سبک زندگی قرآنی را در زیست استاد «عبایی» ببینیم/ گلایه‌ از توجه به نغمات + عکس

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ عبدالرسول عبایی، از اساتید و پیشکسوتان قرآنی کشورمان که تقریباً در تمامی ادوار برگزاری مسابقات بین‌المللی قرآن ایران، رئیس هیئت داوران بوده و داوری بسیاری از مسابقات بین‌المللی دیگر کشورها را در رشته وقف و ابتدا انجام داده است، از چندین ماه پیش، درگیر عارضه جسمی شده و در حال گذراندن دوران نقاهت است.
همین عارضه باعث شده تا این پیشکسوت قرآنی در ماه‌های اخیر، کمتر به برنامه‌ها و رویدادهای قرآنی رفت و آمد داشته باشد، آخرین بار که وی در یک مراسم حضور داشت به برپایی جشن پانزدهمین سالروز تأسیس ایکنا در نمایشگاه قرآن بازمی‌گردد و پیش از آن نیز در اردیبهشت‌ماه سال جاری در صحن مسابقات بین‌المللی قرآن کریم مورد تجلیل قرار گرفت.
جمعی از خبرنگاران خبرگزاری قرآن به همراه «محمدعلی خواجه‌پیری» پیشکسوت قرآنی کشورمان و حجت‌الاسلام والمسلمین دعوتی، پژوهشگر و محقق قرآنی عصر روزگذشته، نهم مردادماه را برای دیدار با این فعال قرآنی انتخاب کردند تا به تجدید خاطرات بپردازند. خواجه‌پیری با جمعی از خبرنگاران ایکنا سال‌ها قبل نیز چنین جمع‌هایی را برای دیدار با قرآنیان داشت.

استاد عبایی با وجود کسالت جزئی، با رویی باز به استقبال میهمانان خود آمد تا از زبان سهراب سپهری بگوید: «زندگی، نگاهی است که در خاطره‌ها می‌ماند». 
استاد عبایی که رضایت از حضور برخی اعضای تحریریه ایکنا در صورت و لحن صدایش موج می‌زد از حُب و علاقه‌ای که به قرآنی‌ها دارد گفت و اینکه این علاقه هیچگاه کم نشده است.
عبایی در ابتدای صبحت‌هایش و پس از خوش‌وبش‌های اولیه در هر میهمانی و عیادت، به بیان خلاصه‌ای از فعالیت‌های خود در دوران کودکی و آن ایامی که در کشور عراق و شهر کربلا ساکن بوده است، پرداخت. از اساتیدی که روزگاری پای کرسی آموزش‌ آنها زانو زده و به قول قدیمی‌ها، دود چراغ خورده است، گفت. از استاد خود «شیخ محمدحسین کاتب» بسیار یاد کرد و نام اساتید دیگری همچون «شیخ کاظم حلی» یا «ملامحمدعلی نعلچی» را هم به زبان آورد.
این استاد پیشکسوت در بخش دیگری از صحبت‌های خود از اولین دیدارش با استاد «عبدالباسط» زمانی که 12 سال داشته است، صحبت کرد و گفت: زمانی که نوجوان بودم برای اولین بار از شهر کربلا همراه با استاد عبدالباسط که به عراق آمده بود تا تلاوت‌هایی را داشته باشد به شهر دیگری رفتم.

عبایی از جلسات قرآنی که آن سال‌ها در حرم حضرت ابوالفضل(ع) داشته‌ است نیز خاطراتی بیان کرد و افزود: در آن ایام در زیرزمین حرم حضرت ابوالفضل(ع) جایی که حالا آب زلالی از آن خارج می‌شود، حجره تلاوت قرآن برپا بود و هر شب در آن حضور می‌یافتم.
استاد عبایی با اشاره به اینکه بسیاری از قاریان و قرآنی‌ها به اشتباه خود را درگیر مقامات و نغمات موسیقی کرده‌‌اند، افزود: نباید در محضر قرآن بگوییم این عجم است و این حجاز است یا این سه‌گاه و.... بالاخره هر صوتی که از حنجره انسان خارج می‌شود در یکی از این دستگاه‌های موسیقی است. ما توجه نداریم که مصری‌ها هیچ وقت به خود اجازه نمی‌دهند در محضر قرآن، این حرف‌ها و این کارها را انجام دهند.
وی به خواسته میهمانانش از سال‌ها فعالیت‌های قرآنی‌اش گفت و بیان کرد: از بدو تأسیس دانشگاه قرآن و حدیث شهرری در این دانشگاه حضور داشته‌ام. همچنین تألیفاتی نیز داشته‌ام که یکی از آنها رساله‌ای در مورد وقف و ابتداء است که رساله کارشناسی‌ارشد بوده است. همچنین از سال 64 وارد عرصه داوری مسابقات کشوری و جهانی شدم و امسال تنها سالی بود که نتوانستم حضور یابم.
این استاد پیشکسوت در میانه‌ صحبت‌های خود از خدمات ایکنا گفت و اینکه این خبرگزاری باعث شده است، جامعه قرآنی دور هم جمع شوند و مانع پراکندگی این جامعه می‌شوند.
استاد عبایی در ادامه به داستان اعزامش به عنوان استادراهنما، همراه با «کریم منصوری» به مسابقات بین‌المللی مالزی اشاره کرد و گفت: در آن مسابقات، آقای کریم منصوری که از لحاظ رعایت احکام و تجوید عالی بود، رتبه دوم را کسب کرد، آنجا بود که متوجه شدم آن مسابقات به نغمه و الحان بیشتر بها می‌دهد. بعد از آن به آقای «نظام‌زاده» گفتم اگر بتوانیم برای ارتقای تلاوت با مصر ارتباط برقرار کنیم، بسیار عالی خواهد بود. پس از آن ماجرا بود که قاریانی همچون «راغب مصطفی غلوش» و «محمد بسیونی» به ایران دعوت شدند.

