نگاهمان به واقعه عاشورا برگرفته از بعد عقلانی و احساسی باشد

سید‌مجتبی حسینی‌یمین، استاد حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا از همدان، بیان کرد: عملکرد انسان تنها بر اساس عقل نیست بلکه مرکب از عقل و احساس است و نگاه ما به قیام عاشورا فقط بعد عقلانی نیست بلکه با احساسات هم نیز باید به واقعه عاشورا نگریست.
وی با بیان دو راهبرد برای حفظ نگاه عاطفی به کربلا خاطرنشان کرد: حضور در مراسم روضه و گریه کردن و همچنین زیارت امام حسین‌(ع)، به‌ویژه زیارت اربعین دو راهبرد حفظ عاطفه در جریان کربلا است.
وی با طرح این پرسش که اصلاً چرا باید برای مصیبت امام حسین‌(ع) گریه کرد؟ بیان کرد: اساساً گریه انواع مختلفی دارد؛ گریه شوق، گریه اندوه، گریه از روی استرس، گریه وصال و ... .
وی بیان کرد: از لحاظ روانشناسی انسان نیاز به گریه هم دارد تنها این نیست که در تمام اوقات شاد باشد و بخندد بلکه برای ایجاد تعادل روانی و عاطفی گاهی انسان نیاز به گریه کردن دارد.
استاد حوزه و دانشگاه یادآور شد: در طب اسلامی دو نوع گریه وجود دارد؛ گریه گرم و گریه سرد، گریه سرد، غم و اندوه می‌آورد و سودازا است، این نوع گریه در موقع فاتحه و از دست دادن عزیزان است که بعد از مراسم‌های فاتحه رایج است که خوراکی‌های شیرین و گرم توزیع می‌شود مانند خرما، حلوا. اما گریه برای امام حسین(ع) از نوع گریه گرم است که غالباً میبینیم بعد از مراسم‌های عزاداری شربت توزیع می‌شود.
وی ادامه داد: حتی با لمس اشک گریه برای امام حسین(ع) و گریه فاتحه می‌توان تفاوت آن را متوجه شد که میزان گرمی و سردی این دو نوع گریه با هم متفاوت است و حتی در ترکیب ساختاری باهم تفاوت دارند لذا به همین خاطر بعد از اتمام مراسم هیئت، انسان احساس سبکی دارد و می‌بینیم مزاح و شوخی در بین جوانان زیاد می‌شود.
وی بیان کرد: در دنیا برای هر چیزی یک مابه‌ازا وجود دارد، و مابه‌ازای عاطفه‌ انسان گریه برای امام حسین(ع) است، امام خمینی(ره) می‌فرمود «هرمکتبی که پای آن گریه، به سر و سینه زدن و هیاهو نباشد، ازبین می‌رود».
وی ادامه داد: امام(ره) از واژه هیاهو و قیل و قال در صحیفه نور برای زنده نگه داشتن مکتب استفاده کرده اند و ایشان در باب اهمیت روضه یا منبر می‌فرمایند «این روضه است که منبر را حفظ کرده، اگر روضه نبود منبر هم نمی‌ماند».
انتهای پیام