قدم‌هایی که جاذبه دنیا را حقیر می‌کند

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، این روزها خراسان میزبان زائرانی است که برای حضور در مراسم سوگواری امام مهربانی ها دل به جاده زده و با پای پیاده مسیرهای منتهی به مشهدالرضا(ع) را برای عرض تسلیت به محضر فرزند بزرگوارشان، حضرت ولی عصر(عج)، طی می کنند. قدم های آمیخته با خلوص ارادتمندان به ساحت مقدس ائمه اطهار(ع) از پیر و جوان، مرد و زن و کودک در این مسیر عاشقی برای رسیدن به امام رئوف رنگ جاده های اطراف مشهد را آسمانی کرده است.

در این مسیرها موکب هایی برای پذیرایی از زائران پیاده برپا شده که مجاوران حریم رضوی به رسم میزبانی شایسته برای خدمت به این زائران در موکب ها آماده خدمت رسانی هستند.

جاده شمالی مشهد از سمت قوچان به چناران یکی از مسیرهایی است که زائران با قدم های آسمانی خود پای در این مسیر گذاشته و برای بیعت با امام مهربانی ها از سرما و سختی جاده هراسی به دل راه نمی دهند. در این مسیر با تعدادی از زائران همراه می شویم.

مریم نوروزی از قوچان، مادری که قدم هایش را نذر قدم های نورسیده ای می کند که آرزویش را دارد، می گوید: دخترم 13 سالی است که بچه دار نمی شود. سال گذشته آمدم و از امام رضا(ع) زیارت کربلا را طلب کردم و اربعین قسمتم شد تا با پای پیاده در جمع زائران امام حسین(ع) باشم و امسال آمده ام تا برای دخترم دعا کنم.

رضوانه که در ابتدا با ما همراهی نکرد اما بعد با مادربزرگش آمد و با ما همراه شد، 12 سال داشت و 4 سالی بود که از چناران با پای پیاده به عشق امام مهربانی ها پای در جاده می نهاد و دو روز سختی راه را با جان می خرید و تنها دلیلش برای این حرکت عشق به امام رضا(ع) است و خواسته اش از حضرت سلامتی پدر و مادرش بود.

لیلا رستگار، مادر بزرگ رضوانه، که 53 سال دارد، می گوید: با دو نوه ام آمده ام و 5 سالی است که در این حرکت شرکت می کنم. خواسته من از امام هشتم فرج فرزند بزرگوارشان مهدی فاطمه(عج) است. همچنین از ایشان شفای بیماران و رفع گرفتاری از امت اسلامی و برآورده شدن حاجات مومنان را از خدا خواستارم.

وی ادامه می دهد: سال اولی که پیاده آمدم، از امام رضا(ع) زیارت امام حسین(ع) را خواستم و حاجتم روا شد و در جمع دلدادگان حسینی اربعین به کربلا رفتم و برای تشکر از امام رضا(ع) دوباره با پای پیاده به پابوسی حضرت می روم.

سارا سادات حسینی که همراه با دخترش در جمع زائران پیاده بود، با ما همراه می شود و از تجربه خود از این اشتیاق زیارت می گوید: زیارت رفتن با پای پیاده نشانه ادب است که به امامان بزرگوارمان باید داشته باشیم. حرکت با پای پیاده برای زیارت امام معصوم(ع) اشتیاقی آمیخته با معنویت است لذا خستگی در این راه معنا ندارد.

وی ادامه می دهد: ارزش امام ما بیشتر از این است اما این نشان ارادت ماست. از طرفی این راهپیماهی ها به سمت زیارت قبور ائمه اطهار(ع) چشم دشمنان اسلام را کور می کند. اولین خواسته من فرج است و در راه برای هدایت جوانان و شفای بیماران دعا می کنم و آنچه برای خود از این سفر می خواهم زیارت کربلاست.

این بانوی زائر که دومین سال است در این پیاده روی شرکت می کند، می گوید: هر چه دارم از امام رضا(ع) است و خداوند را برای اینکه مرا شیعه و همسایه امام مهربانی ها قرار داده، شاکر هستم هر چند هیچوقت توانایی این را ندارم که شکرگزار این نعمت بزرگ باشم.

زینب نقوی، 66 سال دارد و از روستای ساغراوان با خانواده اش این راه را طی می کند؛ خواسته اش از امام رضا(ع) سلامت دین و ایمانش است و اینکه فریاد رس وی در شب اول قبرش شود.

راه عشق خستگی نمی شناسد
احمد تیموری از قوچان که 20 سال است با دوستان خود در هیات جوانان صاحب الزمان(عج) با پای پیاده به پابوسی امام رضا(ع) مشرف می شود، می گوید: از کودکی در این حضور شرکت دارم و آنچه از امام رضا(ع) می خواهم شهادت است. به قول شهید آوینی اگر شهید نشویم، می میریم؛ پس چرا شهید نشویم؟

وی ادامه می دهد: به عشق شهدای مدافع حرم امسال با پرچم «کلنا عباسک یا زینب(س)» آمدیم و از خداوند تعالی درخواست فرج امام زمان(عج)، عاقبت به خیری، شفای بیماران و رفع گرفتاری از جامعه اسلامی را دارم. آرزویم زیارت امام حسین(ع) است اما تاکنون قسمتم نشده تا به زیارت بروم.

وقتی از او می پرسیم خسته راه هستی؟ می گوید: این راه راه عشق است و راه عشق خستگی نمی شناسد.

فاطمه رشیدی معروف به خاله قوچانی 30 سال است که جزو حاضران در پیاده روی امام هشتم است. او که شفای پای فلج خود را از امام گرفته، می گوید: در شریوان زندگی می کنم و همه اهالی شیروان مرا می شناسند و چون اصالتا قوچانی هستم، همه مرا با نام مستعار خاله قوچانی می شناسند.

وی ادامه می دهد: من شفایم را از امام گرفته ام و در راه برای شفای بیماران دعا می کنم و از امام رضا(ع) سلامتی را برای همه طلب می کنم.

شوق خدمت به زائران و نیت نائل شدن به مقام شهادت
علی ولی پور، خادم ایستگاه پذیرایی مستقر در مسجد امام رضا(ع) واقع در حاشیه جاده چناران که 12 سال است در راه خدمت به زائران گام هایش را استوار کرده، می گوید: خدمت به زائران امام رضا(ع) یک صفای معنوی خاصی دارد که قابل وصف نیست و نیتم از این خدمت عاقبت به خیری است که از نظر من بزرگترین عاقبت به خیری شهادت است که امیدوارم نصیبم شود.

وی در خصوص خدمات ارائه شده ادامه می دهد: در این ایستگاه صلواتی خدماتی چون اسکان زائران، درمان، پذیرایی وعده های غذایی و میان وعده، واکس صلواتی، آرایشگاه و همچنین خدمات فرهنگی از جمله مشاوره، پاسخگویی و... داریم که مورد استقبال زائران بوده است.

ولی پور می گوید: در طول این مدت 17 هزار اسکان داشتیم و روزانه حدود 5000 تا 6000 نفر از زائران با وعده های غذایی پذیرایی می شوند؛ ضمن اینکه ارائه خدمات پزشکی با حضور یک پزشک هم از دیگر خدمات ارائه شده در این ایستگاه پذیرایی بود.

انتهای پیام