وی افزود: بعد از مدتی «محمد عربی القبانی» که نزدیکی بیشتری با ما داشت و با دستگاه‌ها بسیار آشنا بود به ایران آمد و در استودیو رادیو، آیه «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ» را در تمام دستگاه‌ها تلاوت کرد و ضبط شد.
استاد عبایی با تمام سختی‌هایی که در تکلم داشت، دوست داشت ساعت‌ها از حال و هوای آن روزهای کربلا بگوید، اما حال و روز این روزهای قرائت قرآن، انگار او را ناخشنود از این گفتن‌ها کرده است، برای همین است که وسط حرف زدن از حجره تلاوت در زیرزمین حرم حضرت عباس(ع) در کربلا به قرائت‌های امروزی گریز زد و گفت: تلاوت قرآن، الان حالتی شده است که فقط به سمت نغمات و الحان پیش می‌رود. در گذشته کمتر اینگونه بود، اما در حال حاضر وضعیت تلاوت کلام الهی به سمت نغمه‌پردازی صرف رفته است در حالی که قرآن، خود به تنهایی آهنگ دارد.

در اواسط این دیدار بود که «محمدعلی خواجه‌پیری» پیشکسوت قرآنی کشورمان به این جمع اضافه شد تا جمع دیدارکنندگان با استاد عبایی کامل شود. استاد از اینکه خواجه‌پیری، دوستی که از سال 52 او را می‌شناسد به دیدارش آمده است، بسیار خوشحال شد.

استاد عبایی با اشاره به اینکه خواجه‌پیری قرآن را از مرزها خارج کرده است، به بیان خاطراتی که طی سال‌ها خدمت در عرصه قرآنی داشته است پرداخت، از خاطراتی که در اردوگاه رامسر داشته‌اند، گفت و حال خوش آن روزهای فعالیت‌‌های قرآنی.
این پیشکسوت عرصه داوری مسابقات بین‌المللی قرآن در بخش دیگری از صحبت‌هایش به اختلافات بین شیعه و سنی اشاره و عنوان کرد: یک بار در مسجد النبی(ص) نشسته بودم، جوانی آنجا بود که حافظ قرآن بود و در حال مرور بود. من هر کاری کردم این شخص ارتباط خوبی با ما برقرار کند، نشد. او اعتقاد داشت که آنها با ما بسیار فرق دارند و ادعاهایی را مطرح می‌کرد که به هیچ وجه صحت نداشت. من همانجا به او گفتم که از اول به شما گفته‌اند ایرانی‌ها رافضی‌اند و به ما هم گفته‌اند شما سَلَفی هستید، بدون اینکه با هم حرف بزنیم و خلاصه ساعت‌ها وقت گذاشتیم و نتیجه آن شد که او دست از باورهای غلط خود برداشت.

در بخش دیگری از این دیدار صمیمانه، محمدعلی خواجه‌پیری به بیان برخی ویژگی‌های استاد عبایی پرداخت و گفت: اولین ویژگی ایشان این است که رفیق، برادر و همراه خوبی به حساب می‌آید. سلامت نفس و روح و آرامش همیشگی دارد.
خواجه‌پیری با تأکید بر اینکه جایگاه ایشان در کشور بسیار بیشتر از چیزی هست که الان قرار دارند یا قرار داشته‌اند، گفت: اگر ایشان جایگاهی را پذیرفته‌اند به خاطر تکلیف‌محور بودنشان بوده است. آرامشی در برخوردها دارند که بسیاری از قرآنی‌ها را مرید خود کرده‌اند.

وی با بیان اینکه سبک زندگی قرآنی را در زندگی استاد عبایی می‌توان پیدا کرد، گفت: فکر نمی‌کنم یکی از فعالان قرآنی پیدا شود و بگوید از استاد عبایی آزرده خاطر است.
استاد عبایی که سال‌ها در دانشگاه و در مسابقات به دنبال آموزش بوده است، اینجا هم دست از این روحیه خود بر نمی‌دارد و به بیان برخی نکات و ظرافت‌های زبان عربی پرداخت.
پایان‌بخش این دیدار هم تلاوت سوره‌های مبارکه «حمد» و «توحید» توسط استاد بود، تلاش استاد که تمام توان خود را به کار گرفته بود تا به زیبایی هرچه تمام‌تر این تلاوت را انجام دهد، قابل تقدیر و ارزشمند بود. تلاوتی که نشان داد هنوز هم غول بیماری نتوانسته بر تمام رگه‌های صدای زیبای استاد غلبه کند.

گزارش تصویری را اینجا ببینید.

انتهای پیام