انکار و استهزای آیات الهی؛ ثمره اصرار بر محرمات

به گزارش ایکنا؛ مراسم سوگواری امام حسین(ع) در دهه سوم محرم با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ حسین انصاریان، صبح امروز 17 مهرماه در حسینیه هدایت تهران برگزار شد.

وی در ابتدا بیان کرد: محبوب خداوند توفیق چشم‌پوشی از محرمات را پیدا می‌کند و در این زمینه نیز نکات مهمی در قرآن آمده که این نکات واقعیت و ماهیت باطنی محرمات را بیان می‌کند. برخی از این نکات بسیار سنگین است و اگر اتفاق بیفتد خطر دنیا و آخرت برای انسان اتفاق افتاده است.

این استاد اخلاق تصریح کرد: یک نکته این است که انسان گاهی از روی غفلت و ضعف دچار گناه می‌شود و گناهکاری است که قصد مبارزه با خدا و قرآن و نبوت و امامت را هم ندارد؛ به تعبیر فقهای بزرگ شیعه اهل جرئت نیست و این حال را ندارد.

انصاریان در ادامه با بیان اینکه عمده بار گناه مربوط به جرئت و روحیه کبر در برابر خداوند است، افزود: کسی که از روی غفلت یا ضعف اراده مرتکب گناه می‌شود اما کارش گناه کردن نیست، گناه او به آمرزش خداوند نزدیک است. حتی اگر گناهش دائمی، و از روی جهل و در ارتباط با مردم باشد، وقتی که توجه به گناه کرد و پشیمان شد و مال مردم را برگرداند، این حال پشیمانی و برگرداندن مال، طبق روایات توبه حساب می‌شود.

وی با اشاره به روایاتی از امام علی(ع) بیان کرد: در یک کلام حضرت(ع) «پشیمانی توبه است» و در روایت دیگری «برگرداندن مال مردم به مردم توبه است» اما یک زمان گناه بین انسان و خدا است و این هم فرق می‌کند با این که فرد گناهی مرتکب شده باشد که راهی برای توبه ندارد، جز این که آن را ترک کند. خداوند می‌فرماید «وَ لَمْ يُصِرُّوا عَلى‌ ما فَعَلُوا» گناهانی داشته اما اصراری ندارد که دوباره مرتکب شود و همین که از روی نیت با خداوند قرارداد ترک گناه می‌بندد که دیگر انجام نمی‌دهد، در اینجا می‌فرماید که «وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ».

این استاد اخلاق تصریح کرد: خداوند می‌فرماید کسی غیر از من آمرزنده گناه نیست و همین نیت ترک توبه است و بخشش آن نیز ضمانت قرآنی دارد و نیازی نیست که خدا با ما تماس مستقیم بگیرد و بگوید اکنون که گناه را ترک کردی و اصراری هم به انجام آن نداری تو را می‌بخشم، خیر؛ خداوند قرارداد بسته که گناهکار اگر گناه را ترک کند آمرزیده می‌شود.

انصاریان بیان کرد: برخی از گناهان این طور است که مثلا یک نفر دو سال نماز نخوانده که در اینجا این خلأ با گریه و ... پر نمی‌شود. خداوند فرموده است که جای خالی نماز، نماز است. در این دو سال باید این عبادات قضا شود تا جای خالی آن پر شود. در اینجا نیز باید سراغ رحمت واسعه خداوند رفت؛ مثلا اگر بنده 40 سال نماز نخواند، روزه نگرفت و پشتوانه هم نداشت که برای او قضا کنند و یا اینکه قصد کرد که این عبادات را قضا کند اما عمرش کفاف نداد، تکلیف او در قیامت ای نطور است که طبق آیات و روایت خداوند تمام نمازهای نخوانده او را خوانده حساب می‌کند.

وی با بیان اینکه معانی رحمت غیر از این نیست، گفت: عبد مصمم بود این کار را انجام دهد اما مهلت نیافت، روایات دیگر نیز این مطلب را تایید می‌کند؛ در جلد اول کتاب وسائل الشیعة در باب نیت، روایاتی که از اهل بیت(ع) داریم که یکی از آنها از رسول خدا(ص) به این مضمون است که برای انسان همان را قرار می‌دهند که نیت کرده است. یک نیت نیز این است که فرد نیت می‌کند نمازهای قضا را بخواند، وصیت هم می‌کند اما به هر حال این کارها نمی‌شود اما نیت او گذشته‌‌ها را جبران می‌کند.

انصاریان با اشاره به آیه‌ای از قرآن مجید بیان کرد: این فرد یک نوع گناهکار است که به مغفرت خدا نزدیک است، اما فرد دیگری نیز هست که بر محرمات الهیه جرئت دارد و برای انجام آن تکبر دارد و ارتکاب محرمات کار، عادت و رسم او است؛ در مورد این آدم قرآن می‌فرماید: «ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذِينَ أَساؤُا السُّواى‌ أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ»؛ فرجام کار کسی که پیوسته شغلش در مال و بدن و رفتار و کردار انجام حرام بوده، این است که تمام آیات خدا را منکر می‌شود.

این استاد اخلاق تصریح کرد: کسی که تاجر محرمات و گناه است و کسب او گناه است، این فرد کارش به جایی می‌رسد که همه چیز را منکر می‌شود؛ قرآن کریم می‌فرماید: «أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ»، این نظر قرآن و داوری قرآن در مورد کسانی است که زندگی آنها محرمات است. چون دل آنها زیر و رو شده بازگشتی هم نخواهند داشت.

انتهای پیام