۳ لقب آسمانی برای ائمه معصوم(ع)

به گزارش ایکنا از لرستان، حجت‌الاسلام علی شاهرخی‌قبادی، نماینده سابق مردم کوهدشت در مجلس شورای اسلامی جمعه، 23 شهریورماه در جمع عزادارن حسینی در مسجد صاحب‎الزمان(عج) کوهدشت، در تفسیر حدیث «ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه»، گفت: همه ائمه هدی(ع) با توجه شرایط و اوضاع و احوال زمان‌شان و به مناسبت‌هایی ملقب به القاب خاصی شده‌اند، به‌عنوان مثال از بین ائمه‌اطهار امام پنجم به «باقرالعلوم؛ شکافنده علم» ملقب شده است، در صورتی‌که همه امامان معصوم(ع) از علم لدنی برخوردار بوده‌اند و این نیست، مگر این‌که امام پنجم در زمان و شرایطی زندگی می‌کرد که حکومت بنی‌امیه تا حدودی ضعیف شده بود و امام این فضا را مناسب دید تا یک حوزه درسی وسیعی در جهت اصول مکتب تشیع راه‌اندازی نماید.
وی افزود: ره‌آورد چنین حوزه‎ای که در زمان امام ششم به شکوفایی کامل رسید، تبیین دقیق مکتب اهل‌ بیت(ع) و تربیت شاگردان زیادی بود که در دورترین مناطق جهان اسلام با قال الباقر و قال الصادق به تبلیغ دین مبین اسلام و معرفی مکتب تشیع پرداختند.
شاهرخی اضافه کرد: وجود چنین نقشی باعث گردید که درباره امام پنجم، لقب «باقرالعلوم» به کار برده شود و این به‌معنای آن نیست که علم این امام همام از سایر امامان بیشتر بوده است، بلکه تنها به جهت نقش ویژه ایشان در فرصت حاصله بوده است که اگر چنین فرصتی برای هر امام معصوم دیگری پیش می‌آمد به همین نحو عمل می‎کردند.
این کارشناس دینی و قرآنی با بیان این‌که سایر ائمه معصومین نیز به ترتیبی که در آغاز سخن اشاره شد دارای القابی بوده‌اند ازجمله لقب امام اول اميرالمومنين، سيدالوصياء، صديق، فاروق، لقب امام دوم سبط اكبر،مجتبی، سيد شباب اهل‌الجنه، كريم اهل‌البيت، لقب امام سوم سبط اصغر، سيد الشهداء، سيد شباب اهل‌الجنه، مصباح‌الهدی و سفینةالنجاه،
لقب امام چهارم به زین‌العابدین و سيدالساجدين بوده است، گفت: القاب صادق، كاظم، رضا، جواد، هادی، عسگری نیز برای امامان ششم تا یازدهم بیان شده است.
شاهرخی ادامه داد: از لقاب امام دوازدهم نیز می‎توان به مهدی،خاتم‌الاوصيا ،قائم آل‌محمد، بقیه‌الله، موعود، خلف صالح، صاحب‌الامر و منظر و ... اشاره کرد.
وی با بیان این‌که سه تا از القاب ائمه معصوم آسمانی هستند، افزود: سه تا از این القاب آسمانی هستند یعنی چنین القابی از سوی حق‌تعالی اعطاء شده است، افزود: اولین لقب آسمانی لقب «امیرالمومنین» برای حضرت علی(ع) است کمااینکه عبدالله بن عباس می‌گوید نزد رسول خدا(ص) نشسته بودیم که علی بن ابی‌طالب وارد شد و به رسول خدا سلام کرد. رسول خدا در پاسخ سلام او فرمود «و علیک السّلام یا امیرالمؤمنین و رحمه الله و برکاته» حضرت علی(ع) به رسول خدا(ص) گفت در حالی‌که شما زنده هستی به من امیرالمؤمنین می‌گویید پیامبر(ص) فرمود آری، در حال حیات من نیز تو امیرالمؤمنین هستی دیروز در حالی‌که من و جبرئیل با هم سخن می‌گفتیم تو بر ما گذشتی و سلام نکردی جبرئیل گفت چرا امیرالمؤمنین بر ما گذشت و سلام نکرد به خدا سوگند اگر سلام می‌کرد، ما خوشحال می‌شدیم و پاسخش را می‌دادیم. امیرالمومنین گفت ای رسول خدا دیروز تو را با دحیه کلبی دیدم که خلوت کرده‌اید و با او سخن می‌گویید، نخواستم سخن شما را قطع کنم (دحیه کلبی، از اصحاب و برادر شیری پیامبر است که در کودکی از یک دایه شیر خورده‌اند و به همین مناسبت او را رضیع پیامبر اسلام می‌‌نامیدند) پیامبر(ص) فرمود: او دحیه نبود، او جبرئیل بود و من به جبرئیل گفتم: چگونه علی را امیرالمؤمنین نامیدی جبرئیل گفت: خداوند در جنگ بدر به من فرمود که بر محمد(ص) فرود بیا و به او بگو که به علی بن ابی‌طالب فرمان دهد میان دو صف لشگر حاضر شود و قدرت‌نمایی کند که خداوند او را در آسمان امیرالمؤمنین نام نهاده است. آن‌گاه رسول خدا ادامه داد تو یا علی، امیرالمؤمنین در آسمان و زمین هستی و پس ازمن جز کافر از تو جدا نمی‌شود و آسمانیان تو را امیرالمؤمنین می‌نامند
این مفسر قرآن گفت: از اهل سنت نیز درباره اعطای لقب امیرالمومنین به امام علی روایاتی وجود دارد ازجمله: ابونعیم اصفهانی در کتاب «حلیة الاولیاء و طبقات الأصفياء» از انس بن مالک روایت کرده است که رسول خدا درباره علی(ع) فرمود که او امیرمؤمنین و پیشوای نیکوکاران است.
شاهرخی‌قبادی با بیان این‌که دومین لقب آسمانی طبق روایت معروف «الحَسَنُ و الحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ » لقب سروران جوانان بهشت برای امام حسن و امام حسین(ع) است، اضافه کرد: این روایت علاوه‌بر این‌که از مسلّمات منابع معتبر شیعه است، در بسیاری از منابع معتبر اهل سنت نیز با عبارات گوناگون و محتوای نسبتاً یکسان آمده است.
وی با اشاره به این‌که سومین لقب آسمانی طبق این عبارت «ان الحسین مصباح‌الهدی و سفینه النجاة» لقب مصباح‌الهدی و سفینه‌النجاة برای امام حسین(ع) است، ادامه داد: در منابع روایی آمده است: «إِنَّهُ لَمَکْتُوبٌ عَلَى یَمِینِ عَرْشِ اللَّهِ مِصْبَاحٌ هَادٍ وَ سَفِینَةُ نَجَاة؛ در طرف راست عرش خدا نوشته شده است که حسین چراغ هدایت و کشتى نجات است»این جچمله را بزرگان روایات اعم‌از شیعه و سنی با عناوین مختلف از پیامبر اکرم(ص) نقل کرده‌اند و بر اساس چنین روایاتی امام حسین(ع) چراغ هدایت و کشتى نجات نامیده می‌شود.
وی افزود: ممکن است سؤال شود چرا از بین ائمه هدی تنها این حضرت ملقب به چنین لقبی گردیده است که در پاسخ عرض می‌کنم خداوند متعال عالم به موقعیت زمانی ابا عبدالله الحسین(ع) بوده و می‌دانسته که دین مبین اسلام در زمان این حبیبش در معرض نابودی قرار می‌گیرد و او با نثار جان خود و همه عزیزانش اسلام را نجات می‌دهد.
وی افزود: امام حسین(ع) در موقعیت و شرایط ویژه‌ای قرار داشت امام واقف بود که حکومت بنی‌امیه و عوامل آن چگونه با برنامه‌های شیطانی دارند چهره اسلام را واژگون می‌کنند و موجب گمراهی امت اسلامی می‌شوند و اگر در مقابل آن قیام نکند، به تعبیر خود آن حضرت «وعلى الاسلام السلام اذ قد بليت الامة براع مثل يزيد» کمااینکه مجاهدت‌های عظیم و بی‌نطیری که امام در این زمینه از خود نشان داد به‌خوبی توجیه می‌نماید که چرا و به چه مناسبتی به او لقب مصباح‌الهدی و سفینه‌النجاه اعطاء گردیده است.

