«کجا غذای نذری بدهیم» به جای «نذری‌یاب»

به گزارش ایکنا؛ عباس کاظمی در یادداشتی نوشت: سال پیش همین موقع آرزو کرده بودم کاش به جای سایت نذری‌یاب که آدم‌های غالبا متمول با شتاب نذری‌ها را جمع کنند اپلیکیشنی که موقعیتهای محله‌های فقیرتر که به این نذریها بیشتر نیاز دارند، را برای گروه‌ها و افرادی که به شکل فردی غذاهای نذریشان را در خیابان و بزرگراه‌ها توزیع می‌کنند طراحی می‌شد.
این روزها، بحث‌های زیادی در گرفته است که به جای هزینه و خرج کردن پول در شکل غذاهای نذری، هزینه‌ها را به فقرا اختصاص دهند، از آن سو گروهی هم به طبقات غیرمذهبی تاخته‌اند که هزینه‌هایی که صرف مسافرت‌های تفریحی خارجی می‌شود را می‌توان صرف فقرا کرد. راه انداختن جنگ و نزاع بین گروه‌های اجتماعی حاصلی چون تولید خشونت بیشتر ندارد، جدای از جنگ و خصومت پنهان طبقاتی (فقرا و ثروتمندان)، خصومت دیگری در بطن جامعه وجود دارد که امکان گسترش در سطح رویین جامعه را پیدا کرده است که در بلند مدت شکل بندی خشونت‌های اعتراضی را در جامعه ما تغییر خواهد داد، آن هم خشونت بین گروه‌های مذهبی عمدتا ایدئولوژیک و گروههای عمدتا سکولار است. برخی از گروه‌های سیاسی مسلط، از دامن زدن به این شکل از تنش سود خواهند بود و از این طریق موقعیت خود را بیشتر تثبیت خواهند کرد (دوست خوبم حسن محدثی پیش از این در باب خطر گسترش چنین خشونتی ما را بیم داده بود).
آری نوشتار بنده هم از نظر برخی مذهبی ها چنین برداشت شده بود، در حالی که من منکر توزیع غذاهای نذری در هیئتها نبودم، بلکه به آن بخش معنادار از مردم که در این روزها عمدتا در درب خانه‌های خود و یا کنار خیابان صرفا غذا توزیع می‌کنند را در نظر داشتم که از طریق اپلیکیشنی که برای همین کار اختصاص می یابد، بدانند که درصورت تمایل کدام بخش از شهر یا حاشیه مردم بیشتر به این غذاها نیاز دارند.
یادمان نرود اگر هدف خوردن نذری باشد، خوردن تکه کوچکی از آن هم کفایت می کند بنابراین بیشتر از این به فکر نیازمندان باشیم. جامعه ما این روزها به شفقت، مهربانی و عطوفت بیشتری نیاز دارد و من فکر می کنم فرهنگ عاشورایی این قابلیت را دارد که مهرورزی بین مردمان ما را بیش از این گسترش دهد.

حسن محدثی گیلوایی نیز در یادداشت دیگری که در کانال خود منتشر کرد، نوشت: عزاداری عاشورا مجالی است تا در زمان برگزاری آن فقرا اطعام شوند. این کارکرد عزاداری عاشورا را جدی بگیریم و پاس بداریم. متأسّفانه بسیاری از مردم در این امر اسراف و ریخت و پاش می‌کنند. روا نیست کشوری با این همه فقیر، مواد غذایی فراوانی در آن هدر برود و یا شکم مرفّهین بی‌درد را آکنده‌تر سازد که بسیاری‌شان نه تنها به ارزش‌های دینی و اخلاقی پای‌بند نیستند، بل‌که ارزش‌های مادی‌گرایانه و فرهنگ مصرف‌گرایانه را در کشور ما رواج می‌دهند. مواظب باشیم که عزاداری حسینی در خدمت مصرف‌گرایی و تجمل‌گرایی در نیاید. لطفاً به هم‌دیگر در این باره تذکّر بدهیم و فضل عزاداری را به فرصتی برای اطعام فقرا بدل سازیم.

انتهای پیام