حسرت بچه‌های کار به اشک‌های بچه‌های کلاس اولی

خسرو صالحی، مدیرعامل شبکه یاری کودکان کار در گفت‌وگو با ایکنا؛ در پاسخ به این سؤال که به راستی چند کودک در ایران از تحصیل محروم هستند، گفت: تهیه آمار اقدامی است که باید توسط مسئولان مرکز آمار و سازمان‌های دولتی صورت گیرد و سازمان‌های مردم نهاد از آنجایی که بودجه و امکانات کمی دارند نمی‌توانند در این حوزه وارد شوند. متأسفانه آمار دقیقی از تعداد کودکان بازمانده از تحصیل در کشور نداریم.

وی عنوان کرد: البته انجمن‌های حمایت از کودکان، کودکانی را که نتوانسته‌اند به مدرسه بروند را شناسایی می‌کنند. تعداد زیادی از بچه‌های محروم از مدرسه مادر ایرانی و پدر افغانی دارند، یا جزو بچه‌های اتباع هستند، یا به دلیل اینکه مدرسه از آنها پول مطالبه کرده والدین آنها را در مدارس ثبت نام نمی‌کنند. تعدادی از مدارس هم بهانه می‌آورند مثلاً عنوان می‌کنند دستورالعمل و بخشنامه آموزش و پرورش در خصوص ثبت نام این کودکان به دست آنها نرسیده است.

این فعال حوزه کودکان با اشاره به اینکه همه ساله با مشکلات مربوط به ثبت نام کودکان کار و اتباع مواجه هستیم، گفت: انجمن‌هایی که عضو شبکه یاری کودکان هستند همه ساله با تعداد زیادی از کودکان مواجه هستند که نمی‌توانند به مدرسه بروند به همین دلیل تعداد زیادی از NGO های حامی کودکان خودشان به برگزاری کلاس‌های درسی اقدام و بچه‌های محروم از تحصیل را آموزش می‌دهند.

وی از اقدامات مددکاران داوطلب سمن‌های حامی کودکان نیز سخن گفت و اظهار کرد: علی رغم تمامی مشکلات مددکاران سازمان‌های مردم نهاد فعال در حوزه کودکان باز هم از پا ننشسته و خودشان بچه‌های بازمانده از تحصیل را به مدارس برده تلاش می‌کنند مشکلات ثبت نام آنها را رفع کنند. اما باز هم مدارسی هست که این بچه‌ها را نمی پذیرند و عنوان می‌کنند که جا نداریم.

صالحی اعلام کرد: در حال رایزنی با آموزش و پرورش هستیم تا تعداد بیشتری از این بچه‌ها بتوانند وارد مدرسه شوند.

وی افزود: اول مهر دو صحنه متفاوت شاهد هستیم؛ بچه‌های معمولی کلاس اولی در خانواده‌های سالم که روز اول مدرسه یا مهدکودک گریه می‌کنند و دوم نگاه پر از حسرت بچه‌های کار و خیابانی محروم از تحصیل به اشک‌ها، لباس‌ها، کیف و کتاب و مدرسه رفتن این بچه‌ها.

این فعال مدنی از اشتیاق بچه‌های کار، خیابانی و کودکان محروم از تحصیل به مدرسه گفت و اظهار کرد: بچه‌های کار و بچه‌های اتباع محروم از تحصیل وقتی می‌بینند بچه‌های دیگر با لباس و کیف و گل و ... راهی مدرسه می‌شوند ولی آنها نمی‌توانند به مدرسه بروند حسرت می‌خورند. آنها بسیار به مدرسه علاقه‌مند هستند و دوست دارند که به مدرسه بروند. این بچه‌ها اول با مفهوم کار آشنا می‌شوند و بعد متوجه می‌شوند که از تحصیل باز مانده‌اند و حتی نمی‌توانند اسم خود را بنویسند و یا یک آدرس را پیدا کنند.

وی در پاسخ به این سؤال که از نظر قانونی آیا والدینی که مانع تحصیل فرزندشان بشوند مجرم هستند؟ گفت: بر اساس لایحه حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان که در مجلس بررسی و در حال تصویب نهایی است، والدینی که مانع تحصیل فرزندشان شوند جرم مرتکب شده‌اند و برای این والدین مجازات تعیین می‌شود. در بحث قوانین حمایتی از کودکان سه مشکل داریم؛ اول اینکه در برخی مباحث خلأ قانونی داشتیم، دوم وجود قوانین ناقص بود و سوم عدم اجرای قوانین خوب و کامل در کشور بود که با تصویب قانون جدید بخشی از این مشکلات برطرف می‌شود.

صالحی در پایان اعلام کرد: براساس لایحه حمایت از حقوق کودکان هر کسی در ایران کودکی را ببیند که مورد آزار قرار گرفته می‌تواند اعلام جرم کند. این قانون به سازمان‌های مردم نهاد و NGOها کمک می‌کند که بتوانند از حقوق کودکان به ویژه کودکان بازمانده از تحصیل حمایت و علیه خانواده‌هایی که مانع تحصیل کودک خود می‌شوند اعلام جرم کنند.

 انتهای پیام