آنچه که ما را به سرزمین جبهه می‌آورد مسئولیت در قبال مکتب است
گروه معارف - شهید داوود پوروش در بخشی از وصیت نامه خود می‌گوید: چیزی که همه را به این سرزمین می‌آورد مسئولیت در قبال مکتب است، چون باید در قبال خون پاک شهیدان جوابگو باشیم و جز برای رضای خدا و جهاد در راه او مقصدی نداریم.
به گزارش ایکنا از همدان، شهید داوود پوروش دهم فروردین ماه سال ۱۳۴۱ در شهرستان بهار از توابع استان همدان و در خانواده ای مذهبی و ساده زیست به دنیا آمد. پدرش قاسم کشاورز بود و با کار بر روی زمین کشاورزی و باغبانی مخارج زندگی را تامین می‌کرد.
داوود سال ۱۳۴۸ وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد اما به دلیل مشکلات موجود و کمبود امکانات موفق به ادامه تحصیل نشد و تنها تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. در سال‌های انقلاب همراه با دیگر جوانان و نوجوانان انقلابی شهرستان بهار در فعالیت‌ها و تظاهرات‌ها شرکت کرد و در راه پیروزی قیام بزرگ ملت ایران گام برداشت.
پس از پیروزی انقلاب و با آغاز جنگ تحمیلی بنابر وظیفه شرعی و قانونی به عنوان سرباز به ارتش جمهوری اسلامی ایران پیوست و روانه جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد تا در برابر هجوم ارتش بعث عراق به مرزهای ایران از کشور و انقلاب اسلامی دفاع کند.
در عملیات‌های متعدد شرکت کرد و همراه با دیگر همرزمان خود حماسه‌ها آفرید. سرانجام پس از ماه‌ها حضور در مناطق مختلف عملیاتی در بیست و هفتم خرداد ماه سال ۱۳۶۲ در منطقه عملیاتی اندیمشک به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. مزار وی در گلزار شهدای زادگاهش واقع است. برادرش مرتضی نیز به شهادت رسیده است.
وصيتنامه شهيد داوود پوروش
«مکتبي که شهادت دارد اسارت ندارد.امام خميني»
با سلام و درود به رهبر کبير انقلاب و همه شهداي انقلاب اسلامي و شهداي جنگ تحميلي. قسم به خون شهداي اين سرزمين. چيزي که همه را به اين سرزمين مي‌آورد مسئوليت در قبال مکتب است چون باید در قبال خون پاک شهيدان جوابگو باشيم و جز براي رضاي خدا و جهاد در راه او مقصدي نداريم.
اگر خدا قبول کند در مقابل اين همه نعمتهاي انقلاب اسلامي که بايد قدر آنرا بدانیم که خودِ اين انقلاب نعمتي بزرگ و هم چنين رهبريت و روحانيت اين انقلاب موهبتي است الهي و بايد قدر اينهارا بدانیم.
عزيزان من تا آنجا که توانستم سعي کردم تا خداوند اين تلاشها را قبول کند و حالا بعد از من شماها بايد اين راه را ادامه دهيد. ان شاالله در نهايت مورد قبول خداوند سبحان قرار گيرد.
پدر و مادر عزيزم مبادا از شهادت من ناراحت شويد زيرا ما از خدائيم و به سوي او بايد بازمی‌گرديم و چه با افتخار است که با مرگي با عزت به سوي او باز گرديم چرا که اينگونه مردن ها راه رهبران دين مي باشد. اميدوارم برادران و خواهرانم هر کدام بعد از من اين راه اسلام عزيزم را تا شهادت دنبال کنند.
به اميد آن روزي که همه مستضعفان جهان وارث زمين گردنند و سلطه استبداد و استکبار و کفر را از روي زمين برچينند.
باید در قبال خون پاک شهيدان جوابگو باشيم.»
یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.
انتهای پیام
