علیرضا ناجی، مسئول اجرایی دبیرخانه کرسی آزاداندیشی حوزه علمیه اصفهان در گفتوگو با ایکنا از اصفهان اظهار کرد: ریشه مسئولیت پذیری، سَألَ است. به این معنا کسی که مسئول میشود، یعنی مورد سوال واقع قرار میگیرد. در قرآن هم آمده است «إنَّ السَّمْعَ و الْبَصَرَ وَ الْفؤَادَ كُلُّ أوُلئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسئُولًا؛به امعنی اینکه از چشم و گوش و قلب و اعضا و جوارح انسان سوال میشود.
وی افزود: مسئولیت پذیری یعنی آنکه آنچه بر عهده فرد است را آنقدر خوب مدیریت کند تا هنگامی که از او سوالی کردند، در قبال مسئولیتی که به عهده دارد، بتواند پاسخ دهد
مسئول اجرایی دبیرخانه کرسی آزاداندیشی حوزه علمیه اصفهان بیان کرد: گستره مسئولین انسان، شمل حیطههای مختلفی میشود، به عنوان مثال مسئولیتهای فردی همین اعضا و جوارح انسان که به صورت امانت به او واگذار شده و انسان باید بتواند به شکل درست و مطابق دستورالعمل خداوند از آنها استفاده کند را شامل میشود.
ناجی ادامه داد: انسان در ارتباط با خلق، در رعایت حقوق دیگران و رعایت آداب معاشرت، در برابر فرزند، استاد، همسر، والدین مسئول است. مسئولیت در قبال خدا نیز اینگونه میباشد که انسان در برابر نعمتهای خدا پاسخگو باشد. .
این کارشناس دینی با بیان اینکه انسان در حیطه اختیار خودش، مسئولیت دارد و بخشی از اتفاقات عالم، نقشی ندارد، گفت: خداوند در یکسری از امور به انسان اختیار داده و روز قیامت هم از همان امور مورد اختیار سوال میشود.
وی افزود: برای محقق شدن یک معلول، تعدادی علل ناقصه وجود دارد. یکی از علتهای ناقصه برای محقق شدن معلول فعل انسان، در اختیار انسان است، سایر علتهای دیگر در اختیار انسان نیست که این هم با عدالت خدا و هم با مفهوم قضا و قدر سازگار است.
وی بیان کرد: هنگامی که انسانها نسبت به حلال و حرام و دستورات خدا دغدغهمند نباشند و هر حرامی را با توجیهگری حلال کنند، نتیجه این میشود که مسئولیتپذیر نمیشوند. تنبلی باعث بیاعتنا شدن به مسئولیتها میشود، بعصی به دلیل دنیاگرایی، مسئولیت خود را فراموش میکنند. جبرگرایی هم از دیگر عوامل مسئولیتگریزی است.
انتهای پیام