اقتصادی و معیشتی یا «وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ» یعنی حجاب و خوش حجابی؟
چرا مانند انبیا (ع) به عرضه دین خدا نمیپردازیم؟ چرا زندگی را لمس نمیکنیم؟ چرا به دليل بی نیازی از نیاز و نیازمندی و آثار زندگی سوز و ارزش ستیز آن غافلیم؟ چرا انسان را درک نمیکنیم، و اسلام را وارونه میفهمیم؟
انتهای پیام