خشوعی مستحکم در تلاوت‌های شنیدنی «شعیشع»
گروه فعالیت‌های قرآنی ــ ابوالعینین شعیشع دارای صوت بسیار قوی، زنگ‌دار و مساحت صوتی کامل بوده و تحریرهای فوق‌العاده ریز و دندانه‌دار داشته است. در مجموع وی تلاوتی حزین، خاشع و در عین حال بسیار محکم دارد.
به گزارش ایکنا؛ ابوالعینین شعیشع یک قاری دوست‌داشتنی در بین خواص و عوام جامعه قرآنی مصر بود؛ به گونه‌ای که آثار وی نه‌تنها در میان عامه مردم، بلکه در بین صاحب‌نظران این عرصه نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود.
شعیشع ازجمله قاریانی است که خیلی زود یعنی در سن 17 سالگی وارد رادیو مصر شد. وی متولد سال 1922 در مصر بود و در سال 1939 نیز در برابر هیئت مهارت‌سنجی رادیو مصر قرار گرفت و وارد رادیو شد.
این قاری تلاوت‌های خیلی قوی، حاذق و قدرتمندی را انجام داده که به یادگار مانده است. شعیشع در میان قراء بزرگ مصری از لحاظ اینکه در سن خیلی کم و 17 سالگی وارد رادیو شد، تقریباً بی‌نظیر است. بسیاری از اساتید مصری در سنین بالای بیست سال وارد رادیو شده‌اند و هیچ‌کدام مانند شعیشع در چنین سنی به رادیو راه پیدا نکرده‌اند.
شعیشع در این سن و سال کم وارد رادیو می‌شود و بعدها نیز یکی از مناصب رسمی که در کشور مصر به دست می‌آورد، عضویت در هیئت مهارت‌سنجی قاریان در رادیو و تلویزیون است که در این منصب نیز بسیار تأثیرگذار بود. وی از جمله افرادی بود که همواره باید در این هیئت حضور پیدا می‌کرد و اجازه می‌داد تا خیلی از قاریان قرآن در رادیو حضور پیدا کنند.
این قاری مصری سال 1939 در سن 17 سالگی وارد رادیو شد و در سن 18 سالگی نیز رادیو فلسطین که رادیویی با نام شرق‌الادنی بود، قراردادی با وی تنظیم و او را به فلسطین دعوت می‌کند. شعیشع ضمن سفر به فلسطین و زندگی در آنجا، تلاوت‌های خیلی خوب و فاخری در رادیو فلسطین انجام می‌دهد؛ به گونه‌ای که بنا به نقل خود وی، این رادیو بود که صدای من را به جهان اسلام فرستاد و باعث شد تا من به کشورهای مختلف جهان اسلام مانند شام (سوریه)، عراق، ترکیه و بسیاری از کشورهای دیگر دعوت شوم.
شعیشع با سفر به فلسطین تأثیرات فراوانی از خود به جا می‌گذارد، یعنی وی که برای اجرای تعهد و قرارداد خود با رادیو فلسطین عازم این کشور می‌شود، در کنار آن نیز کارهای خیلی خوبی انجام می‌دهد و یکی از افرادی می‌شود که باعث می‌شود دیگر قراء مصری مانند کامل یوسف و بسیاری از قاریان دیگر به فلسطین سفر کرده و تلاوت‌های بسیار خوبی را نیز با دعوتی که شعیشع از ایشان می‌کند انجام دهند.
صوت متن بالا را با کارشناسی احمد فراهانی می‌شنویم؛
گزارش ایکنا حاکی است در ادامه این برنامه سیدمحسن موسوی‌بلده، پیشکسوت قرآنی کشور، درباره ویژگی‌های تلاوت ابوالعینین شعیشع می‌گوید: شعیشع از قراء صدر و نسل اول مصر بود که به نوعی نیز سبک اختصاصی مربوط به خود را داشت هر چند که از شیخ محمد رفعت نیز تأثیرات فراوانی را پذیرفته است. وی صوت بسیار قوی، زنگ‌دار، دارای بم و زیر کامل و مساحت صوتی کامل دارد و تحریرات فوق‌العاده ریزدندانه‌دار داشته است. در مجموع تلاوت وی حزین، خاشع و در عین حال بسیار محکم است.
وی ادامه داد: البته حنجره ایشان در میانه‌های عمر دچار مشکل شده به طوری که تلفظ برخی حروف و کلمات برای وی صعب و مشکل می‌شود که این آثار در یک برهه از زمان بسیار شدید بوده است. البته بعدها مقداری از این مشکل کم‌کم مرتفع می‌شود، اما نه به طور کامل و برای مثال ایشان در ادای حروفی مانند همزه، قاف، کاف و طا بیشتر از سایر حروف دچار مشکل هستند. به همین دلیل برخی مواقع خواندن ایشان دچار یک نوع تکلف است.
موسوی‌بلده تصریح کرد: برخی از مقلدان وی تصور می‌کنند که تکلف شعیشع در ادای حروف جزء سبک وی است و هنگامی که از سبک ایشان تقلید می‌کنند، تکلف وی را نیز در تقلید ادا می‌کنند در حالی که این تکلف عارضه ایشان بود و جزء سبکشان نیست، لذا در تقلید از سبک ایشان نباید تکلف از وی تقلید کنیم. به هر حال تلاوت ایشان همواره تلاوتی مستحکم، فاخر و بسیار تأثیرگذار است.
وی در ادامه به تحلیل تلاوت آیات 87 تا 93 مرحوم شعیشع پرداخت و گفت: در «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» که ادا می‌شود، حرف حاء مفخم و با تکلف ادا شده است. باید توجه کرد که اگر تلاوت قاری مورد نظر ما دارای حسن ادا بود، می‌توانیم که به طور کامل از آن تقلید کنیم، اما اگر در جایی قاری مورد نظر ما حرفی را مطابق با علم تجویدی که ما خوانده‌ایم، ادا نکرد، نباید از آن تقلید کنیم. در اینجا باید دقت کنیم که حرف حاء دارای صفت استفعال است و ترقیق می‌شود.
پیشکسوت قرآنی کشور اظهار کرد: شعیشع در آیه 87 بخش «إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ» را با مقام بیات تلاوت می‌کند و در آیه 88 یعنی از «فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قَالُوا يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ»، اوج تلاوت ایشان آغاز می‌شود. هر یک از قراء برای اوج‌گیری خود سبکی دارند که سبک مرحوم شعیشع در این باره نیز سبکی است که قاری را به سرعت از پرده‌های پایین به پرده‌های بالا سوق می‌دهد. در تکرار «قَالُوا يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ» که مقام رست را نشان داده و به بیات منتقل می‌شود که این اوج‌گیری صحیبح ایشان را نشان می‌دهد.
وی در پایان بیان کرد: در آیه 88 قسمت «وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا» که باز هم رو به اوج هستند، اما در «إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ» ایشان به نوعی در اوج خود قرار گرفته‌اند. در آیه 93 «اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ» که ایشان با پرده بسیار بالا در پرده به اصطلاح «ر» این قطعه را به زیبایی اجرا کردند. تلاوت این استاد بزرگوار را به خاطر صوت قوی و تحریرهای بسیار زیبا مورد استفاده قرار می‌دهیم.
