تفکر و خودشناسی طریق عزت نفس است

محمدباقر کجباف در گفت‌و‌گو با ایکنا از اصفهان اظهار کرد: منظور از عزت نفس، ارزیابی استعدادهای درونی فرد است که انسان می‌تواند با شکوفایی این استعدادها، به احساس ارزشمندی دست یابد. اعتماد به نفس زیربنای عزت نفس بوده و به معنای اعتماد به توانایی‌های فردی است و عزت نفس، ارزیابی این توانایی‌ها معنا می‌شود؛ در واقع کسی که از اعتماد به نفس قوی‌تری برخوردار باشد، طبیعتا می‌تواند ارزیابی صحیحی از توانمندی‌های خودش داشته باشد. اگر فرد با تلاش و کوشش و همت و اراده برنامه‌ریزی کند، می‌تواند استعدادها را در خود و در ارتباط با دیگران به وجود آورد و عزت نفسی را که ارزشیابی خودش از خودش است شکل دهد.

تفکر و خودشناسی طریق عزت نفس است
وی افزود: یکی از مسیرهایی که از طریق آن می‌توان برای دستیابی به عزت نفس تلاش کرد، تفکر درباره خود یا همان خودشناسی است. افراد می‌توانند ویژگی‌های مثبت درون خود از قبیل مهربانی، صبوری، تفکر خلاق و تفکر انتقادی را یافته و از این طریق به احساس ارزشمندی دست یابند؛ علاوه بر این تفکر درباره محیط اطراف نیز می‌تواند عزت نفس را شکل دهد.
عضو هیئت علمی گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان با بیان اینکه عزت نفس ارتباط مستقیم با سلامت روان دارد، گفت: هر کس که عزت نفس بیشتری داشته باشد، یعنی ارزیابی مثبت‌تری از خود به دست آورد، امید به زندگی، خوش‌بینی، قدرشناسی و شادی بیشتری دارد، همین‌ها باعث سلامت روانی‌اش می‌شود و مأیوس و افسرده و مضطرب و نگران نمی‌شود که اضطراب خود زیربنای بیماری‌های روانی است.

خیال‌پردازی و امیدهای واهی باعث حقارت نفس می‌شوند
کجباف خاطرنشان کرد: کسانی که خیال‌پروری زیادی دارند یا امیدهای واهی و آرزوهای دراز و دست نیافتنی برای خود ایجاد می‌کنند، از درون دچار حقارت نفس می‌شوند. از طرف دیگر، گاهی مواقع انسان برای تأمین نیازهایش دست خود را پیش افراد نامناسب دراز می‌کند که باعث می‌شود احساس کوچکی کند. انسان باید نیازهای خود را در حد متعادل نگه دارد و برای تأمین نیازهای غیر ضروری‌اش چشم امید به دیگران نداشته باشد. درخواست از دیگران در جایی که ضرورتی وجود ندارد، احساس کوچکی و حقارت در فرد به وجود می‌آورد، یعنی فرد خود را در حد نیازهای سطحی و نازل پایین می‌آورد.
وی بیان کرد: اگر ارزیابی فرد از خودش صحیح نباشد، احساس برتربینی به او دست دهد و تصور کند که به هیچ کس نیاز ندارد و خودش از عهده تأمین تمام نیازهایش برمی‌آید- اگرچه نیازمندی انسان باید به خدا باشد، ولی می‌تواند از پیامبر(ص)، چهارده معصوم(ع) و اولیای خدا نیز طلب کمک کند- این احساس برتربینی باعث عزت نفس کاذب و تجلی غرور، خودبینی، ریا و خودنمایی در فرد می‌شود که از آفت‌های عزت نفس کاذب است.
انتهای پیام