قرآن در جامعه بدون اهل بیت(ع) مبهم ماند/ ویژگی‌های شیعه از منظر قرآن

به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری سیدالشهدا(ع) امروز 26 شهریورماه، مصادف با هفتم محرم الحرام با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان در حسینیه هدایت تهران برگزار شد که در ادامه مشروح سخنرانی ایشان از نظر می‌گذرد؛

روایات اهل بیت(ع)، روایاتی که علمای مطمئن و موثق شیعه در قرن‌های گذشته از زمان‌های ائمه(ع) در عصر غیبت صغری و کبری نقل کرده‌اند، شیعه را به شیعه شناسانده‌اند، اگر آیات، روایات، شیعه را به شیعه نمی‌شناساند نسبت به ارزش خودشان غافل می‌ماندند و ممکن بود، غارتگران و به تعبیر امام صادق(ع) دزدان راه انسانیت، آنها را غارت کنند و بدزدند.

ولی وقتی انسان آگاه است به ارزش‌های خودش باشد و بداند چه معدن پر قیمتی و چه ذخیره با ارزشی در مقام حفظ خودش برمی‌آید، تا پای پرداخت جان برمی‌آید چنان که در طول تاریخ تشیع شیعیان آگاه، شیعان عارف، بی نام، وقتی که گرفتار ستمگران شدند و در خطر غارت ارزش‌ها قرار گرفتند با شهادت ارزش‌های خود را حفظ کردند.

نه‌تنها در میدان‌های جنگ، شما زیاد شنیده‌اید که ائمه طاهرین(ع) خبر شهادت پاکان را به دست ناپاکان دادند و به آنها هم نگفتند فرار کنید یا در این موارد خاص تقیه کنید، به آنها زمینه دادند و آمادگی دادند، آنها هم با کمال اشتیاق پذیرفتند، وقتی دست میثم تمار را امام علی(ع) گرفت که ایرانی بود، در کوفه او را آورد کنار یک درخت خرما و به او فرمود، یک روزی به خاطر دلبستگی و عشق تو به من و به این خاطره که نمی‌خواهی رابطه‌ات را با من قطع کنی تو را بر این درخت به دار می‌کشند و دو دست و دو پایت را قطع می‌کنند و زنده زنده زبانت را بیرون می‌آورند و شکم تو را پاره می‌کنند، تو چه کار می‌کنی؟ گفت با تو می‌مانم.

این با تو می‌مانم خبر از چه چیزی می‌دهد، چه قلبی و چه باوری و چه یقینی؟ خدا برای چنین بندگانی چه ارزشی قائل است؟ ائمه(ع) و انبیا برای این افراد چه ارزشی قائل است؟ 20 سال بعد این حادثه برایش پیش آمد و حادثه را به جان خرید، جان داد اما دینش را نداد، چون دینش را می‌شناخت و می‌دانست و یقین داشت، عامل نجاتش همین دینش بود، همین ارتباطش بود.

آن سختی‌هایی که برای خود ائمه(ع) و یاران آنها پیش آمده برای ما در این زمان پیش نیامد، برای ما سختی‌هایی که پیش آمده اغلب منتهی به سختی‌های گرانی است، سختی دیگر نیست، زندان‌هایی که آنها دیدند و شکنجه‌هایی که آنها کشیدند و تبعیدهایی که آنها شدند و نوع کشته شدن‌هایی که سر آنها آمد، سر ما نیامده و نمی‌آید. آن که عارف به ارزش‌های فرهنگ اهل بیت(ع) است و آراسته به این فرهنگ است، با دیدن مشکلات آن هم مشکلاتی که نسبت به آنها اندک است این ارزش‌ها را رها نمی‌کند.

نوشته‌اند که در بغداد یکی از چهره‌های بنی العباس می‌گوید: من پیاده داشتم از یک مسیری عبور می‌کردم، یک حمال و باربری خرما می‌برد، خرما داخل سبد بود، با حرکت این حمال گاهی یکی از آنها از سبد روی خاک می‌افتاد، پشت سر این حمال، یک خانم با وقار آرام و آراسته با ادب خم می‌شد، خرما را از لای خاک برمی‌داشت و با گوشه چادر پاک می‌کرد و داخل کیسه می‌انداخت تا نزدیک بازار رسید که خرما را به خریدار تحویل دهد. دوباره مسیر را برگشت و چند بار تکرار شد تا حدود 50 خرمای خاکی در این کیسه جمع شد و بعد راهش را عوض کرد.

خیلی آرام به او گفتند: خانم چه کار می‌کنید؟ گفت: چکار دارید؟ گفت: کاری ندارم، کارت من را به تعجب انداخت، شرح حالی به من بگو شاید بتوانم کاری کنم! گفت: توقع کاری از تو ندارم، من به همین مقدار روزی خدا که به من حلال است قانعم، چند بچه یتیم دارم، اهل این که در خانه کسی را بزنم نیستم، چون صدقه بر من و فرزندانم حرام است. من و بچه‌هایم از سادات فاطمی هستیم، در این حکومت بنی عباس که وابستگاه اهل بیت(ع) و شیعه را هیچ کجا راه نمی‌دهند و همه درها را روی آنها بسته‌اند برای اداره زندگی روزها در بغداد می‌گردم به این شکل چند خرمای افتاده در خاک را جمع می‌کنم که زندگی را اداره کنم، گاهی هم اگر نان خشکی به دستم آیم، شکم بچه را سیر می‌کنم، نیازی نیز به امثال تو ندارم.

