مرحوم قاضی در مرحله تعمیق مکتب عرفانی نجف بود
گروه معارف - رئیس مؤسسه حکمت و فلسفه ایران گفت: یکی از مراحل مکتب عرفانی نجف مرحله تعمیق است. این گام از مکتب عرفانی نجف توسط مرحوم آیت‌الله قاضی طباطبایی برداشته شد و در این زمان ادبیات به ادبیات عرفانی مبدل شد و ایشان شاگردانی داشت که مراجع تقلید بودند که از جمله آن‌ها می‌توان به آیت‌الله بهجت، مرحوم آیت‌الله میلانی و سایرین اشاره کرد.
به گزارش ایکنا از خراسان رضوی حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه شامگاه گذشته، 24 آبان ماه، در همایش گرامیداشت آیت‌الله قاضی طباطبایی در حرم مطهر رضوی بیان کرد: اصل آخر مکتب عرفانی نجف توجه به مسائل اجتماعی است و این مکتب همواره به مسائل اجتماعی توجه دارد؛ به فقرا نظر دارد و دغدغه خدمت به خلق را پیگیری می‌کند و این از اصول اساسی این مکتب عرفانی است.
وی گفت: مبارزه با استبداد، برپایی حکومت اسلامی، شهرداری اسلامی همه از ثمرات این ویژگی مکتب عرفانی نجف بود. در واقع این مکتب عرفان اجتماعی بود نه عرفان فلسفی؛ نقدهای اجتماعی، مبارزات فراوان و پیاده سازی اسلام در جامعه کاربست عرفان در اجتماع است و باعث نمود یافتن نگاه عرفانی در جامعه می‌شود.
توحید محوری اصل نخست در مکتب عرفانی نجف
خسروپناه با بیان ویژگی‌های دهگانه از مکتب عرفانی نجف ادامه داد: ویژگی اول این مکتب عرفانی توحید محوری و عرفان توحیدی بود؛ یعنی انسان لحظه به لحظه خود را با خدا ببیند. اصل دوم اعتقاد بر انسان کامل است؛ تمام بزرگان در مسیر عرفانی خود از اهل‌بیت(ع) بهره گرفتند که آیت‌الحق شوند و همواره خود را شاگرد اهل‌بیت(ع) می‌دیدند.
وی گفت: به اعتقاد من اصل چهارم مکتب عرفانی توحیدی معرفت نفس است و این یعنی هرکس باید ابتدا از شناخت نفس خود شروع کند؛ علما برای اصل دیگر این مکتب از شهود نام می‌برند و این به معنی شهود مقید به شریعت است که در قلب انسان به تحقق می‌رسد و این کشف شهود بدون شریعت محقق نمی‌شود.
فهم اجتهادی متون و ریاضت نفس ویژگی مکتب عرفانی توحیدی نجف
خسروپناه اظهار کرد: ویژگی بعدی تأکید بر فهم اجتهادی از متون دینی است و ویژگی ششم ریاضت نفس است و این یعنی اگر انسان هرچه دلش خواست انجام دهد، به مقام عرفان نمی‌رسد، گفت: ویژگی هفتم اصل محبت است، مسیر بدون عشق و محبت نمی‌شود و این محبت به خدا و خلق خدا در همان مسیر است.
رئیس مؤسسه حکمت و فلسفه ایران با اشاره به اهمیت نقش اهل‌بیت(ع) در سیر عرفانی عنوان کرد: اصل بعدی در عرفان اصل مراقبت است و این مراقبت به ادعیه اهل‌بیت(ع) است؛ اصل نهم مسجد محوری است نه گوشه‌نشینی که مختص صوفی‌های فرقه‌ای است.
وی در ادامه به مراحل تکامل مکتب عرفانی نجف اشاره کرد و افزود: مکتب عرفانی نجف 4 مرحله داشت و مرحله نخست آن مرحله تأسیس بود و بزرگانی همچون مرحوم سیدعلی شوشتری و آخوند حسینقلی همدانی مؤسس این مکتب بودند و مرحله دوم مرحله تثبیت است که همه شاگردان مرحوم همدانی هستند.
خسروپناه اضافه کرد: مرحله سوم از این مکتب عرفانی مرحله تعمیق بود. این گام از مکتب عرفانی نجف توسط مرحوم آیت‌الله قاضی طباطبایی برداشته شد و در این زمان ادبیات به ادبیات عرفانی مبدل شد و ایشان شاگردانی داشت که مراجع تقلید بودند که از جمله آن‌ها می‌توان به آیت‌الله بهجت، مرحوم آیت‌الله میلانی و سایرین اشاره کرد.
این پژوهشگر علوم اسلامی در ادامه اظهار کرد: مرحله چهارم مرحله توسعه بود که توسط مرحوم علامه طباطبایی و امام خمینی(ره) به انجام رسید؛ در واقع مکاتب عرفانی تهران، نجف و اصفهان یک مکتب بود گرچه شاگردان و استادانی متفاوت داشت.
انتهای پیام
