رضا حیدری در حاشیه گشایش نمایشگاه گروهی عکس «رد پایی که دریا شد» در نگارخانه رضوان در گفتوگو با ایکنا از خراسان رضوی بیان کرد: پیشینه فرهنگی هر عکاس، اولویتها را برای او مشخص میکند. برای یک عکاس مسلمان قطعا امام رضا(ع) یک اولویت محسوب میشود. در واقع عکاسی از چنین لحظات و حضور در این حال و هوا نصیب هر کسی نمیشود؛ به همین جهت به محض اینکه این پروژه به من پیشنهاد شد، با افتخار حضور پیدا کردم.
وی تصریح کرد: مطمئنا نسبت به هر موضوعی شناخت وجود دارد و ایمان ما را تقویت میکند. برای من همواره سوال بوده که چه میشود عدهای هر سال پیاده راهی مشهد میشوند؟ اما آنچه که در چند روزی که با آنها همراه بودم، دریافتم این بود که درخشندگی یک دُر نمایان نخواهد شد مگر آن که صیغل داده شود. از همین سختگی کشیدنهاست که فرد به درجات متعالی دست پیدا خواهد کرد.
این عکاس اظهار کرد: بعضی از آدمها به محض پرسیدن این سوال که به چه دلیلی راهی مشهد شدهاند، میگریستند. من واقعا از درک پیام این اشک ناتوان هستم. برخی از حرفها را نمیتوان در قالب کلام گفت و واکنشهایی مانند گریستن خود بیان کننده پیامی است.
وی با اشاره به قالب عکس های این نمایشگاه اضافه کرد: در خصوص پرتره دو موضوع مطرح است. برخی میگویند پرتره چهره فرد را به ما میشناساند و دیدگاه دیگری وجود دارد که چهره ما بیانکننده ویژگیها و خصوصیات ما هستند. از کوزه همان برون تراود که دروست. چشمهای ما زبان دل ما هستند و بهترین نوع دیالوگ کردن به واسطه پرتره صورت می گیرد.
انتهای پیام