پایندگی جاودان

به گزارش ایکنا از اصفهان، در یادداشتی به قلم علیرضا یوسفی، معاون دانشگاه علوم پزشکی اصفهان آمده است: باز محرم و عاشورا آمد و پرچم‌های ذکر و تعظیم و تعزیت حسینی در اقصی نقاط عالم در انواع آئین‌ها و مراسم با ابعاد کوچک و بزرگ، به اهتزاز در آمد. اینها همه نشان از این دارد که اقتدار معنوی امام حسین (ع) با هیچ اقتدار مادی در طول تاریخ قابل مقایسه نیست و ضریب نفوذ محبت حسینی و پایداری ان در قلوب دوستداران حقیقت با هیچ عشق و محبتی در عالم برابری ندارد. در فلسفه حرکت و قیام امام حسین (ع) بسیار کتابها نوشته‌اند و سخنان بسیار گفته‌اند و غالب آنها نیز قابل اهمیت هستند، اما هیچکدام از آنها قادر به توضیح این حجم جاودانگی و عالمگیری این عشق و محبت نیستند و جالب اینکه در طول نیم قرن اخیر که توانایی خواندن و قدری اندیشیدن داشته‌ام، نوشته‌ها و گفتارهای زیادی دیده‌ام که در صدد تخفیف شخصیت امام حسین و تنزل آئین‌های ذکر و تعزیت حسینی به آئین‌های عوامانه، تقلیدی فاقد معرفت، ارتجاعی و ... بوده‌اند. در این نوشتارها و گفتارها بسیار مجدانه کوشیده‌اند تا از مجد و عظمت آئین‌های ذکر و تعزیت حسینی بکاهند. اما اینها هیچکدام کارگر نیفتاده است و امام حسین (ع) مصداق نوری شده که خداوند درخشش و تمامت آن را تضمین کرده است.
«يُرِيدُونَ أَنْ يُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَ يَأْبَى اللَّهُ إِلاَّ أَنْ يُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ» من فقط همین حد می‌فهمم که این شور و عشقی که ابا عبدالله در جان‌ها در انداخته و عقول را در فهمش به تحیر واداشته، امری عادی نیست و در یک کلام «این عشق الهی است، این شور خدایی است»، یا حسین «فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ شَاءَ أَنْ يَرَاكَ قَتِيلاً» و خدا می‌خواست تو را کشته ببیند؛ گرچه در مورد صحت و سقم این حدیث بحث‌های عالمانه زیادی شده، اما من آن را کاملا صحیح می‌دانم. تو از پشت بام عقل عادی فراتر رفتی و به مرتبت عقلِ عقل یا همان عشق رسیدی. تو هم عاشقی هم عشق آفرینی، هم سلطان عشقی هم آبروی عشقی و هم معشوقی؛ بله تو معشوقی، معشوق ویژه خداوند و خدا می‌خواست معشوقش را در بیابانی چون کربلا و در نمایش با شکوهی چون عاشورا پایندگی جاودان بخشد.
من این معنا را در کلام مولانا یافتم و اطمینان دارم در بیان آن تو را در نظر داشته است:
آنک ارزد صید را عشقست و بس
لیک او کی گنجد اندر دام کس
تو مگر آیی و صید او شوی
دام بگذاری به دام او روی
عشق می‌گوید به گوشم پست پست
صید بودن خوش‌تر از صیادیست
گول من کن خویش را و غره شو
آفتابی را رها کن ذره شو
بر درم ساکن شو و بی‌خانه باش
دعوی شمعی مکن پروانه باش
تا ببینی چاشنی زندگی
سلطنت بینی نهان در بندگی
و بدینسان در دولت عشق تو «دولت پاینده» شدی؛ خدایا ما و جامعه ما سخت به مرام ایثارگرانه و گذشت و صبر و سخاوت و آزادمنشی و تدبیر و خودباوری و عدالت و انسان دوستی و شجاعت حسین (ع) محتاجیم، لذا از تو خاضعانه و ملتمسانه مسالت دارم که ما را عامل به سیره حسینی و از محبان واقعی او قرار ده، و «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عليه السلام‏
یادداشت از علیرضا یوسفی/ معاون دانشگاه علوم پزشکی اصفهان