ریشه‌های معرفتی شیرین‎بودن اسمای اهل بیت(ع)

به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری دهه عاشورا با سخنرانی سیدمجتبی حسینی در دبیرستان صدیقین برگزار شد. وی به شرح عبارت «فما احلی اسمائکم» در زیارت جامعه کبیره پرداخت و عنوان کرد: «حلو» یعنی شیرینی. اسم که غذا نیست تا شیرینی و تلخی داشته باشد. زبان اولین عضوی است که پس از تولد، برای ارتباط با جهان بیرونی درگیر می‌شود و کودک از طریق زبان خود با محیط پیرامون ارتباط برقرار می‌کند؛ لذا واژه «اکل» در آیات قرآن کریم صرفا به معنی خوردن غذا نیست: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ؛ اى كسانى كه ايمان آورده‏‌ايد اموال همديگر را به ناروا مخوريد» (نساء، 29). در زبان فارسی هم می‌گوییم: «فلانی مال دیگری را خورد». مقصود از خوردن در این جمله نوعی از تصرف است.
مولف کتاب «دینداری در دنیای معاصر» افزود: به هر نوع تصرفی «خوردن» اطلاق نمی‌شود. نوعی از تصرف که با وجود انسان ارتباط برقرار می‌کند «خوردن» است. در اینجا بحث طعم و مزه مطرح می‌شود. مثلا گفته می‌شود: «الحق مرّ» یعنی حق، تلخ است. بنابراین شیرینی و تلخی نوعی ارتباط است. وقتی می‌فرماید: «فما احلی اسمائکم»، در جهان عادی با شیرینی و تلخی اسامی کار نداریم. شیرینی و تلخی مربوط به عالم دیگری است. شما در مناجاتتان می‌گوید: «الهی اذقنی حلاوه ذکرک؛ خدایا شیرینی ذکرت را به من بچشان».
کارشناس علوم دینی اضافه کرد: چه موقعی حلاوت در ذکر خدا ایجاد می‌شود؟ قرآن کریم می‌فرماید: «وَإِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ؛ و چون خدا به تنهايى ياد شود دل‌هاى كسانى كه به آخرت ايمان ندارند منزجر مى‏‌گردد» (زمر، 45). چرا شما مشمئز نمی‌شوید؟ شیرینی برای همه شیرین است مگر کسی که بیمار باشد. شما یک غذای خوشمزه را به انسان بیمار بدهی مزه‌اش را نمی‌فهمد. باید دید مشکل کسانی که «حلاوه ذکر» را درک نمی‌کنند چیست. یک نوجوان 13 ساله در کربلا می‌گفت: «احلی من العسل»؛ اما ما این شیرینی را درک نمی‌کنیم.
حسینی در در ادامه خاطر نشان کرد: «حلاوت ذکر» یعنی وقتی می‌گویی «حسین» سراغ شیرینی‌های دیگر نروی. «فما احلی» یعنی از همه چیز شیرین‌تر است. آیا اسمای اهل بیت(ع) برای من اینقدر شیرین هست که بر یکسری هیجانات درونی غلبه کند؟ «حلو» برای ما یک ریشه درونی دارد. وقتی خداوند می‌خواست طینت حضرت فاطمه(س) را خلق کند از ماده‌ای خلق کرد که نهری در بهشت بود. این ماده سه ویژگی داشت: از عسل شیرین‌تر، از مشک خوش‌بوتر و از روغن نرم‌تر بود. در روایت هست هر کس از پیروان اهل بیت(ع) است این ویژگی‌ها را دارد. شیعه باید شیرین و خوش اخلاق باشد. باید نرم‌خو باشد.
وی در پایان گفت: جنس درون ما شیرینی را می‌طلبد. وقتی کسی مسلمان نیست اما وقتی با حسین(ع) آشنا می‌شود جذب می‌شود به خاطر شیرینی و «حلو»ی است که در درون خودش دارد. زبان فقط برای گفتن نیست، برای چشیدن هم هست. گاهی شما ذکری را گوش می‌دهی اما شیرینی آن را می‌چشی. یک دلیلی داشته است که در دوازده امام باید چند نفر اسمشان «علی» باشد. نیاز ما به «حلو» به این میزان بوده است.
انتهای پیام