وی که مدیریت شبکهای با مخاطب نوجوان را بر عهده دارد، توضیح داد: به طور مثال سرمایهگذاری یک تولیدکننده «کرم جوش صورت» برای برنامهای با محور نوجوان مناسب نیست چراکه به تدریج در روحیه او تاثیر میگذارد و اعتماد به نفس نوجوان را کاهش میدهد. حتی اگر در برنامههای نوجوان و جوان به طور مطلق سراغ اسپانسرها و سرمایهگذاران مرتبط با کنکور برویم باز هم رویکرد غلطی است چون حضور این اسپانسرها فشار روانی زیادی را به بار میآورد و این فشار روانی نوجوان را از درس و کنکور دلزده کرده و به او آسیب وارد میکند.
مدیر شبکه تلویزیونی «امید» یادآور شد: رسانه ملی باید برای نسل جوان برنامههای آموزشی داشته باشد اما موسسات آموزشی و کنکوری نباید متولی محتوای برنامهها شوند چون خروجی نهایی آنها به نوجوان آسیب روانی وارد میکند و خود این اتفاق موجب نقض غرض برنامهها میشود.
سالم با اشاره به اسپانسرهای فرهنگی اظهار کرد: ما کانونها و نهادهایی داریم که در راستای اهداف برنامهها هستند؛ مجموعههای فرهنگی مثل اتحادیههای دانش آموزی، بسیج، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و نهادهای دیگری که تخصصی به مسایل و نیازهای نوجوانان میپردازند و اگر همین نهادها در ساخت برنامهها کمک کنند ما نیازی به اسپانسرهای دیگر نداریم.
وی درباره حضور اسپانسرهای غیرمرتبط با برنامهها هم یادآور شد: هزینههای گزاف و غیرضروری برخی برنامهها زیاده شده و حامی مالی برای تولید یک برنامه به مجری جداگانه پول میدهد و یا پرداختهای نجومی برای مهمانان دارد. این اقدامات باید در جایی متوقف شود چراکه ما در بحران اقتصادی هستیم و دلیلی ندارد چنین هزینههایی در برنامهها صورت بگیرد.
مدیر شبکه «امید» با اشاره به مشارکت حامیان مالی در تولید مسابقات گفت: در این وضعیت اقتصادی در مسابقهای شرکتکننده با پاسخگویی به چند سوال ۱۰۰ میلیون برنده میشود و این برای مخاطب یا شخص دیگری که شاهد این ماجراست آزاردهنده است و به این ترتیب نوعی نارضایتی به جامعه تزریق میشود.
سالم در پایان گفت: مسلماً حامیان مالی به دنبال منافع خود هستند اما ما باید این توجه را داشته باشیم که در تحقق میان اهداف ما و اسپانسرها اهداف و رویکردهای ما اهمیت بیشتری دارد.
انتهای پیام