هواپرستی؛ شریک و هم‌دم کوری/هواپرست ذلیل‌ترین مردم است
کد خبر: 3771404
تاریخ انتشار : ۲۴ آذر ۱۳۹۷ - ۰۸:۴۲

هواپرستی؛ شریک و هم‌دم کوری/هواپرست ذلیل‌ترین مردم است

گروه معارف ـ برخی افراد اراده کنترل غرایز و شهوات نفسانی خود را ندارند و در چند روزه عمر خود مهار نفس اماره را رها کرده و می‎گذارند هرجا که می‎خواهد قدم بگذارد که این دسته ذلیل‌ترین مردم هستند زیرا شرافت انسانیت را در راه لذات نامشروع زودگذر فدا می‌‎کنند.

هواپرستی؛ شریک و هم‌دم کوری است/هواپرست ذلیل‌ترین مردم است

به گزارش ایکنا از لرستان، در مقابل پرهیزکاران و متقین، اشخاص فراوانی هستند که اراده کنترل غرایز و شهوات نفسانی خود را ندارند و در چند روزه عمر خود مهار نفس اماره را رها کرده و می‎گذارند هرجا که می‎خواهد قدم بگذارد که این دسته ذلیل‌ترین مردم هستند زیرا شرافت انسانیت را در راه لذات نامشروع زودگذر فدا می‌‎کنند.
بزرگ‌ترین دغدغه و خوف پیامبراکرم(ص) و ائمه(ع) بر امت، تبعیت از هوا و هوس بود و امام علی(ع) در این رابطه فرموده است: «من برای شما از دو چیز می‌ترسم، پیروی از هوا و هوس و آرزوهای دراز، زیرا پیروی از هوای نفس، شما را از حق باز می‌دارد و آرزوی دراز باعث فراموشی آخرت می‌شود» و نیز فرموده است: «کسی‎که شهوات را ترک کند آزادمرد است» و نیز امام جعفرصادق(ع) فرمود: «پرهیز کنید از هوای نفستان همان‌طوری‌که از دشمنان‌تان حذر می‎کنید.زیرا برای مرد چیزی دشمن‌تر از پیروی از هوای نفسانی و گفتار بیهوده درباره دیگران نیست».
پیروی از هوا و هوس، خطرناک‌ترین دشمن انسان و عامل اصلی گمراهی و ضلالت و سقوط اوست، در آیات و روایات به شدت از پیروی هوا و هوس منع شده است.خداوند متعال در قرآن‌کریم جایگاه کسی‌که از هوای نفس پیروی کرده و نیز جایگاه و مقام کسی‌که مخالفت با هوای نفس کرده را بیان کرده و در آیه 120 سوره بقره در این رابطه می‎فرماید: «وَلَن تَرْضَى عَنکَ الْیَهُودُ وَلاَ النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَکَ مِنَ اللّهِ مِن وَلِیٍّ وَلاَ نَصِیرٍ».
هواپرستی قدرت فهم و تشخیص را از انسان می‌گیرد
در این آیه مبارکه خداوند متعال فرموده است: «اگر پس از هر دانشی که برایت آمده از هوا و هوس آنان پیروی کنی، از سوی خدا هیچ سرپرست و یاوری برای تو نخواهد بود و در مقابل فرمود، اما کسی‌که از مقام و منزلت پروردگارش ترسیده و نفس خود را از هوا و هوس بازداشته است، پس بی‌تردید جایگاهش در بهشت است».
باید به این نکته توجه داشت که ریشه همه گناهان، بدعت‌ها، انحرافات و غم و غصه‌ها تبعیت از هوا و هوس است تا جایی‌که هواپرستی، انسان را کر و کور می‌کند و قدرت فهم و تشخیص را از او می‌گیرد، به همین جهت در دعای پیامبر اکرم(ص) آمده است: «پروردگارا، از منکرات اخلاق و اعمال و هواهای نفسانی به تو پناه می‌برم».
وسوسه شیطان
همیشه در کنار نفس اماره، شیطان هم وسوسه می‎کند وسوسه شیطان چند صورت دارد.گاهی شیطان می‎خواهد جایی در دل باز کند و گاهی وسوسه می‎کند که گناه کن و بعد توبه کن و گاهی به دلش می‎اندازد که این گناه صغیره است و گاهی از راه تهدید و ترساندن که اگر چنین و چنان نکنی چه می‌شود.

