علی فلاح در گفتوگو با ایکنا از مازندران اظهار کرد: یکی از مشکلات اساسی جامعه ما قانونگریزی است که این مسئله ریشه در فقر آگاهی دارد.
وی افزود: علت دیگر قانونگریزی آن است که برخی از مجریان قانون به جای بهکارگیری روشهای محبتآمیز در اجرای قوانین، اغلب رویکرد مچگیرانه را اعمال قانون میکنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد گرگان تصریح کرد: قانون، حداقلهای اخلاق است که انسانها وضع میکنند تا همه افراد به آن پایبند باشند و نظم و نشاط و امید اجتماعی برقرار شود بنابر این روح قانون باید بسط و توسعه محبت و همبستگی اجتماعی باشد.
وی افزود: این روح قانون با رویکردهای محبت آمیز ترویج و توسعه پیدا میکند بنابراین باید قوانین با روشهای محبت آمیز و پاسداشت کرامت انسانها اعمال شوند.
فلاح با بیان اینکه در رسالت پیامبر اسلام(ص) اتمام مکارم اخلاق هدف رسالت بیان شده است، تصریح کرد: در سبک زندگی ایرانی اسلامی اخلاق باید محور همه امور باشد بدون اخلاق هیچ اقدامی ضمانت اجرایی و دوام پیدا نخواهد کرد.
وی نداشتن آگاهی را یکی از عوامل به وجود آمدن انوع جرایم و آسیبها عنوان کرد و افزود: آگاهی نیز اگر با محبت و مهرورزی توأم نباشد چه بسا انسان آگاه را به سوی شیطنت میکشاند.
این فعال اجتماعی اظهار کرد: راه رسیدن به خوشبختی اجتماعی آن است که همه ما سه مقوله آگاهی مستمر، محبت مستمر و قانون ورزی مستمر را تمرین کنیم که این سه توأمان میتواند موجبات خوشبختی فرد و جامعه را فراهم آورد.
وی افزود: آگاهی بدون محبت به شیطنت و قانون بدون محبت به ابزار مچگیری و کینهورزی و انتقام تبدیل میشود.
فلاح عنوان کرد: «محبت» حلقه مفقوده آگاهی و قانونمداری است بیش از پیش جامعه ایران به محبتورزی نیازمند است و برای رسیدن به این مقصود به ایجاد شبکه همیاری برای بسط و توسعه محبت نیازمندیم و این شبکه را در قالب نهادهای مردمی باید شکل دهیم تا همه باهم به سوی بسط و توسعه محبت همگانی و جامعهای الهی و مهرورز در حرکت باشیم.
انتهای پیام