تجمل‌گرایی؛ مسابقه‌ای بدون برنده

به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، تجمل گرایی مسابقه‌ای بدون برنده است، بسیاری از ما انسان‌ها تصور می‌کنیم اگر پز دارندگی و برازندگی سر دهیم و روز به روز در تجملات خود غرق شویم یعنی مورد توجه دیگران قرار می‌گیریم، هر چقدر رفتارهای خود بزرگ بینانه داشته باشیم و خود شیفتگی از خود نشان دهیم یعنی آدم بزرگی هستیم.

در حالی که نمی‌دانیم بروز این نوع رفتارها  انسان را بزرگ نمی‌کند بلکه هر لحظه آرامش وی از او سلب شده و باعث حقارت افراد می‌شود.

تجمل‌گرایی برای جلب توجه و تأیید دیگران عادتی است که سیده محبوبه موسوی جامعه شناس فرهنگی به شدت بر آن تاکید کرده و معتقد است: بسیاری از رفتارهای تجمل گونه افراد برای کسب تأیید و تمجید دیگران است یعنی او رفتارهایی از خود بروز می‌دهد  تا دیگران او را به عنوان الگوی خود انتخاب کرده و مورد تشویق قرار دهند.

این گونه است که افراد خود به خود در دام مسابقه‌ای به نام تجمل گرایی، لوکس گرایی و زندگی اشرافی و کاخ‌نشینی روی می‌آورند.

تجمل‌گرایی؛ آفت جامعه اسلامی

یکی از آفت‌های مهمی که جامعه اسلامی ما را تهدید می‌کند، تجمل گرایی و رفاه‌زدگی و گرایش افراطی به ظواهر دنیوی است که غفلت از آراستگی‌های درونی و معنوی را به دنبال دارد.

اسلام در عین حال که به زندگی دنیایی انسان توجه دارد و خداوند متعال وسایل رفاه و آسایش او را در دنیا فراهم آورده است، مسلمانان را به عدم افراط و تفریط در این زمینه فرا خوانده و به زندگی معتدل و قناعت دعوت می کند.

موسوی با اشاره به اینکه نیاز به تبرج و خودنمایی یک نیاز درونی است خاطرنشان کرد: وقتی در اثر تغییر سبک زندگی و گسترش روز افزون رسانه‌های جمعی رفت و آمدها کمتر شده است افراد سعی می‌کنند در مراسم‌ جمعی که پیش می‌آید داشته‌های خود را در معرض دید دیگران قرار دهند و بدین ترتیب مورد تایید افراد واقع شوند.

وی ادامه می دهد: افرادی که غرق در زندگی تجملی و به عبارتی زندگی لاکچری هستند از اینکه مورد حقارت و تحقیر قرار گیرند به شدت آسیب می‌بینند، آسیب روحی، دعواهای خانوادگی، طردشدن از جمع دوستان و اطرافیان از جمله مواردی است که از لحاظ روحی و روانی آنها را آزار می دهد بنابراین برای اینکه به چنین مواردی دچار نشوند توجه خود را به انواع مدهای روز و تجملات معطوف کرده و سعی می‌کنند به هر نحو ممکن از دیگران عقب نباشند و حتی یک سرو گردن ازبقیه بالاتر باشند.

مفهوم زیبا دوستی و زیباخواهی متفاوت از تجمل‌گرایی است

موسوی، با اشاره به نظریه‌های علم جامعه شناسی در بروز چنین رفتارهایی ادامه می‌دهد: معمولاً زیباخواهی و میل به مصرف‌گرایی در کنار هم مطرح می‌شوند ولی باید توجه کرد مفهوم زیبا دوستی و زیباخواهی متفاوت از تجمل گرایی و برند پرستی و برند پوشی است.

وی تصریح کرد: معمولاً افرادی که به دنبال زیبایی هستند لوازم خیلی ساده و در عین حال شیک را انتخاب می‌کنند  که از نظر ارزش ریالی نیز خیلی بالا نباشد ولی افرادی که به دنبال آفت تجمل گرایی و برند گرایی هستند ارزش ریالی و کیفیت لوازم و اجناس خریداری شده برایشان اهمیت ندارد و چون صرفا به چشم آنها آمده است باید ان را بخرند.

این جامعه شناس فرهنگی تصریح کرد: معمولاً یکی از عمده ترین موارد مطرح شده که باعث وجه تمایزاین گونه افراد از دیگران می‌شود پیدا کردن دوستانی از جنس هم است، معمولا افرادی که به سمت استفاده از کالاهای لوکس، تشریفاتی و تجملاتی و ریخت و پاش هستند معمولا به دنبال دوستان و افرادی هستند  که آنها نیز اخلاق و رفتاری مشابه آنها داشته باشند. بنابراین در این طیف و گروه مسابقه تجمل گرایی و برندپرستی به اوج خود می رسد و البته ادامه این روند مطمئناً آسیب‌ها و خطرات بسیاری به دنبال دارد.

باید توجه داشت عمدتاً این افراد به هیچ‌وجه خود را به عنوان یک فرد تجملی و مصرف گرای لوکس و لاکچری قبول ندارند بلکه خود را به عنوان فردی که باید از تمامی اجناس و کالای خوب استفاده کنند می‌شناسند و اذعان می‌کنند که خیلی هم زندگی متعارفی دارند و تا زمانی که خود فرد نخواهد که در زندگیش تغییراتی حاصل شود نمی‌توان او را به زور و اجبار از این نوع رفتار و سبک زندگی خاص برحذر کرد.

جامعه تجمل‌طلب؛ جامعه مصرف‌زده

نکته دیگری که جامعه شناس فرهنگی به آن اشاره می‌کند این است که معمولاً برخی از این افراد به دنبال جریانات و موج سواری‌های رواج یافته در جامعه به دنبال چنین رفتارهایی می‌روند و به نوعی می‌توان گفت بروز این رفتارها مقطعی و زودگذر است و بعد از اینکه این موج در جامعه به سردی می‌گراید و این دوران سپری می‌شود متوجه می‌شوند که انجام چنین رفتاری در زندگی آنها چقدر به روابط آنها نسبت به دیگران و سایر دوستان و آشنایان لطمه زده است.

تجمل‌گرایی سبب می‌شود فرد بیش‌تر از آنچه تولید می‌کند، مصرف نماید. بدین ترتیب، در سطح وسیع‌تر، جامعه‌ای که در راه تجمل‌طلبی گام نهاده است، جامعه‌ای مصرف‌زده خواهد شد، یعنی با مصرف کردن بیشتر منابع و امکانات آن، دیگر در تولید و سرمایه گذاری قدرت کافی نخواهد داشت.

انتهای پیام