هواپرستی؛ یکی‌از موانع عمده شناخت

اولین کاری که هوای نفس با انسان می‌کند این است که بینایی را از انسان می‎گیرد.در نتیجه حقایق هستی که باید با چشم عقل و قلب، درک شود، دیگر درک نمی‎شود.هواپرستی یکی‌از موانع عمده شناخت است که برحقایق پرده می‎افکند و آدمی را کر و کور می‎سازد.هواپرستان به‌گونه‌ای به اطاعت از خواسته‌های ناسالم مشغول می‎شوند که گویی نفسِ خود را معبود قرار داده و آن‌را می‎پرستند.
قرآن‌کریم در آیه 23 سوره جاثیه با این مضمون «أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن يَهْدِيهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ» در این رابطه فرموده است: «پس آیا ندیدی کسی را که هوس خویش را معبود خود قرار داده و خدا او را دانسته، گمراه و برگوش او ودلش مهر زده و بر دیده‌اش پرده نهاده است».
امام علی(ع) در فراز چهل و یکم از نامه خود به امام حسن‌مجتبی(ع) با عنوان «غریبه‌ها و آشناها» فرموده است: «هواپرستی، شریک و هم‌دم کوری است.چه‌بسا دوری که از هر نزدیکی نزدیک‌تر و نزدیکی که از هر دوری دورتر است.
غریب، کسی است که دوست ندارد.کسی‌که از حق تجاوز کند، زندگی بر او تنگ می‎شود.هرکس قدر خود را بداند، برایش پاینده‌تر است.مطمئن‌ترین وسیله‌ای که می‎توانی به آن چنگ بزنی، رشته‌ای است که میان تو و خدای تو باشد.کسی‎که به (کار) تو اهتمام نمی‎ورزد و حرمت تو را نگه نمی‎دارد، به یقین دشمن توست.
باید توجه داشت که مقارنه و ملازمت هوای نفس با کوری به شکل‌های مختلف در قرآن و حدیث آمده است و این یکی‌از سنن متقن و قواعد خدشه‌ناپذیر عالم است که پیروی از هوای نفس، موجب کری و کوری انسان می‎شود.البته هوای نفس مصادیق و موارد متعددی دارد: مقام‌پرستی، تسلیم شدن در برابر جاذبه‌های دنیا، افراط در شهوت‌رانی، لذت‌‌طلبی‎های بی‎ضابطه، ثروت‌اندوزی نامشروع و تمایلات مهار نشده و ... همگی از مصادیق هواپرستی است که نتیجه حتمی آن، چشم بستن بر حقایق و کری و کوری و اسیر شدن عقل و خرد است کمااینکه امام علی(ع) فرموده است: «چه‌بسا عقل و خردی که اسیر فرمان هواپرستی است».
پیروی از هوای نفس
پیروی از هوی و هوس خطرناک‌ترین دشمن انسان و عامل اصلی گمراهی و ضلالت و سقوط است کمااینکه خداوند متعال در آیه 119 سوره مبارکه انعام می‌فرماید: « ... وَإِنَّ کَثِیرًا لَّیُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِم بِغَیْرِ عِلْمٍ ...؛ به‌راستى بسیارى [از مردم دیگران را] از روى نادانى با هوس‌هاى خود گمراه مى‏‌کنند».
طبق آیه 43 سوره مبارکه فرقان که می‎فرماید: «أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا: آیا آن کس که هواى [نفس] خود را معبود خویش گرفته است دیدى آیا [مى‌‏توانى] ضامن او باشى»، هواپرستی سرچشمه غفلت و فساد است».

انتهای پیام

captcha