به گزارش خبرگزاری ایکنا از خراسان رضوی در سالهایی که رسانهای در روستاها وجود نداشت، مراسم تعزیهخوانی نقش ویژهای در به تصویر کشیدن و زنده نگه داشتن وقایع کربلا در اذهان مردم داشته است.
همیشه اجرای نقشهای منفی، اگرچه گاهی اوقات با جذابیتهایی همراه بوده اما در برخی مواقع باعث نفرت مردمی از بازیگران نفشهای مخالف و باعث آسیب دیدن تعزیه خوانان در صحنههای نبرد شده است.
بر خلاف عکسالعمل منفی مردم که گاهی اوقات با نفرت همراه است اما برخی از تعزیهخوانانی که در نقش شمر و ابن زیاد هستند، دل مهربان و رئوفی دارند و به دلیل عشق و ارادت به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در زمانی که قرار است در بازسازی صحنههای کربلا سر امام حسین(ع) را ببرند به گریه میافتند.
60 سال تعزیه خوانی برای سیدالشهدا(ع)
در این ایام پای صحبت یکی از تعزیه خوانان سلطانآباد مرکز شهرستان خوشاب در سن 75 سالگی مینشینم؛ خوشاب شهرستانی است که به گفته شاهدان بیش از 200 سال تعزیه خوانی در آن رواج داشته و مردمانش عشق و ارادت خاصی به ابا عبدالله الحسین(ع) و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) دارند.
کربلایی موسیالرضا عزتی، تعزیه خوان مراسم سیدالشهدا(ع)، در همین رابطه به خبرنگار ایکنا گفت: از کودکی با بازی در نقش طفلان مسلم تعزیه خوانی را شروع کردم.
وی با اشاره به اینکه بیش از 60 سال است در نقشهای مختلفی با سفر به شهرهای مختلف ایران مراسم تعزیه خوانی برگزار کرده است، افزود: بعد از طی کردن دوران کودکی در نقش اشعث و ابن زیاد ظاهر شدم. با پای پیاده به روستاهای مختلف کشور سفر میکردیم و مراسم تعزیه خوانی اجرا میکردیم.
عزتی با بیان اینکه در ایام جوانی در حدود 7 سال در منطقه سلطان آباد خشکسالی شد و مردم غذای زیادی برای خوردن و درآمدی نداشتند، عنوان کرد: با سفر به روستاهای مختلف و شهرستانهای شمالی کشور گاهی اوقات 5 ریال بعد از اجرای تعزیه خوانی دستمزد میدادند و با همان زندگی خودمان را تامین میکردیم.
او اضافه کرد: گاهی اوقات طی مدت سفر یک ماهه تا 45 روزه 100 ریال(10 تومان) به دست میآوردیم.
پرتاب آجر به سمت شمر
وی با بیان خاطره سفر به یکی از روستاهای گرگان گفت: در یکی از مراسم تعزیه خوانی قرار بود در زمان گرفتن علم از دست تعزیه خوان نقش حضرت ابوالفضل(ع) علم را بگیرم. وقتی شمشیر کشیدم ناگهان مردم احساساتی شدند و پارههای آجر به سمتمان پرتاب شد و با آجرهای دستشان شروع به زدن شمر و ابن زیاد کردند.
این تعزیه خوان سیدالشهدا(ع) در نقش ابن زیاد اضافه کرد: بعد از این اتفاق مراسم شبیهخوانی تعطیل شد و با وساطت بزرگان و توصیف شرایط حاکم در تعزیه خوانی و همچنین بیان اینکه اینجا کربلای واقعی نیست، مجددا مراسم ادامه دادیم.
متوسل شدن به امام حسین(ع)
وی با تاکید بر اینکه در دستگاه سیدالشهدا(ع) باید اخلاص و خلوص نیت حاکم باشد، گفت: هر آنچه از خدا به برکت سیدالشهدا(ع) در این سالها خواستهام به همه رسیدهام.
وی با اشاره به اینکه کارگر سادهای بودم و در بعضی از سالها به دلیل نداشتن درآمد برای کارگری به گرگان برای پمبه زنی سفر میکردم، گفت: در یکی از مراسمات تعزیه خوانی از خدا تقاضا کردم مرا از این حالت کارگری خارج کند و رزق و برکت زندگی مان را بیشتر کند.
عزتی با بیان اینکه در ابتدا با 5 گوسفند شروع به دامداری کردم و بعد از چند سال به 100 راس رسید، گفت: رزق و روزیمان برکت یافت و صاحب اتوموبیلی شدم و برای شکرگزاری هر ساله نذر کردهام در ایام دهه محرم یک گوسفند قربانی کنم و عزاداران سیدالشهدا(ع) اطعام کنم.
گریه برای سیدالشهدا(ع)
وی با تاکید بر اینکه به فرزندانم نیز سفارش کردهام برای سپاس از خداوند متعال و سیدالشهدا(ع)، آن ها نیز گوسفندی در این ایام قربانی کنند، افزود: وقتی در انتهای تعزیه خوانی، قرار است سر امام حسین(ع) بریده شود، دست و دلم میلرزد و یاد صحنه واقعی کربلا میافتم و اشک از چشمانم جاری میشود.
وی در این لحظه با یادآوری صحنههای واقعی کربلا در حالی که از خاطرات سفر به کربلا تعریف میکند، اشک از چشمانش جاری شد، قلبش به تپش میافتد و بعد از آرام شدن دانه تسبیحش را میگرداند.
عزتی با بیان اینکه در یکی از اجراهای مراسم یکی از تعزیهخونان به علت گرمای زیاد از هوش رفت، اضافه کرد: تعزیهخوان باید کسی باشد که تکبر و ریا نداشته باشد. صوت زیبایش را به رخ حاضران نکشد و اخلاص در کار داشته باشد. فردی که نقش مخالف خوانی را در تعزیه دارد، باید رفتارش سنگین باشد و ابهت خاصی در رفتارش باشد.
وی تصریح کرد: بعد از 60 سال تعزیه خوانی و عزادری برای سیدالشهدا(ع) همیشه از خدا خواستهام تندرستی و سلامتی عطا کند تا بتوانم در دستگاه سیدالشهدا(ع) خدمت کنم. در این مدت هیچوقت برای به دست آوردن پول وسط میدان نرفتم و از خدا خواستهام قدمهای مرا نیز در دستگاه امام حسین(ع) قبول کند.
انتهای پیام