محصولات هنرهای اسلامی با زندگی مردم عجین نیست

سیدحسن سلطانی، رئیس دانشگاه هنر، در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا؛ گفت: خبر خوش تأسیس دانشگاه هنرهای اسلامی ـ ایرانی استاد فرشچیان از این جهت که قرار است زین پس به هنرهای تجسمی از نگاه سنتی و بومی ایرانی توجه ویژه‌ای کنیم بسیار مسرت‌بخش است؛ به ویژه اینکه نگارگری ایرانی و اسلامی قطعاً یکی از اصیل‌ترین حرکت‌های تجسمی در حوزه فرهنگی ماست که زیرساخت‌ها و برنامه‌های بنیادین آن باید به شکلی کاملاً علمی پیگیری شود.

وی ادامه داد: با وجود این باید نگاه ویژه دولتمردان را به این نکته جلب کنیم که صرف ایجاد فضاهای آموزشی هنر نمی‌تواند در تعالی و پیشرفت این عرصه کفایت کند و باید متعاقب آن بسترهای لازم به منظور استفاده از آثار هنرجویان حین تحصیل و در مقطع فارغ‌التحصیلی آنها فراهم شود.

این مدرس دانشگاه تصریح کرد: در شرایط کنونی شاهد هستیم که مجموعه ساختار فرهنگی کشور به میزانی که لازم است و توقع می‌رود به فارغ‌التحصیلان و دانش‌آموختگان دانشکده‌های هنری کشور توجه چندانی ندارد و در عرصه فرهنگی و هنری اتکا و اعتماد ویژه‌ای به تجربه و تخصص آنها نمی‌شود که این امر یا به انزوای فارع‌التحصیلان هنری منجر خواهد شد یا موجب اشتغال آنها به حِرَف دیگر می‌شود و یا به خروج آنها از کشور می‌انجامد با این توجیه که بستر و بازار کار در آن سوی مرزها برای آنها فراهم است.

وی افزود: وقتی دانشگاهی به نام هنرهای اسلامی ـ ایرانی استاد فرشچیان شکل می‌گیرد به این معناست که قرار است از تبیین صرفاً تئوریک و نظری مقولات هنری حذر کنیم و به جنبه‌های عملی و کاربردی رشته‌های هنری به منظور استفاده آن‌ها در بسیاری از امور و مناسبات زندگی روزمره بیندیشیم؛ به شکلی که هنر ایرانی و اسلامی در قالب مظاهر آن با زندگی مردم عجین شود  و مردم در صورت نبود آن در فضای زندگی‌شان احساس خلأ کنند؛ در حالی که به نظر می‌رسد پیش‌زمینه‌های فراهم آمدن چنین اتفاقی همچنان مهیا نیست و به تلاش ساعی مسئولان آموزش عالی در بُعد آموزشی و دولتمردان در ایجاد اشتغال بر مبنای این علوم و تجارب نیاز است.

رئیس دانشگاه هنر در ادامه گفت: به نظر می‌رسد که یکی از چالش‌های آموزش عالی در بستر هنری فقدان بستری مساعد برای مجاب ساختن جامعه به منظور پذیرش استفاده از آثار هنری در محیط زندگی مردم باشد؛ به شکلی که اغلب مردم استفاده از محصولات هنری به ویژه آنهایی را که در قالب هنرهای تجسمی و برگرفته از هنرهای ایرانی و اسلامی هستند در قالب جزئی از عناصر موجود در محیط اطراف زندگی‌شان فرض نمی‌کنند و همواره به آن در قالب کالایی لوکس، تزئینی و موزه‌ای نگاه می‌کنند که جایگاهی در محیط زندگی ندارد و صرفاً باید در محیط نگارخانه‌ها و موزه‌ها شاهد آن باشند.

وی با تأکید بر این نکته که چنین طرز تلقی باید به مرور از بین برود، گفت: وقتی نگاه به آثار هنری در قالب‌هایی چون محصولات نگارگری و نقاشی ایرانی تغییر کند و بازار خرید چنین محصولاتی رونق پیدا کند، چرخه تولید آثاری در این زمینه شتاب بیشتری خواهد گرفت، از نیروی کاری بیشتری در عرصه تولید استفاده خواهد شد و در نتیجه با افزایش حجم تولیدات، قیمت این محصولات به منظور خریداری آن‌ها نیز تا حدود زیادی کاهش خواهد یافت.

سلطانی در پاسخ به این پرسش که شیوه استاد و شاگردی برای تدریس در این دانشگاه تا چه اندازه مؤثر است؟ گفت: اگر صرف شیوه استاد و شاگردی مورد نظر باشد باید گفت که اساساً نیازی به حضور هنرجو در محیط دانشگاه نیست و او می‌تواند در هر محیط خصوصی و عمومی استاد خود را ملاقات کند و با تلمذ از محضر استاد ایرادهای خود را برطرف سازد؛ در این صورت تجربه نشان داده است که در فاصله زمانی کمی هنرجو می‌تواند به مهارتی هم‌طراز با استاد خود در خلق اثر هنری دست پیدا کند.

وی در پایان تأکید کرد: به نظر می‌رسد که ایجاد دانشگاه و فضایی برای حضور دانشجو در آن به این منظور باشد که علاوه بر تأکید بر روابط استاد و شاگردی، هنرجویان با گذراندن پاره‌ای از واحدهای درسی درباره مبانی این رشته‌ها، بتوانند به جامعه هدف و نیازهای افراد جامعه برای استفاده از آثار هنری دست یابند؛ ضمن آنکه قطعاً حضور در محیط عمومی آموزش مباحث پژوهشی را در حوزه‌های گوناگون هنری و رشته‌های مرتبط به آن فراهم می‌کند؛ مباحثی که امروزه در قالب نیازی جدی به منظور آسیب‌شناسی عرصه هنر مطرح است.

انتهای پیام