امام حسین(ع) برای تحقق هدف مقدسش هزینه بسیار سنگینی متقبل و متحمل شد

شاهرخی ادامه داد: امام برای تحقق هدف مقدسش هزینه بسیار سنگینی متقبل و متحمل شد که تاکنون این‌گونه هزینه‌ای بر دوش هیچ‌یک از انبیاء، اولیا و اوصیاء گذاشته نشده است یعنی او در این مسیر از هر آن‌چه که داشت گذشت و پس‌از به شهادت رسیدن فرزند رشیدش علی‌اکبر، طفل شیرخواره‌اش علی‌اصغر، برادر رشیدش قمر بنی‌هاشم و دیگر برادرانش، یادگاران سبط اکبر و همه اصحاب با وفایش، خود یکه و تنها و با لب تشنه پا به عرصه میدان جنگ گذاشت و یک تنه مقابل لشکر عمرسعد ایستاد که به شهادت تاریخ، امام در آن شرایط بسیار سخت، بهتر از همه هم جنگید.
وی با بیان این‌که امام حسین(ع) پذیرفت که بعد از واقعه عاشورا، باقیمانده اهل‌بیت مکرمش یعنی ذریه رسول گرامی اسلام نیز اسیر دشمن خدا گردند، گفت: امام حسین(ع) با چنین مجاهدتی در نهایت پایه‌های ظلم را ریشه‌کن، اسلام را از خطر سقوط نجات و بندگان خدا از گمراهی رها ساخت و در حقیقت او پیروز همیشگی تاریخ و بهترین الگو برای آزادی‌خواهان جهان شد.
این کارشناس دینی گفت: البته برای امام مهم‌تر از هر چیز جلب زضایت حق‌تعالی بود همان‌طورکه در آخرین لحظات حیات و در حالت آرامش و سکون، صورت بر روى خاک نهاد و ‏گفت «الهی رضا برضائک صبرا علی بلائک تسلیما لامرک لامعبود سوائک یا غیاث المستغیثین».
شاهرخی افزود: سیدالشهدا(ع) با این قیام و مرگ سرخ، کلام رسول اکرم(ص) و مکتوب بر یمین عرش خدا را متضمن بر این معنی «حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است» به منصه ظهور و بروز رساند تا بندگان خدا از ظلمات جهل و سرگردانی ضلالت نجات پیدا کنند همان‌طوری که در زیارت اربعین مى‏خوانیم: «وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ، وَحَیْرَةِ الضَّلالَةِ؛ خدایا شهادت می‌دهم که ولی و حبیبت اباعبدالله الحسین خون پاکش را در راه تو به خاک ریخت تا بندگانت را از جهالت و سرگردانى گمراهى نجات بخشد، در حالى‌که فریب‌خوردگان دنیا بر علیه او متحد و یک‌دست شده بودند.

انتهای پیام