غلامرضا ابراهیمی، یک شاعر آئینی در خراسان جنوبی در گفتوگو با ایکنا از خراسانجنوبی، اظهار کرد: در یکم فروردین 1349 در شهرستان چناران استان خراسان رضوی به دنیا آمدم و در مشهد پرورش یافتم، پس از تحصیل در دبیرستان دکتر مصطفی چمران بیرجند(شوکتیه) در سال 1368 وارد دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران شدم و دانشآموخته رشته دکترای دامپزشکی در سال 1374 هستم.
این شاعر با بیان اینکه تخلص شعری من «رضای بیرجندی» است، افزود: در آینده نزدیک مجموعهای از سرودههایم با نام «کوثر چشمان تو» که غزلیات آئینی است و در مورد حضرت امیرالمؤمنین(ع) و واقعه غدیر خم و امام حسین(ع) و واقعه کربلا است به چاپ میرسد.
ابراهیمی با اشاره به اینکه همچنین دو مجموعه دیگر از اشعارم نیز با نامهای «کوچه دلتنگی» و «چکاوک صبور» در آینده نزدیک به چاپ میرسد، تصریح کرد: تاکنون سه کتاب غزل منتشر کردهام که یکی از آنها به نام «در کوچه باغ نور» غزلیات آئینی من بوده و دو کتاب دیگر غزلیات عاشقانه با نامهای «در لحظه دلواپسی» و «در کوچه باغ بیرجند» است.
در حدود چهل سالگی کودتایی در سحرگاهان دل من اتفاق افتاد و رضای درونم بر تخت پادشاهی دل من نشست و او من را به سمت انجمن ادبی ارتش برد و با اساتیدی چون عباسعلی براتیپور و سیدمحمدرضا واحدی و فریدون شمس و دوستانی چون ابوالقاسم وردیانی و مهرداد نصرتی آشنا کرد.
شاعر آئینی باید معنویات را در خود نهادینه کند
این شاعر با بیان اینکه حال و هوای این انجمن، آئینی، مذهبی و در حوزه دفاع مقدس بود که من را به این سمت کشاند، اظهار کرد: شاعر آئینی باید معنویات را در خود نهادینه کرده و یا در این راه قرار گرفته باشد، نه تنها اقرار به زبان بلکه از ایمان قلبی برخوردار بوده و با آیات قرآن انس داشته باشد.
ابراهیمی تصریح کرد: شاعر آئینی باید با مطالعه کتب مذهبی از جمله نهجالبلاغه و کتابهای استاد مطهری و دکتر شریعتی بر دامنه آگاهیهای خود بیفزاید و به آنچه که میداند درست است و ایمان دارد جامه عمل بپوشد.
وی ادامه داد: شاعری که در این راه قرار بگیرد و معنویات را در خود نهادینه کند میتواند ببیند و دریافت کند آنچه را که دیگران نمیتوانند ببینند و دریافت نمیکنند.
این شاعر تصریح کرد: رسالت شاعر آئینی حرکت در راه خدا و کسب رضایت او است و خواهان و مشتری اصلی شعر آئینی خداوند و خاندان رسالت هستند که باید به دنبال کسب رضایت آنان بود.
ویژگیهای شاعر آئینی
ابراهیمی بیان کرد: شعر آئینی ویژگیهایی دارد و شاعر آئینی ابتدا باید آن ویژگیها را در خود جستجو کند و به آن ایمان داشته باشد تا بتواند شعر تأثیرگذار بگوید.
وی با اشاره به اینکه در شعر آئینی شاعر نباید به زبان عامیانه شعر بگوید زیرا از ارزش کار او کاسته میشود، افزود: در انتخاب واژهها باید دقت کرد و هر واژهای را نباید در شعر به کار برد.
این شاعر تصریح کرد: فضای گفتن شعر غالباً یک فضای انتزاعی و زاییده فکر یک شاعر است که بخشی از آن با مشاهده اتفاقات اطراف به ذهن میرسد اما فضای شعر آئینی دیگر خیال نیست و این موضوع را خود شاعر متوجه میشود که این امر تنها نتیجه عنایت پروردگار است.
ابراهیمی بیان کرد: این امر به این منظور نیست که شعرای آئینی نظرکرده هستند اما کسی که در این راه گام بر میدارد در بسیاری از موارد به او الهام میشود.
وی ادامه داد: خصوصیتی در درون شاعر آئینی وجود دارد که میتواند به او قدرت دریافت الهام را بدهد و آن خصوصیت چیزی جز خلوص نیت و فکر پاک و صفای دل نیست.
این شاعر خاطرنشان کرد: نیرویی از درون به شاعر آئینی انرژی میدهد و او را نگاه میکند و آن نیرو چیزی جز توفیق خداوند سبحان و نگاه مهربانانه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیست.
ابراهیمی با بیان اینکه برای شعر آئینی سرودن قریحه شعری لازم است اما شرط کافی نیست و شاعر باید این توانمندی را در خود ببیند تا بتواند در این وادی وارد شود، خاطرنشان کرد: برای جذب جوانان به شعر آئینی تنها باید شاعر به آنچه که میگوید عمل کند که در این صورت است که جوانان جذب این نوع شعر میشوند.
انتهای پیام