به گزارش ایکنا از خراسانجنوبی، در سال 50 هجری قمری وقتی کار سم جعده ملعونه، همسر امام حسن(ع) به آنجا کشید که پارههای جگر امام در اثر آن، از دهان مبارکش، بیرون آمد، در لحظههای آخر، همه اهل و عیال خود را به امام حسین(ع) واگذاشت.
یکی از فرزندان امام حسن(ع) که در این لحظات شاهد ماجرا بود و چشم از چشم عمو، برنمیداشت، قاسم(ع) بود. کودکی که حدود سه بهار از عمر شریفش سپری نشده بود.
با نقشهای که معاویه بن ابوسفیان کشید تا یزید را به جای خود بنشاند، حضرت حسین(ع)، برای بیعت نکردن با یزید مجبور به ترک مدینه شد. در قافلهای که به سوی حجاز رهسپار بود، اهل و عیال امام مجتبی(ع) هم حضور داشتند. مکه، برای امام حسین(ع) امن نبود چرا که یزیدیان در زیر لباسهای احرام، شمشیر بسته و قصد کشتن امام را داشتند.
بنابراین بر اساس نامه دعوت کوفیان که مسلم بن عقیل(ع) نیز آن را تایید کرده بود، روز هشتم ذیحجه که حجاج، در تدارک رفتن به عرفات بودند، از مکه بیرون آمد.
کار کاروان سرگردان حسینی به کربلا کشید و در محاصره قرار گرفت تا شب عاشورا فرا رسید. اینک قاسم بن الحسن(ع)، سیزده ساله شده و در مدتی که پدرش را از دست داده بود، امام حسین(ع) چنان در تربیت قاسم کوشیده و با او انس داشت که او را یا بنیّ، ای پسرکم خطاب میکرد.
ابوحمزه ثمالی (ره) میگوید، از حضرت زین العابدین(ع) شنیدم که میفرمود: چون شب عاشورا فرا رسید، پدرم تمامی اصحاب و یاران خود را جمع کرد و به آنها فرمود: «ای یاران و پیروان من، تاریکی شب را مرکب خود قرار داده و جان خود را نجات دهید که مطلوب این قوم، جز من کسی نیست».
پس از امتناع آنان، آن حضرت فرمود: همانا فردا من کشته میشوم و همه کسانی که با من هستند، نیز کشته خواهند شد و از شما احدی باقی نخواهد ماند. قاسم ابن الحسن(ع) که در این جمع حاضر بود، مشتاقانه پرسید: آیا من هم کشته خواهم شد.
امام حسین(ع) با محبتی پدرانه به او فرمود: «یا بنیّ، کیف الموت عندک، پسرم، مرگ در نزد تو چگونه است؟» و قاسم، بدون لحظهای درنگ، پاسخ داد: «یا عمّ احلی من العسل، عمو جان از عسل شیرینتر است».
امام حسین(ع) نیز فرمود: «عمویت فدایت شود، آری والله، تو یکی از مردانی هستی که در رکاب من به شهادت خواهی رسید».
روز عاشورا ، پس از آن که نوبت به قاسم ابن الحسن(ع) رسید، در خیمهها ولولهای دیگر بود و میدان رفتن او تماشایی.
قاسم ابن الحسن(ع)، فرزند امام حسن مجتبی(ع) در راه عشقی که امام حسین(ع) انتخاب کرده بود شهید شد و به رضای پروردگار دست یافت.
انتهای پیام