در مشکلات این گونه تحمل کردند و سر تسلیم در مقابل دشمن فرود نیاوردند، قرآن و روایات یک بخشش معرفی شیعه به شیعه است، فقط به این خاطر که شیعه خودش را بشناسد و خودش را نفروشد، اگر شیعه عشق به فروش خودش دارد، خریدار دارد. خریدارش ثمن واقعی‌اش را دارد.

اول از قرآن بگویم که شیعه کیست و بعد خریدار و ثمنش را، خیلی جالب است، امام صادق می‌فرماید، چون قرآن را اهل بیت باید به ما بفهمانند، آنها که اهل بیت را حذف کردند، قرآن را نفهمیدند، یعنی 1500 سال است قرآن در جامعه بی اهل بیت مبهم مانده و قرآن به شدت ظالمانه تفسیر شده است.

یک آیه را برای نمونه می‌خوانم، قرآن می‌فرماید: «أَطیعُوا اللّهَ وَأَطیعُوا الرَّسُول وأُولی الأَمْرِ مِنْکُمْ». در تمام کشور‌های غیر شیعه بروید و آخوند غیر شیعه آن کشور را ملاقات کنید؛ برای نمونه عربستان، از ائمه مسجدالحرام تا کوچک‌ترین مسجد، از اساتید دانشگاه تا معلم آنها، بگویید از شش هزار آیه قرآن این یک آیه را معنا کنید، «اطیعوا الله» معلوم است، مراد خداست، «اطیعوا الرسول» یعنی پیامبر اسلام و «اولی الامر منکم» یعنی که؟ خدایی که صفاتش در دعای جوشن کبیر بیان شده است و ارحم الراحمین به مردم است، مصلحت خواه مردم، حکیم نسبت به مردم است، منظورش الآن از «اولی الامر منکم» چیست؟ یک جواب در همه عربستان می‌دهند می‌گویند آل سعود.

اما شما بروید پیش عالم واجد شرایط ربانی خداترس مومن به قیامت و این سؤال را بپرسید، می‌گویند اولی الامر ائمه (ع) هستند، یعنی بعد از خدا و پیامبر اکرم (ص) اطاعت متعین در معصوم است و این قرآن همراه با اهل بیت (ع) است، امام صادق (ع) که قرآن در خانه آن‌ها نازل شد فرمود: هر کجا در روایات می‌گوییم شیعه یعنی مومنی که قرآن می‌گوید. هر کجا لغت مومن در قرآن است یعنی شیعه‌ای که ما می‌گوییم.

مومن در قرآن یعنی شیعه، شیعه در روایات ما یعنی مومن، شما مومن را در قرآن با خصوصیات آن ببینید، «وَالْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ»، این بَعْضُهُمْ یعنی یکدیگر، همه مردان مومن و همه زنان اهل ایمان عاشق یکدیگر هستند، تمام خواهران ایمانی دوستدار یکدیگر هستند و به هم کینه و حسادت و تکبر ندارند، مردان مومن نسب به هم مهربان هستند، شیعه مومن مواد غذایی مومن را پنهان نمی‌کند داروی مورد نیاز را پنهان نمی‌کند، اگر محبت ندارد پس شیعه نیست، ویژگی را بیان می‌کنند که انسان بداند که شیعه است یا نیست.

آن که شیعه است دلسوز شیعه است، نمی‌تواند جنس مورد نیاز مردم را گران کند، یعنی از دستش برنمی‌آید، دل او می‌سوزد، آن که شیعه است نمی‌تواند بازار شیعه را مختل کند، یا دولتی است یا مردمی، اما نمی‌تواند. اوضاع شیعه را که می‌بیند نمی‌تواند کاری کند، نصف شب بیدار می‌شود و اصلاح امور شیعه را می‌خواهد و برای شیعه دغدغه دارد.

به «علی بن مهزیار» فرمود، اولین شیعه در عالم امام علی (ع) بود و امام عصر (عج) در راس شیعیان پیامبر است، فرمود: برگشتی سلام من را به شیعیان من برسان، بگو من برای شما دعا می‌کنم شما هم برای من دعا کنید، من می‌خواهم شما را در ظاهر ببینم و من هم شما را ببینم، شیعه غرق مهربانی و محبت است، شیعه غرق احسان و لطف است.
حوادث کربلا یک بار است، یکبار این حوادث اتفاق افتاد، امام عصر تاسوعا کنار خیمه نشسته بود، یک مردی از دور با یک پا، یک پا از بیخ بریده شده بود، با یک پا، با دو چوب زیر بغل، با چه عشقی می‌آمد، امام حسین تا از دور دید بلند شد، او هنوز به خیمه نرسیده بود امام دوید و آغوش باز کرد، او عصا را انداخت و پرید در آغوش امام، امام فرمود: چرا با این حال آمدی، خدا که علنا گفته او که اینطور است به جنگ نرود. گفت: حسین جان من یک پایم را ۲۰ سال قبل کنار پدرت به بهشت فرستاده‌ام، کوفه بودم شنیدم آمدید به کربلا، به پای دوم گفتم برای چه معطل هستی، دروازه‌ها را بسته بودند، به پایم گفتم من را ببر. جاده‌ها کنترل بود، شب‌ها از جاده‌های کوره راهی که ماموری نباشد، به سختی آمده‌ام و روز‌ها در چاله‌ها می‌خوابیدم، خدا را شکر رسیدم. شیعه دلسوز است.
بگوید پا ندارم نمی‌رود بخوابد که حسین را بکشند، می‌رود و شما نیز در حرکت هستید، شما اهل احتکار و گران بازی نیستید، شما بی صبر و طاقت نیستید، شما فراری نیستید، شما ارزش فروش نیستید. اگر بودید الآن سیاه پوش نبودید.
«وَ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ»، این ویژگی شیعه است که «بَعضُهُم أَولِیاءُ بَعضٍ ۚ. یَأمُرونَ بِالمَعروفِ وَیَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَیُقیمونَ الصَّلاةَ وَیُؤتونَ الزَّکاةَ وَیُطیعونَ اللَّهَ وَرَسولَهُ ۚ. أُولٰئِکَ سَیَرحَمُهُمُ اللَّهُ» این‌قدر زیبا همدیگر را به نیکی‌ها وادار می‌کنند، این کار انبیا بوده است، به همه انبیا وحی شده که کار خیر کند، شیعه اهل کار خیر است، یکی از زیباترین کار‌های خیر که امام سجاد، امام باقر، امام صادق، امام کاظم و امام رضا دریاوار انجام می‌دادند، خرج کردن برای امام حسین (ع) است.
برای برپایی این مجالس هزینه‌های زیادی می‌کردند، این مجالس را کم ندارید، نمی‌خواهم بگویم برای برپایی این مجالس چیزی دهید، باید خودمان بپرسیم که نمی‌دانم چقدر، اما کجا باید پول دهم. خیر شما را دعوت نمی‌کنم، اما ائمه (ع) غوغا می‌کردند. یک شاعری به خانه امام صادق (ع) آمد، امام فرمود: خوب شعر می‌گویی آن هم در مصائب حسین (ع) ما، الآن شعر می‌گویی؟ گفت: بله و شروع کرد به دکلمه خواندن، امام فرمود: آنطور که خودتان می‌خوانید بخوانید، و به یک نفر فرمود: همه زنان را بگویید پشت در آیند و فرمود: حالا بخواند، امام صادق (ع) چطور گریه می‌کردند، گویی مادر داغ دیده گریه می‌کنند، می‌لرزید و گریه می‌کرد.
صدای این خانم‌ها بلند شد، شاعر خواندنش تمام شد و گفت: بروم، فرمود: خیر، به خانم‌ها فرمود: هر چه انگشتر و ... دارید بدهید، خود امام نیز هر چه پول داشت داد و فرمود: این مزد روضه امروز تو نیست مزد روضه‌ات با خدا است. این هدیه ناقابل من است. این یک کار خیر است. در آن روایت داریم که موسی هر کسی یک تومان، یک درهم و یک دینار برای مجالس حسین من بدهد من تا ۷۰ برابر تلافی نکنم رهایش نمی‌کنم. خداوند هزینه برای امام حسین را تشویق می‌کند.
چند سال قبل آمریکا ۲۰ میلیون دینار برای نابودی مجالس امام حسین (ع) تصویب کرد، اما شما‌ها گفته‌اید که این نور در این مملکت خاموش نمی‌شود و این اشک نیز بند نمی‌آید و این پرچم‌ها هم پایین نمی‌آید و این لباس سیاه‌ها نیز از تن ما بیرون نمی‌آید.
«یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ» برای حسین پول خرج می‌کنند، اربعین نزدیک است، امام صادق (ع) فرمود: خیلی‌ها نمی‌توانند زیارت بروند، قدرت‌مندان پول بدهند افراد زیارت بروند، در راه زیارت حسین ما اگر یقین به خطر داشته باشید بروید، پولدار‌ها و دولت اگر می‌توانید با دلار ۴۲۰۰ تومانی به این زائران که نمی‌توانند اربعین بروند باید دلار ۱۵ هزار بخرند با محبت اعلام کن بیایید برای ویزا اسم بنویسید و با دلار ۴۲۰۰ تومانی ویزا بدهید.
نگذارید در ایران اربعین سرد شود، اربعین از ۱۰ میلیون بمب برای آمریکا و اسرائیل ضررش زیادتر است، امسال بسیار عالی بوده و باید از دولت نسبت به برخی کار‌ها تشکر کنیم، اما بیشتر کار خیر انجام دهند.
انتهای پیام